برای جبران ناترازی گاز، صنایع را زمین نزنید

 همچنان که در فصل گرما نیز چالش کمبود برق به زورآزمایی با عرصه تولید و صنعت پرداخت.  با این وجود چاره اندیشی مسئولان در این زمینه، تنها به ایجاد محدودیت های سنگین برای صنایع محدود شده که بیشترین آسیب را به صنعت فولاد وارد می کند، این در حالی است که مصرف گاز صنایع دلیل این ناترازی ها در تولید و مصرف نیست.

اینک و با آغاز فصل سرما بیم آن می رود که این ناترازی، باز هم مسئولان را به سمت پیش پاافتاده ترین تصمیم – یعنی ایجاد محدودیت برای صنایع بویژه در حوزه فولاد- سوق بدهد. در حالیکه مسئولان عالی کشور بر کاهش اتکای اقتصاد کشور به نفت و افزایش صادرات غیرنفتی و تامین نیازهای داخلی کشور هم بمنظور ارزآوری و هم جلوگیری از خروج ارز تاکید می کنند، ایجاد محدودیت های تابستانه و زمستانه لطمات سهمگینی به اقتصاد وارد نموده است.

 لطماتی که از سوی دیگر برای زمین نخوردن صنایع، آنها را به سمت استفاده از سوخت های آلاینده مانند مازوت و آلودگی بیشتر هوا رهنمون خواهد کرد.

بنا بر آمار، در سال 1401 در حالی که هدفگذاری تولید فولاد کشور، 34 میلیون تن بود بدلیل محدودیت های انرژی، 30میلیون تن تولید انجام شد. در واقع ۴ میلیون تن کسری -حدود ۲ میلیون تن به خاطر کمبود گاز و ۲ میلیون تن به دلیل کمبود برق- بوده است.

برنامه فولادسازان برای امسال تولید ۳۸ میلیون تن بوده است که احتمالا 32تا33 میلیون تن آن محقق خواهد شد که این یعنی حدود ۵ تا ۶ میلیون تن کسری تولید. 

بنا به برخی برآوردها صنعت فولاد در سال گذشته حدود 4میلیارد دلار خسارت دیده است.  

ایجاد این محدودیت ها برای صنعت فولاد، از یکسو اهداف برنامه های بالادستی برای توسعه این بخش را دچار چالش جدی می کند و در بازار رقابت جهانی باعث عقب افتادگی کشور خواهد شد و از سویی پیامدهایی چون ایجاد بیکاری و مسائل اجتماعی و... را بدنبال خواهد داشت. 

همه اینها در حالی است که فولادسازان نشان داده اند در صورت رفع محدودیت انرژی، می توانند از هدف گذاری های اولیه نیز فراتر بروند همچنانکه فولاد خوزستان پس از رفع محدودیت مصرف برق، رکوردهای متعددی را در تولید ثبت کرده و جایگاه خود را در بازار فولاد مستحکم تر نموده است.  

مساله اینجاست که متولیان امور بجای اتخاذ تدابیر اساسی و لحاظ همه جوانب اقتصادی، اجتماعی بویژه در شرایطی که کشور با جنگ اقتصادی روبروست عملا حکم به تضعیف صنعت بعنوان خط مقدم این جنگ اقتصادی می دهند!   

به نظر می رسد مسئولان کشور می بایست مسئولان مربوطه را مکلف نمایند با تدابیر اساسی همچون کاهش مصرف بخش خانگی که در فصل سرما به بیشترین میزان خود می رسد-با شروع فصل سرد میزان مصرف در بخش خانگی و تجاری در سردترین ماه ۶.۷ برابر گرم‌ترین ماه سال می‌شود که سهم بخش خانگی و تجاری را از ۱۰ به ۴۹ درصد می‌رساند- این ناترازی را جبران کنند.  

جبران ناترازی به قیمت خسارت های چندمیلیارد دلاری به اقتصاد هنر مدیریتی نیست  و تعطیلی صنایع و خودتحریمی فولاد کشور، بدترین گزینه ممکن برای جبران ناترازی گاز است که ضعف سیاستگذاری کلان و مدیریت استراتژیک را در حوزه مدیریت مصرف انرژی به منصه ظهور خواهد رساند.