سگ‌ های بدون صاحب مهم‌ ترین مخازن بیماری در طبیعت

رضا فرجی اظهار کرد : سگ‌ها به عنوان گونه جانوری مهاجم برای زیستگاه‌های طبیعی محسوب می‌شود و موجب  بروز خطرهایی از قبیل رقابت با گونه‌های بومی، انتقال بیماری و تخریب اکوسیستم می‌شود.

وی افزود: با توجه به گزارش‌های فراوان مستند در سازمان حفاظت محیط زیست، سگ‌های بدون صاحب و رها شده در طبیعت منجر به حمله گروهی و شکارگونه‌های حیات وحش کم توان از جمله بره.های قوچ، میش، آهو و جبیر و همچنین بزغاله های کل و بز و برخی از گونه های بزرگ جثه از جمله مرال می شوند.

وی ادامه داد: گزارش‌های متعددی از حمله گروهی و کشتن گونه های شاخص گربه سانان از جمله یوز، پلنگ ، کاراکال، سیاه گوش، گربه پالاس، گربه شنی، گربه جنگلی و گربه وحشی و سایر گونه ها توسط حملات گونه های مهاجم در محیط زیست کشور وجود دارد.

فرجی «اختلالات ژنتیکی» با سگ‌سانان حیات وحش را از مهم ترین آسیب های سگ های ولگرد و بدون صاحب در طبیعت  عنوان کرد و گفت: «اختلالات ژنتیکی» می‌تواند منجر به تهدید خلوص ژنتیکی گرگ خاکستری و شغال طلایی و از طرفی به حضور گرگاس بینجامد که بر خلاف خصوصیات رفتاری حیات وحش، انسان گریز نیستند و با نزدیکی به جوامع انسانی منجر به آسیب و حتی مرگ و میر کودکان می شوند.

وی با اشاره به این که با افزایش جمعیت سگ‌های بلاصاحب که متاسفانه در سال‌های اخیر و با عدم آگاهی عموم از خطرات غذارسانی به آن‌ها است، گفت: وجود سگ‌های بدون صاحب موجب افزایش بیماری های مشترک از قبیل هاری، سالک، کیست هیداتیک و انواع بیماری‌های عفونی و انگلی در جامعه می‌شود  این در حالیست که در اغلب کشور های پیشرفته در جهان نسبت به کنترل جمعیت این حیوانات آسیب‌رسان تمهیدات ویژه‌ای اتخاذ شده و در برخی کشور های اروپایی نظیر هلند و آلمان جمعیت آن‌ها به صفر رسیده است.

فرجی گفت: سگ‌های بدون صاحب به عنوان مهم‌ترین مخازن بیماری در طبیعت محسوب می شود و نقش غیر قابل انکاری در انتقال بیماری های مشترک با حیات وحش دارند که از جمله بیماری هایی که در سال های اخیر جمعیت حیات وحش را تهدید می کند، می توان به بیماری دیستمپر سگ سانان اشاره کرد. همچنین با افزایش جمعیت این حیوانات با غذارسانی، عدم جمع آوری و کنترل جمعیت ، با افزایش بیماری هایی  نظیر هاری که چرخه انتقال آن ها بین حیات وحش و سگ ولگرد مشترک است، مواجه هستیم. 

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان حفاظت محیط زیست فرجی  گفت: غذارسانی به عنوان یک عمل نادرست و مخرب  منجر به افزایش سایرگونه‌های ناقل بیماری ازجمله موش‌های شهری می‌شود که می‌تواند آسیب‌های جبران ناپذیری به وضعیت سلامت انسان در شهرها و روستاها وارد سازد. غذا رسانی در اغلب کشور های پیشرفته با سیستم بهداشتی قوی  جرم تلقی می‌شود و افرادی که این عمل خلاف و آسیب‌رسان به محیط زیست و سلامت و امنیت جامعه را  انجام  می‌دهند مشمول جرائم سنگین می شوند.