آینده جهان شهرهای بدون فرزند است

یک کشور به سه طریق مهاجرت، مرگ‌و میر و تولد رشد می‌کند یا کوچک می‌شود. بیماری همه‌گیر کووید طی ۲ سال گذشته حدود یک میلیون آمریکایی را از بین برده و سال گذشته نیز تعداد مرگ‌ومیرها از تعداد تولد در برخی از مناطق فراتر رفته است.

مرگ‌ومیر بیش از حد ۵۰ درصد از تفاوت رشد جمعیت از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ را تشکیل می‌دهد. این نشانه واضحی از تاثیر مخرب همه‌گیری است اما این آمار به ما می‌گوید که حتی اگر می‌توانستیم مرگ‌ومیر ناشی از کووید را به صفر برسانیم، باز هم رشد جمعیت ایالات متحده همچنان به چیزی نزدیک به پایین‌ترین حد تاریخ سقوط می‌کرد.

مهاجرت در سال ۲۰۱۶ به ایالات متحده از یک میلیون نفر فراتر رفت اما از آن زمان تاکنون مهاجرت حدود ۷۵ درصد کاهش یافته و به زیر ۲۵۰ هزار نفر در سال گذشته رسیده است. تقریبا در تمام نقاط مهم برای مهاجران خارجی از جمله نیویورک، میامی، لس‌آنجلس و سانفرانسیسکو مهاجرت به بیش از نصف نزول کرده است.

نتایج بررسی‌ها نشان داده مهاجران باعث پیشرفت‌هایی در زمینه فناوری نیمه‌هادی‌ها، هوش مصنوعی و محاسبات کوانتومی می‌شوند. همچنین آن‌ها نزدیک به ۵۰ درصد از استارت‌آپ‌های میلیارد دلاری ایالات متحده را راه‌اندازی می‌کنند.

در نهایت آمریکایی‌ها مانند هر کشور ثروتمند دیگری در جهان فرزندان کمتری به دنیا می‌آورند. از سال ۲۰۱۱ نرخ تولد در این کشور سالانه ۴۰۰ هزار نوزاد کاهش یافته است. ۲ سال پیش محققان اظهار کردند «آینده شهر بدون فرزند است» و به نظر می‌رسد همه‌گیری کویید تحقق این آینده را تسریع کرده است.

این واقعیت که کاهش باروری یک روند جهانی است، نشان می‌دهد این مساله موضوعی نیست که بتوانیم به راحتی و با تقلید از سیاست یا فرهنگ یک کشور دیگر آن را معکوس کنیم. به نظر می‌رسد در سراسر جهان افزایش تحصیلات و اشتغال زنان با کاهش سریع نرخ زاد و ولد مرتبط است اما باید تاکید کرد که کاهش باروری همیشه نشانه توانمندی زنان نیست.

یکی از مهمترین دلایل کاهش فرزندآوری در ایالات متحده کمبود مسکن، افزایش هزینه مراقبت از کودکان و کمبود خدمات طولانی‌مدت است که مراقبت از چند فرزند را حتی برای والدین ثروتمند نیز بسیار پرهزینه کرده است.

پیامدهای رشد دائمی رکود جمعیت بسیار گسترده است. کاهش جمعیت باعث ایجاد اقتصادهای راکد می‌شود. اقتصادهای راکد تاثیرات فرهنگی بدی ایجاد می‌کنند. به بیان ساده ایالات متحده بر اثر تصادف، طراحی یا یک سوءتفاهم خود را از یک اقتصاد برتر به منطقه خطر جمعیتی سوق داده است.