بدون محافظم هرگز!

بیش از ده ماه پیش دبیر شورای عالی امنیت ملی پایان ضرورت حفاظت از مسئولان وشخصیتها را اعلام کرد وگفت:«مسئولان کشور هیچ نیازی به محافظ ندارند و در امنیت کامل قرار دارند».شمخانی تصریح کرد:«اکنون حفاظت شخصیتها جنبه تشریفاتی دارد وبه آن نیازی نیست ». من چهل روز پس از اظهارات شمخانی طی یادداشتی(*) از بی توجهی شخصیتها به اظهارات این مقام عالی رتبه امنیت کشورگلایه کردم ولی بازهم کسی تحویل نگرفت واکنون برآنم دوباره این پرونده را باز کنم ؛چرا که ده ماه پس آن اظهارات هیچ مقامی از میزان کاهش نیروهای حفاظتی گزارش نداده است و خودم نیز تقریبا هیچ شخصیتی را نمی شناسم که محافظان خود را آزاد کرده باشد !جالب اینکه اگر پای سخنان این حضرات آقایان حفاظت شده بنشینید طوری از« فوزشهادت» سخن می گویند که گویی از اینکه از قافله شهیدان عقب مانده اند غمی جانسوز همه وجود آنها را فراگرفته است ! البته شاید آنها تصور می کنند خداوند نعمت عظیم وجود پربرکت! آنها را برای خدمت به مردم عنایت کرده است ومردم وظیفه دارند از این نعمت ارزشمند(!)به هر قیمتی محافظت کنند که مبادا ازآن محروم شوند .الحمدالله جامعه هم شاهد آثار مشعشع خدمات و زحمات طاقت فرسای آنها در حل مشکلات کشور هست وهیچ ملالی نیست جز دغدغه حفظ وجود شریف آنها !
اجازه بدهید یک محاسبه اجمالی از هزینه حفاظت شخصیتها داشته باشیم؛اگر فرض کنیم5 هزارمحافظ در کشور وظیفه حفاظت از شخصیتها رابرعهده داشته باشند ،یک محافظ در سه شیفت برای حدود1600 شخصیت، و هزینه هر محافظ (حقوق ،مزایا، پاداش، هزینه سفرهای همراه شخصیت و....) ماهیانه4 میلیون تومان باشد بنابراین حفاظت از این« از ما بهتران» سالیانه 240 میلیارد تومان برای کشورآب می خورد! برای همین است که صاحبنظران اقتصادی معتقدند کشور گران اداره می شود . به تعبیر ما مشهدیها «برج » کشور زیاد است واین تنها یک نمونه است، می توان صدها نمونه ازاین هزینه های غیر ضرور رابرشمرد ؛همایش های بی حاصل ،سمینارهای سمیناهار ،کنگره های بدون نتیجه وبی ثمر ،ضیافتها،پذیرایی ها ،سفرها و..... هزینه هایی که حذف آنها برای کشور در شرایط جنگ اقتصادی یک ضرورت انکار ناپذیراست وهیج بهانه ای نمی تواند آن را توجیه کند.
پرونده حفاظت از شخصیتها را در کشور، جز در موارد معدود ضروری مرتبط با امنیت ملی ،ببندید! واین نیروهای عزیز را یا به قرارگاههای سازندگی بفرستید ویا حقوق یک سالشان رابه آنها وام بدهید تا یک کار وکاسبی مفید برای خود را ه بیندازند واینقدر از جییب مردم برای تشریفات حضرات شخصیتها، که قرار بوده نوکر مردم باشند، هزینه نکنید .
شاید مقاومت حضرات بخاطر آن است که شخصیت خود را در حفاظت و ملازم می دانند و بر این باورند که خدمت می کنم اما«بدون محافظم هرگز»!دراین صورت مردم عطای خدمت آنها را به لقایشان می بخشند ؛به سلامت!

15