شمیم حسینی در حرم رضوی/ بارگاه امام هشتم(ع) یکدست سیاه‌پوش است

«باز این چه شورش است که در خلق عالم است/ باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است»؛ یک بار دیگر بوی ماه محرم در مشهدالرضا(ع) پیچیده. محرمی که همچون گذشته امسال مملو از دسته و علم و خیل عزاداران نیست اما شور کربلای حسینی را به یادها می‌آورد.

از چند قدم مانده به ورودی‌های حرم رضوی، بیرق‌های مشکی محرم به پیشواز زائران و عزاداران می‌آیند. در و دیوارهای حرم جامه سیاه پوشیده و بر تن‌شان «سلام بر حسین(ع)» حک شده. امسال بیشتر از هر محرمی، چهره صحن‌ و سرای امام هشتم، آراسته و مهیای ایام عزای حسینی به نظر می‌رسد.

محرم امسال، این بیرق و پرچم‌ها به نیابت از دلدادگان حضرت رضا(ع) بنای سوگواری دارند. دو ایوان باب الکاظم(ع) و باب الهادی(ع) در صحن بزرگ پیامبر اعظم(ص)، تمام قد ایستاده و به محضر امام عصر زبان به تسلیت گشوده‌اند: «آجرک الله یا صاحب الزمان(عج)».

با تشدید مجدد شیوع کرونا، زائران کمی وارد حرم منور رضوی می‌شوند تا در این روزهای ماه محرم، عزای جدشان، امام حسین(ع) را خدمت‌ فرزندشان تسلیت عرض کنند و در گوشه و کنار صحن، برخی خانواده‌ها روی فرش‌های پهن شده در سایه، کنار هم اعمال زیارت را به جا می‌آورند.

خیمه چایخانه صحن کوثر هم خاموش‌تر از همیشه با بیرق‌های سلام بر حضرت حسین بن علی(ع) و اهل بیت و یارانش سیاه‌پوش و عزادار است و دلتنگ روزهای گرمی که یک استکان چای قند پهلو، دست زائر امام می‌داد و خستگی از تنشان می‌گرفت.

این روزها، وقتی از معبر صحن‌ها می‌گذریم، متن استندهای اطلاع‌رسانی چشمگیرتر به نظر می‌آیند. هر یک از آن‌ها، پیامی از فرهنگ ناب عاشورا برای عابران دارند. روی یکی فرازی از سخنان رهبر معظم انقلاب آمده، دیگری بیانگر روایتی از فرمایشات اهل بیت(ع) در باب اهمیت قیام حسینی است و روی بسیاری از آن‌ها توصیه‌ای به یادماندنی از یک شهید انقلاب اسلامی است... اما از این بین، حتماً یکی از دلنشین‌ترین‌ها، عبارت «ما ملت امام حسینیم» است که از زبان سردار دلها، شهید حاج قاسم سلیمانی در آخرین روزهای عمر پر برکتش شنیدیم. سردار رشیدی از سپاه امام حسین(ع) در آخرالزمان.

از میان انبوه آرایه‌های محرمی امسال روی در و دیوارهای حرم، یکی از هنرمندانه‎ترین‌ها را باید پوسترهایی معرفی کرد که بر ستون‌های بین صحن‌ها آویخته شده‌اند و با پیام‌های تصویری خود با موضوع واقعه عاشورا، جلوه تازه‎ای به این صحن و سرای نورانی بخشیده‌اند. اما روی یکی از طرح‌های دیواری، ماه کامل در تاریکی شب می‌درخشد و رودی زیر آن روان است که روضه حضرت عباس(ع) و علقمه را زیر گوش‌مان زمزمه می کند.

اگر مسیر زائران به صحن آزادی بیفتد، کتیبه «اللهم الرزقنا شفاعة الحسین یوم الورود» زودتر از هر جزء دیگری به چشم‌شان خواهد آمد و آمینی بر این دعا، از دل می‌گذرانند. به ‌خصوص در این 18 ماه اخیر که آرزوی زیارت امام حسین(ع) بر دل‌های عاشقان داغ گذاشته، دعا می‌کنند که شفاعت اباعبدالله(ع) توفیق‌شان شود.

چشم بگردانیم، منظره حوض با صفای صحن آزادی، حال دل‌مان را منقلب خواهد کرد. عَلَم‌هایی که از میان آب قد کشیده‌اند و روایت سقای تشنه لب کربلا را به تصویر می‌کشند. زائران محو تماشای این روایت، با مشتی از این آب متبرک، برای نماز زیارت خود وضو می‌گیرند.

برخی از آرایه‌های حرم، تناسب معناداری با فلسفه جهاد سیدالشهداء(ع) دارند. در حد فاصل رسیدن به صحن امام حسن مجتبی(ع)، تابلوهایی از تصاویر شهدای دفاع از حریم حرم حضرت زینب(س) با خاطراتی کوتاه از سیره و گفتارشان خواندنی است. تابلوهایی که به‌حق عنوان خوبی هم دارند: «اقتدا به حسین(ع)». خاطراتی که بیانگر الگو گرفتن عملی شهدا از قیام حسینی هستند.

روی یکی از تابلوها، تصویری از سردار شهید اسلام، صیاد شیرازی کنار همرزمانش در دوران جنگ تحمیلی به نمایش درآمده که به بیان روایتی از او می‌پردازد: «تذکراتش را می‌نوشت و می‌گذاشت توی پاکت و رویش می‌نوشت «محرمانه»! می‌گفت؛ با این کار، هم شخصیت طرف خرد نمی‌شود و هم تذکر کتبی من برایش می‌ماند و از یادش نمی‌رود».

نزدیک ظهر که می‌شود، از بلندگوهای حرم صدای ذکر مصیبت آقا امام حسین(ع) و اهل بیت مکرم‎شان، داغ دل زائران عزادار را زنده می‌کند و اشک و گرد ماتم بر چهره‎ها می‌نشیند. حتی زائران کوچک این حرم هم این شب و روزها با چادر و پیراهن مشکی، حال و هوای محرمی دارند. گاهی هم چند زائر اهل یک شهر و دیار، با نوای یک مداح همراه ‌شده و سوز ناله‌های «لبیک یا حسین»شان هوای اربعین و زیارت کربلا را به صحن و سرای ابا الحسن(ع) می‌آورد.

کم‌کم وقت نماز ظهر است و زائران عزادار به تبعیت از امام شهیدشان در صحرای کربلا، نماز را اول وقت و به جماعت اقامه می‌کنند تا شور و شیدایی سوگواری‌ها با شعور و معرفت معنا پیدا کند.

منبع: تسنیم

26