سینمای ایران در نگاه اسطوره‌های جهان

شاید خود برادران لومیر وقتی سینما را اختراع می‌کردند خودشان هم نمی‌دانستند که این صنعت آمیخته به هنر مثل یک جادو در طولانی مدت آدم‌ها و نسل‌های مختلف را مجذوب خودش کند. یک اتفاق هیجان انگیز که با خلق آثار هنری نه فقط حال و احوال شخصی و گذرای آدم‌ها که حتی می‌تواند مسیر زندگی افراد را تغییر دهد. حالا در این میان کشور ما جزو اولین کشورهای جهان است که رنگ سینما را به خود دید تا جایی که بعد از اختراع سینما در سال ۱۸۹۵ ایران در سال ۱۹۰۰ یعنی فقط ۵ سال بعد آن را تجربه کرد. ماجرا هم از جایی شروع شد که مظفرالدین شاه در سفر خودش به اروپا وقتی با سینماتوگراف آشنا شد به میرزا ابراهیم خان عکاس‌باشی دستور داد یک دستگاه از آن را خریده و به ایران بیاورد.

حالا با گذشت حدود ۱۲۵ سال از این اتفاق سینمای ایران نه فقط در کشور خودمان که در دنیا حسابی ریشه دوانده و حرفی برای گفتن دارد. سینمای منحصربه‌فردی که برگرفته و متناسب با فرهنگ مردمانش رنگ مخصوص به خود را در جهان پیدا کرده و طرفداران زیادی در دنیا دارد. برای همین هم کارگردان‌های سرشناس زیادی در دنیا وجود دارند که بعد از دیدن آثار برجسته سینمای ایران مثل کارهای عباس کیارستمی، مجید مجیدی و… در تمجید سینمای ایران لب به تحسین آن بازکرده‌اند. با رسیدن به روز ۲۱ شهریور که در تقویم ما به نام روز سینما نامگذاری شده به مرور چند مورد از آنها پرداختیم.

مارتین اسکورسیزی

وودی آلن

میشل هانکه

یکی دیگر از کارگردان‌های سرشناس جهان که اهالی سینما او را به خاطر فیلم‌های تلخ و روانشناختی‌اش می‌شناسند میشل هانکه است. فیلمسازی اتریشی که از معروفترین آثارش که موفق به کسب جایزه اسکار هم شد می‌شود به فیلم «عشق» اشاره کرد. هانکه بعد از دیدن آثار ایرانی درباره سینمای ایران گفته «سینمای ایران به ما نشان داد که واقع‌گرایی می‌تواند شاعرانه باشد.»

کوروساوا

بسیاری کوروساوا را به عنوان فیلمساز افسانه‌ای ژاپن می‌شناسند. خالق «هفت سامورایی» یکی از کسانی است که بارها و بارها در تحسین از آثار عباس کیارستمی لب به سخن گشوده کسی که طی مقاله‌ای بعد از تعریف از آثار این فیلمساز برجسته اعلام کرده که سینمای ایران شاعرانه و انسانی است و دیدن فیلم‌های آن باعث می‌شود ایمان به آینده سینما بیشتر شود.

تئو آنجلوپولوس

آنجلوپولوس را به عنوان یکی از بزرگترین کارگردانان یونانی می‌شناسند. کسی که طی یک مصاحبه اعلام کرد که به دلیل علاقه‌اش به سینمای کشورمان حالا نماینده ایران در یونان است و ادامه داد: «سینمای ایران در حقیقت مانند یک شعر است، بسیار روان و شیرین و بر دل انسان می‌نشیند. سادگی و صفای حاکم برآن، انسان را جذب می‌کند. نکته بعدی میزان حضور کارگردانان زن در سینمای شماست. در هیچ کشوری کارگردانان زن به این میزان حضور ندارند. کار خوب زنان سینماگر ایرانی مرا شگفت‌زده کرده است. سینمای ایران، سینمای زنده و فعالی است.»