دوست دارم روزی در دانشگاه‌های افغانستان تدریس کنم

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبر فوری ، از همان ساعت‌های اولی که خبر موفقیت دانشجویان مهاجر افغانستانی در فضای مجازی دست به دست شد، واکنش‌های زیادی از سوی نخبگان، فرهنگیان، هنرمندان و سلبریتی‌های ایرانی به این خبر ابراز شد.
رسانه‌های مختلف کشور بدون در نظر داشت اینکه مربوط به کدام جناح یا طیف سیاسی هستند به این موضوع پرداختند، که در همه این اخبار «خدا قوتی» وجود داشت، برای جوانانی که سال‌ها است در ایران میزبان آنها هستیم، و مشکلات زندگی آنان نتوانسته از همت آنان برای پیشرفت و موفقیت بکاهد.
عزیزالله موحدی یکی از همین دانشجویان موفق افغانستانی است که توانسته در کنکور کارشناسی ارشد امسال رتبه اول رشته تاریخ را از آن خود کند، او در عراق بدنیا آمده، در همان سال‌های کودکی به قم مهاجرت کرده و حالا ساکن مشهد است.

تابستان و پاییز قبل کنکور دنبال کار بودم
موحدی در گفت‌وگو با خبر فوری با بیان اینکه من دوره کارشناسی را در دانشگاه فردوسی مشهد گذرانده ام می‌گوید: "تابستان و پاییز قبل کنکور دنبال کار بودم، از بیکاری خسته شده بودم و کار هم گیر نمی‌آمد. در سال اول دانشگاه برای گرفتن روادید تحصیلی که لازمه ادامه تحصیل من و دیگر دانشجویان افغانستانی است، مشکلات زیادی داشتم تا آنجا که مجبور شدم وسط ترم دو درس را ول کنم و برای گرفتن ویزای تحصیلی به افغانستان بروم".
وی می‌گوید: "پدر من روحانی است، بعد از آنکه از قم به مشهد آمدیم همیشه برای تمدید اقامت مجبور بودم به قم سفر کنم و این یکی دیگر از مشکلات من بود".

دختران و پسران مهاجر انگیزه لازم را برای ادامه تحصیل ندارند
این دانشجوی موفق افغانستانی ادامه داد: "موفقیت من و دوستانم بازتاب خوبی در رسانه‌ها داشته است،
اینکه این موضوع بازتاب داده شود، می‌تواند انگیزه‌ای برای پسران و دختران مهاجر برای ادامه تحصیل و راهیابی آنها برای رسیدن به مقاطع بالاتر تحصیلی باشد".
رتبه یک کنکور کارشناسی ارشد در رشته تاریخ افزود: "یکی از مشکلاتی که بچه‌های هم وطن من دارند و خود من داشتم این است که به خودمان می‌گوییم، درس خواندن در ایران برای ما فایده ندارد، چون بعد از اتمام درس باید سراغ کارگری برویم، اگر به افغانستان برویم که شرایط مساعد نیست، در نتیجه انگیزه لازم برای ادامه تحصیل وجود نداشت".
موحدی خاطرنشان کرد: "علاقه من به تاریخ باعث شد که همین رشته را ادامه بدهم و این مهمترین انگیزه من بود. بزرگترین آرزوی من این است که روزی به افغانستان بازگردم و در دانشگاه های کشورم تدریس کنم".
وی در پاسخ به این سئوال که آیا به یازگشت به افغانستان فکر کرده ای یا نه می‌گوید: "من همیشه به فکر بازگشت بوده‌ام. اما خوب برادران و دوستان من که در داخل افغانستان هستند به من می‌گویند که اینجا شرایط مساعد نیست. اگر اوضاع خوب شود دوست دارم برگردم و در دانشگاه کابل تدریس کنم".

63