دستفروشان، خوشه چینان این روز‌های شهر
عصر‌ها که به خیابان اصلی شهر می‌رویم در کنار مغازه های بسیار شکیل، کالا‌های خود را پشت شیشه مغازه برای جلب توجه مشتریان چیده اند، دستفروشانی را می‌بینیم که بساط کوچک خود را کنار پیاده رو و زیر قدم‌های ما پهن کرده اند.
دستفروشانی که بساط کوچک خود را کنار پیاده رو و زیر قدم های ما پهن کرده اند و امید فروش اجناس بساط شده خود را دارند تا بتوانند آخر شب نانی به خانه ببرند.
عابرین را نگاه می کنند و هر از گاهی برای جلب مشتری اجناس بساط خود را تبلیغ می کنند تا شاید یکی از رهگذران مکثی کرده و اجناس آنان را بخرد. با دیدن این صحنه یاد «خوشه چینی» می افتم. در گذشته آنها که دستشان تنگ بود و مزرعه ای نداشتند در هنگام درو به مزارع دیگران می‌رفتند و پشت سر دروگران خوشه های جامانده را از زمین بر می داشتند.
در بیتی از اشعار حافظ می خوانیم «ثوابت باشد ای دارای خرمن/ اگر رحمی کنی بر خوشه چینی».
منبع: روزیاتو
68
