اربعین به معنی چهل روز تمرین تابآوری است
استاد دانشگاه الزهرا(س) در نشست« اربعین تجلی گاه آموزه های قرآن» گفت: اربعین به معنی چهل روز تمرین تابآوری است. تمرین بسیاری از خُلقیات و مسائل تربیتی است.
انسیه خزعلی، نویسنده و استاد دانشگاه الزهراء در نشست «اربعین تجلیگاه آموزههای قرآن»، که عصر دیروز چهارشنبه ۱۸ مهر ماه در سالن جلسات معاونت قرآن و عترت برگزار شد، گفت: در قرآن کریم چهار مورد بهصورت صریح نام اربعین آمده است که همه آنها اشاره به کمال انسان بعد از چهل سال به معنی کمال یافتن، باتجربه شدن و به مرحله رشد رسیدن دارد.
خزعلی با اشاره به اینکه اربعین، نوید زنده بودن و پایداری نهضت حسینی است، افزود: مساله دیگر را می توان به تواتر و کثرتی که از واژه اربعین برداشت میشود نام برد. نشاندار شدن و ملکه شدن که یک روحیه تقوایی در انسان ایجاد میکند از دیگر مواردی است که میتوان به اشاره کرد.
وی با اهمیت دانستن عدد چهل افزود: همچنین در آیات و روایات در زمینه خیر و شر، عدد چهل بارها مطرح شده است. به عنوان مثال کسی که غیبت کند تا چهل روز نماز و روزهاش قبول نیست، مگر اینکه حلالیت بطلبد و بخشیده شود.
خزعلی باطرح این سوال که چرا این اندازه بر چهل تاکید شده است؟ اظهار داشت: تکرارها در قرآن برای این است که بگوید ما بنده هستیم و به جای دیگری غیر از این دنیای فانی تعلق داریم و اگر چیزی در ما و دنیای ما تکرار میشود برای این است که بتوانیم بر مبنای آن تقوا را در خود نهادینه و تقویت کنیم.
این استاد دانشگاه الزهراء بیان کرد: اربعین به معنی چهل روز تمرین تابآوری است. تمرین بسیاری از خُلقیات و مسائل تربیتی است. البته توجه به این نکته ضروری است که خیلی از چلههای ما اگر در مسیر نباشد، کمیتهایی است که کیفیت را فدا میکند.
منبع: مهر
10
انسان خرد گرا برای این که به حقیقت مورد جست و جوی خود برسد ملزم است افراد دانشمند جامعه را در این جست و جو چه در قالب سئوال یا در یک نظر انتقادی شبهه آلود مخاطب خود قرار دهد و با بر قراری گفتمان به نتایجی در باره ی حقیقت گمشده ی خود برسد. خدا پسندانه نیست و جفای بزرگی در حق تشنگان حقیقت و علم است که در پایگاه های اطلاع رسانی عمومی به روی سئوالها و انتقادهای منطقی شبهه آمیز بویژه در زمینه ی دین و مذهب ، که پیوستن انبوه من در آوردیها به این ارزشها غوغا می کند ، درب بدون توجیه منطقی به گونه ای عوام پسند بسته شود.
دین داری و مذهب داری اگر فرایند و حاصل بحثهای عقلانی مستدل انکار ناپذیر نباشد نزد خداوند دانا و یکتای جهان آفرینش ، که بشر را به تدبر و تفکر و عقلانیت و درخواست برهان قاطع فراخوانده است ، پشیزی ارزش نخواهد داشت و در محضر خداوند در قیامت چنین دین داری و مذهب داری وبال گردن و تباه کننده تمامی اعمال نیک صاحب خود خواهد شد.
بشر با حقیقت گرایی باید باور کند دانش او به هر اندازه ای برسد هنوز به حجم ذره ای از اقیانوس بی کران علم نرسیده و باید بداند همیشه نهیب الهی : «...إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَنْ تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا» و «... وَمَا أُوتِيتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِيلًا » شامل حال او نیز می باشد و باید با کمال فروتنی از هر راه میسری در کسب علم فزونی بخواهد ؛ و چه راه میسر تر و آبرومند تر از مشارکت خرد گرای بی نام و نشان در صفحات اظهار نظر پایگاه های اطلاع رسانی همگانی با آراستن خود به برد باری و فروتنی علمی ، همیشه دانش آموزان خدا جوی بی ادعای گمنام.
این نخبه های علم و دین که برای چند سئوال منطقی یک آدم کم دانش جواب ندارن چطور فردای قیامت برای کاراشون به خدا جواب میدن؟؟!!!