چو دخلت نیست؛ خرج آهسته تر کن!؟

 این جمله آمرانه را امروز وزیرنیرو خطاب به مردم  مظلوم ایران گفت! مردمی که دولتها (اعم از اصلاح طلب و محافظه کار) دیواری کوتاه‌تر از آنها را ندیده و همه سنگ و کلوخهای ناکارامدی خودشان را بر سرآنها می شکنند!

    البته غیراز مصرف کنندگان آب شرب که مورد خطاب مستقیم وزیر نیرو بودند؛ قشر مظلومتری نیز هستند که سالهاست کیسه بوکس دولتها بوده اند!؟ آنها کشاورزان صبور و نحیبی اند که مسئولیت امنیت غذایی را بعهده دارند!

  آقای وزیرکه مثل رئیس اش؛ اینطور طلبکارانه برای مردم شعر می‌سراید، طبق ماده ۲۹ قانون توزیع عادلانه آب مصوب ۱۴۶۲ واصلاحیه های بعدی اش به مسئولیت  خودش که"تامین آب" آب"است؛ عمل کرده است یا فقط بلد است از طریق آبفروشی و میزان و ساعت برداشت آب از چاههای کشاورزی، جیب شان را خالی کند!؟ این در حالیست که در اوایل دهه ۷۰ این وظیفه از سازمان آب منطقه ای استانها منتزع و به شرکتهای آب و فاضلاب شهرستان، استان و روستایی محول شد!

چرا برغم تمهیدات فوق، وزارت نیرو تامین آب راصرفامحدودبه احداث سد کرده؟ اقدامی که صدای حامیان محیط زیست را درآورده وعوارض ی چون فاجعه دریاچه ارومیه؛رابدنبال داشته است !!

آیا علت اقبال زیاد به احداث سد وانتقال آب از دریای عمان ودریای خزر (آب بازی در کویر، نگارنده، دنیای سبز، ۷/۳/۹۱) و حتی تاجیکستان، این است که حاشیه سودش بالاست واحتمال انتخاب مجددمجلسیان را به دنبال دارد یا بقول دکتر پاپلی یزدی استاد تمام دانشگاه فردوسی و نیز رئیس سابق محیط زیست و وزیر اسبق کشاورزی، پای مافیا در میان است! مافیایی که یک پایش در ستاد وزارت نیرو و پای دیگرش در شرکتهای مشاور و پیمانکاریست!؟

امیدوارم وزیر نیرو بجای سرزنش مردم نجیبمان (که قطعا سکوتشان نشانه رضایتشان نیست!) سدسازی را تعطیل و بااجرای پروژه های آبخیز داری و آبخوانداری، به سفره های زیر زمینی آبها را تزربق کنند تا شاید سطح آب در قنوات و چاهها بالا آمده و اندکی جبران مافات شود.