نقاره خوانی حرم مطهر رضوی همزمان با تحویل سال+فیلم

دانش ناچیز بشر در سطح تعیین مراسم و مناسک وشعایر برای دین نیست --- بشر با سطح دانش ناچیز خود با هیچ دلیلی مجاز نیست مراسم و مناسک و شعایری را که در سنتهای ادیان بشری رایج بوده بدون اثبات همگنی و هماهنگی مطلق این سنتها با وحی دینی قطعی الصدور منزل بر پیامبران ، بنام دین و مذهب به دین الهی بیافزاید. تعیین سبک و روش دین داری خدا پسندانه منحصر به خداوند است که به همه ی جزئیات حقایق جهان آفرینش آگاه است و برای بشر و حتی پیامبران که بحکم قرآن وعقل دانش ناچیز محدود به ظرفیتهای بشری خود دارند در تعیین این سبک و روش هیچ نقشی در قرآن و سایر وحیهای تحریف نشده ی منزل بر سایر پیامبران به اثبات نرسیده است. تجاوز بشر از حد و مرزهایی که در طبیعت او توسط خداوند نهادینه شده انده بویژه در زمینه دین و مذهب تجاوز به حد و مرزهای خداوند است و بنا به همین علت خداوند بر ویژگی بشریت پیامبران بارها در قرآن تاکید کرده است و پیامبران نیز در تبلیغ دین الهی همه ی این حد و مرزها را بی هیچ کاستی و فزونی رعایت کرده اند. آنچه که فرا تر از حد و مرزهای الهی به پیامبران و اولیای اصیل صالح خداوند ناهمگن و ناهماهنگ با وحی تحریف نشده ی الهی و غیر قابل اثبات با اصول استدلال عقلی نسبت داده می شود دروغ و جعل محض است و محال است از زبان پیامبران و اولیای اصیل صادر شده باشد. مجاز و ممنوع بودن آمیختن نقاره خوانی و سایر سنتهای بشری باقی مانده از میراث فرهنگهای دیرینه ی اقوام بشری به دین و مذهب که با دین الهی بیگانه اند باید محض رضای خدا با مسئولیت شناسی و حرمت گذاری به قدسیت الهی ارزشهای اصیل دین و مذهب در ملاک و معیارهای حد و مرزهای قرآنی تعیین شده از جانب خداوند با تدبر و ژرفا نگری عالمانه ارزیابی و سنجیده شوند. بی تفاتی یا سهل انگاری در زمینه ی این ارزیابی ارزشی و نادیده گرفتن آثار چنین بی تفاوتی وسهل انگاری ، بنا به تاکیدهای فراوان قرآن کریم دین الهی و مذهب اهل بیت پیامبر را به بازیچه ی من در آوردیهای بشر تبدیل می نماید و لوث می کند و زمینه ی گم راهی دین داران و از دست دادن آثار نیک دین داری را فراهم می سازد. قرآن کریم مبتکران و مشوقان و پیروان این رویه را بعلت دخالت در امور منحصر به خداوند و خود خدا پنداری در زمره ی مرتکبان گناهان کبیره ی نابخشودنی قرار می دهد و به گرفتار شدن به مجازاتهای ابدی پایان ناپذیر تهدید می کند. مساجد و تکایا و حسینیه ها و آرامگاهای بندگان مقرب چنانچه قصد پاسداری خدا پسندانه از این جایگاه های ارزشی باشد باید با تاسی از پیامبران و امامان و سایر بندگان مقرب خدا در پیروی از وحی اصیل الهی به جایگاه هایی برای عبادت و یاد محض خداوند و آموزش و اجرای دستورات انسان ساز و حیات بخش خداوند تبدیل شوند زیرا همه چیز برای همیشه از آن خداوند یکتای دانای مطلق است و بشر اعم از مقرب و غیر مقرب بقای هیچ چیزی را نمی تواند برای خود تضمین نماید.