فلسطین اشغالی دیگر جایی برای زندگی نیست

با گذشت بیش از هشت ماه از آغاز مرحله جدید نبرد میان محور مقاومت و رژیم صهیونیستی، نشانه‌های ضعف، فروپاشی درونی و کاهش تاب‌آوری اجتماعی در داخل سرزمین‌های اشغالی بیش از هر زمان دیگری هویدا شده است. رژیمی که سال‌ها با صرف بودجه‌های سنگین و استفاده از تبلیغات جهانی، تلاش کرد تا چهره‌ای آرام، پیشرفته و قابل‌زندگی از اسرائیل به نمایش بگذارد، اکنون به مرحله‌ای رسیده که حتی حامیان رسانه‌ای‌اش نیز ناگزیر به اعتراف به واقعیت‌های تلخ و تاریک آن شده‌اند.

امید به زندگی؛ عنصر مهمی که در اسرائیل در حال از بین رفتن است
کارشناسان سیاسی با تحلیل ابعاد روانی و اجتماعی درگیری‌های اخیر، تأکید می‌کنند که اسرائیل در حال از دست دادن مهم‌ترین مؤلفه بقای خود یعنی «امید به زندگی» در میان ساکنان است. محدودیت‌های رفت‌وآمد، بحران‌های اقتصادی، تعطیلی کسب‌وکارها و رشد ناامیدی جمعی، عملاً این منطقه را به زندانی نظامی بدل کرده است. آن‌گونه که حتی برخی رسانه‌های غربی از جمله بی‌بی‌سی فارسی نیز به زبان اعتراف بیان می‌کنند، دیگر نمی‌توان از اسرائیل به‌عنوان محلی برای تولد، رشد و آینده فرزندان سخن گفت. آنچه امروز در حال فروپاشی است، فقط ساختار سیاسی نیست؛ بلکه رؤیای زندگی یهودی در سرزمینی اشغالی است.

سعید دهنوی، کارشناس مسائل سیاسی، با اشاره به روند فرسایشی جنگ و تأثیرات آن بر جامعه اسرائیل گفت: سؤالی که امروز مطرح است، میزان تاب‌آوری رژیم صهیونیستی و به‌ویژه ساکنان مناطق اشغالی در برابر ضربات پی‌درپی مقاومت است. هرچند ماهیت نظامی این رژیم و آموزش‌های نظامی عمومی، ممکن است تصور آمادگی بالا برای تحمل شرایط جنگی را ایجاد کند، اما واقعیت‌های میدانی چیز دیگری را نشان می‌دهد.

امن ترین جای جهان یا ناامن‌ترین؟

‌
وی با اشاره به سیاست‌های تشویقی اولیه سران صهیونیست برای جذب یهودیان به فلسطین اشغالی افزود: رژیم صهیونیستی در طول دهه‌های گذشته تلاش کرد تا از طریق فراهم کردن شرایط رفاهی، اقتصادی و مسکونی مطلوب، چهره‌ای از این سرزمین به‌عنوان منطقه‌ای مناسب برای زندگی ارائه دهد. اما امروز با عملیات‌های سنگین مقاومت از جمله طوفان الاقصی و وعده صادق ۱، ۲ و ۳، عملاً این سرزمین به محیطی ناامن و غیرقابل زندگی تبدیل شده است.

این کارشناس مسائل سیاسی با اشاره به ممنوعیت خروج از سرزمین‌های اشغالی تصریح کرد: دستورالعمل رسانه‌ای شده در داخل اسرائیل مبنی بر ممنوعیت خروج، آن‌هم در شرایطی که اخبار به‌شدت سانسور می‌شود، خود گویای شرایط بحرانی است. اگر میل به ماندن وجود داشت، چنین دستوری صادر نمی‌شد.

اعتراف تلخ رسانه‌های غربی مبنی بر یاس و ناامیدی در اسرائیل

دهنوی در پایان تأکید کرد: حتی اگر بقای فیزیکی اسرائیل حفظ شود، آنچه باقی خواهد ماند، تنها یک پادگان نظامی است نه یک جامعه مدنی. دیگر چیزی به‌نام اسرائیلِ قابل زیست وجود نخواهد داشت. حتی رسانه‌هایی چون بی‌بی‌سی که تلاش در حمایت از رژیم صهیونیستی دارند، امروز ناگزیر به اعتراف شده‌اند که مردم این سرزمین دچار یأس، رکود اقتصادی و بی‌اعتمادی به آینده‌اند.