ادبِ نقد، حرمتِ انسان، یک سوزن به خود و یک جوالدوز به مردم

 عبدالرحمن نیک‌سرشت نوشت: نقد، اگر بی‌اخلاق شود، دیگر نقد نیست؛ خطا و تخریب است. در این روزها که فضای سیاسی استان خوزستان دستخوش انتقادات و مباحث درون جبهه ای حامیان دولت است، بیش از هر چیز به آداب نقد، انصاف گفتار و حرمت شخصیت‌ها نیاز داریم. فرقی نمی‌کند با چه کسی موافق باشیم یا مخالف، آنچه نباید گم شود، کرامت انسان و شأن گفتگو هاست.

مطالبی که اخیراً، با ادبیاتی تمسخرآمیز و ساختارشکنانه  درباره‌ی آقای دکتر موالی‌زاده استاندار خوزستان نوشته شده، اگرچه غالبأ ، در قالب طنز بیان می شوند، اما فراتر از حد مجاز رفته و مرزهای اخلاق را پشت سر گذاشته است.آری، با هیچ متر سیاسی و اجتماعی، تمسخر ظاهر، قومیت، لهجه و نام خانوادگی یک انسان پذیرفتنی نیست.

دکتر سید محمدرضا موالی‌زاده، اگرچه ممکن است در معرض نقدهای سیاسی و مدیریتی باشد، اما بی‌تردید شخصیتی نجیب، خوش‌اخلاق، اهل ادب و از نیروهای باسابقه و دلسوز استان است. کسی که سال‌ها در کنار مردم این دیار نفس کشیده، از مردم رای گرفته، مردم را در مجلس نمایندگی کرده و بحران‌ها را همه جوره تجربه و لمس کرده، و همواره دغدغه خدمت داشته است مستوجب این بی مهری ها نیست.

بدون تردید ما در نقد، محتاج صراحت هستیم، اما نه به قیمت بی‌حرمتی، منتقد صادق، صریح است اما سربزیر؛ و طناز اهل‌فکر، رند است اما بی‌گزند، به‌ویژه در شرایطی که جامعه ما با انواع تفرقه، تخریب و دلسردی دست‌به‌گریبان است، کسانی که قلم در دست دارند، باید بیش از پیش مراقب باشند که تیغ واژگان‌شان، شخصیت یک انسان را زخمی نکند.

ای کاش دوستانی که با بی‌مهری درباره‌ی موالی‌زاده می‌نویسند، لحظه‌ای خود را جای او بگذارند. ببینند اگر چنین ادبیاتی درباره‌ی خودشان یا عزیزان‌شان نوشته می‌شد، چه احساسی داشتند؟ این کمترین آزمایش برای سنجش انسانیت است.

آری، عملکرد دولت و استاندار را می‌توان و باید نقد کرد؛ اما با احترام، با ادب، و با نگاهی که اصلاح را دنبال کند، نه حذف و تحقیر را. ما نه‌فقط از موالی‌زاده، بلکه از شأن خودمان دفاع می‌کنیم، وقتی حرمت قلم و انسان را حفظ می‌کنیم.

در روزگار پرهیاهوی ما، حفظ اخلاق، خودش یک کنش انقلابی است. نگذاریم اختلاف نظر، ما را از مرز انسانیت عبور دهد.

والسلام