چشم آبی های قاره سبز به دنبال از دست نرفتن منافع اقتصادی / دست و پا زدن برای چنگ زدن به ریسمان مذاکرات

چشم آبی های قاره سبز همچنان نگران از دست رفتن جایگاه خود در روند مذاکرات ایران و آمریکا هستند و به هر ریسمانی چنگ میزنند تا شاید همچون زمان برجام بتوانند نقش تسهیل گر روند مذاکرات هسته ای را بازی کنند و به تبع آن در صورت توافق از منافع  آن بی بهره نمانند.

معادله ای ساده که آمریکا با نادیده گرفتن اروپا در روند مذاکرات خود با ایران حالا برای اروپایی ها تبدیل به معادله ای پیچیده شده است .

آنها از یک سو خواهان به  بازی گرفته شدن در روند مذاکرات هستند و از سویی هنوز از زمان برجام مکانیزم ماشه را در اختیار دارند تا اهرمی باشد برای فشار بر ایران .

البته بازی این روزهای عرصه بین الملل آنقدر پیچیده است که شاید نتوان به راحتی آن را ساده سازی کرد. ولی آنچه که مشخص است این است که ترامپ از همان بدو ورود مجدد خود به  کاخ سفید سعی کرد تا اروپایی ها روی پای خود بیاستند و کمترنقش های پرهزینه را برای تامین منافع اروپایی ها بازی کند و اتفاقاتی که در رابطه با بحران اوکراین در حال وقوع است حکایت از همین پیش فرض دارد .

جلال ساداتیان، دیپلمات پیشین ایران در انگلستان در این ارتباط می گوید: «ایران قبل از اردیبهشت ۱۴۰۴، چهار بار با اروپایی‌ها مذاکره انجام داد. اما به هر حال اگر اروپایی‌ها نسبت به پرونده هسته‌ای ایران رضایت نداشته باشند یا از این پرونده اطلاعات کافی نداشته باشند، ممکن است وارد فاز کارشکنی شوند و هر نوع ممانعت از این که اروپایی‌ها در جریان مذاکرات باشند، می‌تواند منجر به فعال سازی اسنپ بک شود. اروپایی‌ها با اتکاء به قوانین بین المللی می‌توانند روی مسئله مکانیسم ماشه متمرکز شوند و نمی‌توانیم این موضوع را نادیده بگیریم. ما بدون هیچ تعارفی فقط تا اواخر خردادماه مهلت داریم که در این زمینه چاره اندیشی انجام دهیم. علت این که به خرداد اشاره می‌کنم این است که این کشور‌ها باید طبق برنامه‌ای زمان بندی شده عمل کنند که به سه ماه زمان نیاز دارد و در نتیجه اگر از خرداد شروع کنند تا اول مهر فرایند فعال سازی اسنپ بک را خواهند داشت. بنابراین، چون اکنون احساس کرده‌اند مذاکرات به طول می‌انجامد از ترس، از دست دادن فرصت فعال سازی اسنپ بک و از دست دادن بازار‌های خود در ایران، فرانسه دست به تهدید و ادعا علیه ایران زده است. از همان روز‌های نخستی که زمزمه مذاکرات ایران و آمریکا آغاز شد و همزمان با آغاز این مذاکرات، اروپایی‌ها به وضوح تمایل خود را برای مشارکت در این مذاکرات نشان داده بود. ( اینجا بخوانید )

به بهانه تحرکات اروپا برای نقش آفرینی در مذاکرات ایران و آمریکا نگاهی می اندازیم به نقش سه کشور اروپایی فرانسه آلمان و انگلیس در فرآیند مذاکرات هسته ای ایران.

نقش پلیس بد، برای فرانسوی‌ها

فرانسه موضع سخت گیرانه نسبت به برنامه هسته ای ایران دارد و معمولا از جمله کشورهایی است که نگرانی جدی تر درباره برنامه هسته ای ایران دارد و از این نظر حتی گاهی مواضعش به اسراییل نزدیک تر است.

رییس جمهور فرانسه  بارها سعی کرده است نقش میانجی فعال بین ایران و آمریکا را بازی کند. برای مثال تلاشهای مکرون در سال 2019 برای دیدار روحانی و ترامپ در نیویورک.

هرچند فرانسه نسبت به انگلیس استقلال بیشتری در سیاست خارجی اش دارد، اما همچنان در چهارچوب اتحادیه اروپا با واشنگتن ارتباط دارد .

آلمانی‌ها به‌دنبال حفظ ارتباط با تهران

از سوی دیگر سیاست های آلمان متعادل تر و اقتصاد محور است به همین دلیل تلاش میکند دیپلماسیی آرام ا پیش بگیرد . آلمان بیشتر به دنبال مدیریت بحران است و سعی میکند زمینه ساز گفتگو بماند .

بریتانیا، یار غار یانکی‌ها

 انگلیس نزدیک ترین متحد آمریکا است  و معمولا از تصمیمات آمریکا حمایت میکند این کشور حضور نظامی در منطقه خلیج فارس دارد و معمولا مواضع تندتری نسبت به ایران اتخاذ می کند.  بیشتر هم راستا با آمریکا  و اسراییل خصوصا در مباحث امنیتی رفتار میکند .

در این دوره از تلاش های دیپلماتیک ایران با اروپا و آمریکا  به نظر میرسد اروپا در تلاش است با افزایش فشارها بر کشورمان هم از سویی بیشتر به بازی گرفته شود و هم زمینه را برای سود بیشتر در صورت توافق احتمالی ایران و آمریکا فراهم آورده باشد . ( اینجا ببنید )