معماری خاص این آپارتمان که مشابه آن را ندیده اید/ تصاویر

در شهرهای بزرگ و پر رفت و آمد  ویتنام ، پروژه های کوچک چندمنظوره، به عنوان پاسخی هوشمندانه به فراگیر شدن شاپ هاوس های سنتی (ساختمان های تجاری مسکونی)، سر برآورده اند.

در حالت ایده آل، این نوع ساختمان ها با مدل های کسب و کار قوی و طراحی های خلاقانه، می توانند پتانسیل هر مکان را به اوج برسانند و نه تنها برای مالکان و مستأجران، بلکه برای کل جامعه نیز سودمند باشند. اما متأسفانه، پروژه های عجولانه و بدون فکر، اغلب به ساختمان هایی ناامن، ناخوشایند و ناکارآمد تبدیل شده اند.

چالش های طراحی و رویکرد جسورانه «جنگل»

ساختمان «جنگل»  با جاه طلبی متفاوت و پاسخی جسورانه به یک چالش بزرگ طراحی و ساخته شد: جای دادن بیش از 800 متر مربع فضای خرده فروشی، تجاری و  مسکونی  در سایتی فشرده به مساحت تنها 300 متر مربع که رو به جنوب و در خیابانی شلوغ، فقط ده دقیقه با مرکز شهر فاصله داشت.

پیچیدگی کار با الزامات طرح جامع محلی بیشتر می شد؛ این طرح نیاز به عقب نشینی 12 متری و یک گوشه پخ در جنوب غربی برای توسعه آتی جاده داشت. این محله، با ترکیب خانه ها و مغازه های کم ارتفاعش، چهره ای پر جنب و جوش و در عین حال آشفته از فضای شهری ویتنام را به نمایش می گذارد.

معماری ساختمان «جنگل» با برنامه ای سخت گیرانه و کارآمد تعریف شده است: شامل زیرزمینی به وسعت 150 متر مربع، بیش از 300 متر مربع فضای خرده فروشی و تجاری، 9 واحد آپارتمان یک خوابه منعطف با مساحت های 30 تا 45 متر مربع، و در نهایت، یک کافه و فضای کار اشتراکی روی پشت بام.

موقعیت دهی هسته عمودی دسترسی (شامل راه پله و آسانسور) در قسمت پشتی، همراه با طراحی دقیق مناطق خدماتی، به بیشینه سازی فضای قابل بهره برداری کمک کرده است. افزون بر این، طرح بندی های بدون ستون، قابلیت استفاده از فضاهای تجاری را به حداکثر رسانده و امکان ادغام برخی آپارتمان ها را برای تطبیق با نیازهای آینده فراهم می آورد.

«جنگل»؛ مفهومی از طبیعت در قلب شهر

در قلب ساختمان «جنگل»، مفهومی بی نظیر نهفته است: یک جنگل گرمسیری که به طور غیرمنتظره ای در دل شهر شکوفا شده است. بالکن های متعدد با اشکال و ابعاد متنوع، آبشارگونه در امتداد نماها قرار گرفته اند و تصادفی بودن طبیعت را بازتاب می دهند. در فرهنگ ویتنامی، بالکن ها صرفاً عناصر زیبایی شناختی نیستند؛ آنها فضاهایی ضروری برای سایه، معاشرت و زندگی فراتر از چهاردیواری محسوب می شوند.

در این پروژه، آن ها به فضاهایی سبز تبدیل شده اند – فضاهایی برای گیاهان، تعاملات و ارتباطی آرام با شهر. ستون های طاق دار، پنل های شیشه ای منحنی، رنگ های خاکی سفالی و گیاهان بی شمار، نمایی زنده را در هم می آمیزند که سرسبزی یک جنگل گرمسیری را به بهترین شکل تداعی می کند.

در داخل، زبان طراحی ارگانیک به روانی ادامه می یابد. فضاهای داخلی تجاری و 9 آپارتمان دنج، با منحنی های نرم، اشکال نامنظم و پرداخت های سفالی گرم، حسی از صمیمیت و سیالیت را القا می کنند. هر آپارتمان به یک یا دو بالکن باز می شود که سرشار از گیاهان سرسبز هستند و مرز بین فضای داخلی و طبیعت را محو می کنند.

در بالاترین نقطه ساختمان، یک کافه و فضای کار مشترک (کووُرکینگ) روی پشت بام، زیر سایبانی از ستون های باریک درخت مانند و سقفی نورانی و شفاف جای گرفته اند. یک پلکان زیگزاگی به باغ پشت بام منتهی می شود – پناهگاهی نادر در دل شهر با مناظر وسیع و خیره کننده از کل شهر. این فضاها در کنار هم، حسی از کشف و ماجراجویی را تقویت می کنند، گویی در حال پرسه زدن در زیر و سپس اوج گرفتن به نوک درختان یک جنگل شهری پنهان هستید.

حضور آرام و فراگیر پایداری

در این  ساختمان ، پایداری صرفاً امری ثانویه نیست، بلکه حضوری آرام و فراگیر دارد. تهویه طبیعی و نور روز از طریق دهانه های فراوان به داخل سرازیر می شوند. آب باران، که از طریق سازه های عمودی درخت مانند ساختمان هدایت می شود، جمع آوری شده و برای آبیاری و اطفاء حریق ذخیره می گردد.

استفاده از آبگرمکن های خورشیدی، شیشه های کم گسیل (Low-E)، نورپردازی ال ئی دی و سیستم های آبیاری خودکار، ردپای اکولوژیکی ساختمان را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. مصالح به کار رفته نیز داستانی برای گفتن دارند؛ آنها ترکیبی هوشمندانه از گرانیت محلی، سرامیک، کاشی های سیمانی، چوب، منسوجات و چینی هستند که با اجزای قابل بازیافت مانند تخته های فیبر، آلومینیوم و گچ تکمیل شده اند.

ساختمان «جنگل» در واقع تلنگری آرام است که نشان می دهد حتی در متراکم ترین فضاهای شهری نیز، معماری می تواند زندگی را پرورش دهد، جامعه را دعوت کند و شهر را با طبیعت پیوند دوباره ای بخشد. این بنا، گویی زمزمه می کند که چگونه معماری همچنان قدرت الهام بخشیدن، ایجاد ارتباط و دمیدن روح در محیط اطراف خود را داراست.