تناقض بزرگ این سالها/ داعیه استقلال داریم اما چشممان بیش از همه به انتخابات آمریکا است

کافی است سری به فضای مجازی و وبسایت‌ها بزنید. تولید محتوا در مورد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به مرز انفجار رسیده. همه بر سر این بحث می‌کنند که انتخاب جو بایدن برای ایران بهتر است یا ترامپ؟ هر چند در این میان بسیاری این جمله مشهور را تکرار می‌کنند که "سگ زرد برادر شغال است" اما همان‌ها هم با کنجکاوی آخرین نظرسنجی‌های پنسیلوانیا و کارولینای شمالی را دنبال می‌کنند.

اما به راستی این‌ هیاهو چه معنایی دارد؟ سال‌ها پیش، حقوق‌دانی را می‌شناختم که معتقد بود رئیس جمهور آمریکا تنها حکم‌رانی است که در انتخاب او نباید فقط مردم آمریکا سهیم باشند و به علت تاثیر حضورش در کاخ سفید، باید نظر و رای همه مردم جهان را جویا شد. در آن زمان این جمله را غلوی رندانه می‌دانستم اما امروز بیش از هر زمان دیگری فکر می‌کنم آن جمله درست بود.

در ماجرای انتخابات آمریکا یک نکته بسیار غم‌انگیز وجود دارد. آیا به راستی آمریکایی که دشمن درجه یک ما است و سال‌ها‌ است در خیابان‌ها علیه‌اش شعار می‌دهیم و سعی داریم سیاست و اقتصاد و فرهنگ خود را از نفوذ آن مصون بداریم، تا این حد بر سرنوشتمان نفوذ دارد؟ آیا به راستی این معنای استقلال است؟ اگر انتخاب جو بایدن باعث سقوط نرخ ارز، تغییر سیاست ایران و حتی انتخاب رئیس جمهور آینده می‌شود و بلعکس، انتخاب ترامپ باعث کشانده شدن ایران به یک جنگ منطقه‌ای یا فشار اقتصادی مضاعف می‌گردد، پس باید اعتراف کرد که انتخابات آمریکا بیشتر از ملت خودش روی ما تاثیر دارد.

متاسفانه اقتصاد و سیاست ما به چنان راهی رفته که علی رغم شعارها، بیش از همیشه به تغییرات خارجی وابسته شده است؛ این در حالی است که ما سالها شعار استقلال داده ایم. نمی‌خواهم این ماجرا را باور کنم؛ اما به راستی این حقیقتی تلخ است. کشور و دولتی که داعیه استقلال از استعمار نوین را دارد بیش از هر کشور و دولتی در دنیا چشمانش را درشت کرده و منتظر انتخابات 13 آبان آمریکا است. منتظر است تا ببیند می‌تواند همچنان شعارهایش علیه این دولت را ادامه دهد یا نه؟

منبع: خبر فوری

38