نویسنده ای که در اوج شهرت به بیگانگی با جهان رسید/《زندگی شده است تصاویر آخر الزمان》

به گزارش خبر فوری، بلقیس سلیمانی، زاده ۱۳۴۲ کرمان است. زمانی که کودک بود شاهنامه خوانی های پدرش و محافل کوچک و جمع و جوری که در روستایشان برپا می شد، اندیشه های او را شکل داد.

خواندن فلسفه در دانشگاه تعمیقی در جهان هستی بود. چنانکه وقتی در دهه چهارم زندگی نوشتن آغاز کرد آثارش حیرت نویسنده ها و خواننده ها و منتقدان را برانگیخت.

بعد از نوشتن ۱۷ رمان و با کوله باری از دنیای هزارتوی قصه هایش امروز بلقیس سلیمانی بغض های فروخورده دارد.

او در بزرگداشت خود گفت: خسته است و ناامید و نسل خود را بیگانه با جهان می داند.

سلیمانی نویسنده ای اجتماعی است که دردهای نسل خود و نسل های پس از خود را به خوبی لمس کرده و از زبان قهرمانان داستان های خود مطرح کرده است.

این نویسنده این روزها از دنیایی که جنگ و نابودی آن را فراگرفته دلخسته است. می گوید: این جهان دیگر از آن ما نیست. نسل ما که به دنبال آرمان ها بود، صلح و شادی جستجو می کرد و به دنبال برابری و عدالت بود به ناگهان چشم باز کرد و خود را در جنگ مدام با خود و با جهان خود دید.

وی اضافه کرد: این نسل نه تنها قدر ندید بلکه از جانب فرزندان خود نفی می شود اینکه چرا نمی میرید و هنوز هستید؟ غافل از اینکه رنج های ما را برای اینکه آن ها را سرپا نگه داریم ندیدند.ما به سوی نسل جوان دست دراز می کنیم و آن ها دست ما را رد می کنند. این برای همه ما دردناک است.

نویسنده کتاب 《آن مادران، این دختران》 معتقد است جهان امروز به نفی ما آمده و یکسره دیوانه شده است. ما خوشحال بودیم که بعد از روشنگری و برده داری، بعد از انقلاب فرانسه و انقلاب مشروطه ایران و بعد از مدرنیزاسیون پهلوی به دنیا آمدیم.اما در آستانه پیری خود جهان هم دچار جنون شده و صبح که بیدار می شویم می بینیم مجنونان و خودشیفتگان جهان را به سمت نابرابری و جنگ برده اند.

وی معتقد است امروز جهان سرشار از صحنه های آخر الزمانی همچون جنگ ها، کودکان گرسنه غزه، برج هایی که فرو می پاشند و زنان و مردانی که کوله های خود را برداشته اند و به دنبال پناهی هستند، شده است و دولتمردان به جای کاستن دردها و زخم ها، بر آن می افزایند.

کتاب‌های «بازی آخر بانو»، «بازی عروس و داماد» و «خاله بازی» از آثار این نویسنده است که همگی بیش از پنج بار تجدید چاپ شده‌اند و رمان بازی آخر بانو برندهٔ جایزه ادبی مهرگان و بهترین رمان بخش ویژهٔ جایزهٔ ادبی اصفهان در سال ۱۳۸۵ شده‌است.