پرویز فتاح، رابین هود نبود و نیست

یادداشت غلامعلی رجایی را در ادامه می‌خوانید:

اظهارات پرویز فتاح که جنجال زیادی به پا کرد از چند منظر قابل بررسی است.

اولین نکته‌ای که در این ماجرا جلب توجه می‌کند رویه‌ای نخ نما شده است که پیش از این از سوی محمود احمدی نژاد به نمایش گذاشته شده بود. یعنی افراد برای معروف شدن وارد مقابله با افراد بزرگتر می شوند. من به خاطر می‌آورم زمانی که به احمدی نژاد گفتند تو چرا با دولتی که استاندارش بودی در افتادی گفت من بهتر از هاشمی رفسنجانی کسی را پیدا نکردم که با آن مقابله کنم. بنابراین برخی که آنچنان شناخته شده نیستند و از سوی دیگر برای آینده برنامه‌ای در ذهن ساخته و پرداخته‌اند، برای معروف شدن یا با افراد بزرگتر در می‌افتند یا دست به کارهایی میزنند که سر و صدای زیادی دارد. بنابراین نگاه اول این است که آقای فتاح به روش احمدی نژاد می‌خواهد در صدر اخبار باشد.

البته این تنها موضوعی نیست که درباره این رفتار مطرح می‌شود لذا نکته دوم این است که با اطلاعاتی موثقی که وجود دارد تیم آقای فتاح به دنبال کارهای انتخاباتی برای 1400 است و در پی‌ آن است تا مقدماتی را برای آن فراهم کند اما باید این را مورد توجه قرار دهد که راه رئیس جمهور شدن چنگ انداختن به صورت دیگران نیست.

لذا پرویز فتاح یا این صحبتها را از روی ناپختگی مطرح کرده است یا اینکه هوشمندانه این رویه را انتخاب کرد تا با پاسخ ها و تکذیبیه های پی در پی او برای مدتی در صدر اخبار قرار بگیرد. که به نظر می‌رسد مجموعه‌ای از هر دو، در رفتار رئیس بنیاد مستضعفان قابل مشاهده بود که البته ممکن است برخی که از واقعیات مطلع نیستند، ساده‌انگارانه تصور کنند فتاح رابین‌هودی است که قرار است از ثروتمندان بگیرد و بین فقرا تقسیم کند.

نکته سومی که وجود دارد این است که در این رفتار نوعی فریب به چشم می‌خورد؛ فارغ از هرگونه نیت‌خوانی مدتی پیش وقتی پرویز فتاح میهمان برنامه ماه عسل بود بدون آنکه مراعات تصویر و دوربین را بکند از جیبش مهری درآورد و سجده کرد گویی که در مسجد حضور دارد. امام خمینی که امام عارفین بودیکبار کسی ندید که ایشان اینچنین تسبیح بگرداند یا شهید رجایی انگشتر می‌گذاشت؛ حتی اگر حضرت امام می‌دیدند کسی کتاب مفاتیحش را دم دست گذاشته کنایه‌ای به او می‌زدند که او هم اهل ریا شده است. بنابراین رفتارهای اینچنینی رفتارهای پوپولیستی و خام است که نه تنها باعث جذب جامعه نمی‌شود بلکه پالس مثبتی به جامعه ارسال نمی‌کند.

نکته بعدی این است که در بیان یک واقعه تاریخی باید مقدمات آن را در نظر گرفت مثلا در ماجرای کودتای ۲۸ مرداد باید همه جوانب را گفت از مقدمه تا موخره. لذا نمیتوان بدون مقدمه شرح داد بنابراین آقای فتاح که سابقه فعالیت بعد از انقلاب دارد (قبل از انقلاب را نمی‌دانم) بدون آنکه مقدمات جریاناتی را که نظام و انقلاب طی کرده است بگوید، می گوید فلان فرد زمین گرفته است و ملک گرفته و ما آن را پس‌ گرفته‌ایم یا حرف‌های عجیب و غریبی که درباره کاخ مرمر مطرح شد. در همین یک مورد باید گفت پیش از انکه مجمع در کاخ مرمر باشد قوه قضائیه آنجا بود و مرحوم آیت الله اردبیلی و ایت الله یزدی در آنجا حضور داشتند زمانی هم که آقای هاشمی رفسنجانی رفتند آنجا این انتقال به میل خودشان نبوده است و برخی مسائل از جمله موضوع امنیتی و حفاظتی بود که این مکان انتخاب شد و از سوی دیگر مطرح شد که چرا چند میلیارد از پول بیت‌المال صرف ساخت یک بنایی برای مجمع شود وقتی میتوان از همین ساختمان استفاده کرد

یا درباره حدادعادل مواردی را مطرح کرد که آقای حداد عادل هم به آنها پاسخ داد بنابراین یا آقای فتاح این موارد را بررسی نکرده بود و یا اینکه می‌دانست و تعمدا برای برجسته‌ کردن نقش خود دست به تخریب دیگران بزند.

بنابراین هرچند برخی تصور کردند که یک منجی برای اموال بیت‌المال پیدا شده است اما فتاح در این مسیر رفتار خامی داشته است. البته این نکته مثبتی است که بنیادی به نام بنیاد مستضعفان پیگیر املاک باشد اما اینکه از افرادی نام برده شود کار درستی نبود و تنها میتوان از آن به عنوان یک خوراک مسموم تبلیغاتی نام برد.

موضوع دیگری که در سایه این اظهارات مطرح می‌شود موضوع شفافیت است؛ به نظر می‌رسد مسئله شفافیت فراتر از این بحث‌ها است ما وقتی می‌توانیم مدعی شفافیت باشیم که اجازه دهیم احزاب قدرتمند در این کشور پا بگیرند امروزه خلا احزاب به وضوح احساس می‌شود مضاف برآنکه ما لازم است تکلیف برخی افراد را با نظام مشخص کنیم چرا که آبروی برخی افراد به آبروی نظام جوش داده شده است لذا تا تفکیکی میان هویت افراد و مسوولین با نظام صورت نگیرد نمی‌توان انتظار شفافیت داشت چراکه هر اشتباهی به پای نظام نوشته می‌شود.

لذا اگر احزاب قوی وجود داشتند به راحتی می‌توانستند اموال و املاک نجومی و رانت‌های که داده شده است را به نقد بکشند. امروز اتفاقی که در قوه قضائیه و در ماجرای دادگاه‌های اقتصادی رخ می‌دهد باید ۲۰ سال پیش اتفاق می‌افتاد. اگر احزاب ظهور و بروز داشتند از مدتها پیش میتوانستند توجهات را به این سمت جلب کنند.

منبع: خبرآنلاین

24