در تاریخ پرتلاطم انقلاب مشروطیت ایران، یکی از جنجالیترین و بحثبرانگیزترین رویدادها، محاکمه و اعدام شیخ فضلالله نوری، عالم برجسته شیعه و مخالف سرسخت مشروطهخواهان، بود. این محاکمه در دادگاه فوقالعادهای که پس از فتح تهران توسط مشروطهخواهان در سال ۱۳۲۷ قمری تشکیل شد، برگزار گردید و حکم اعدام شیخ فضلالله را شیخ ابراهیم زنجانی، به عنوان دادستان و قاضی اصلی دادگاه، صادر کرد.
مدیرعامل سازمان زیباسازی شهر تهران توضیحاتی را درخصوص برخی ادعاهای مطرح شده پیرامون «غیب شدن سردیس شیخ فضلالله نوری» ارائه کرد.
رئیس مجلس در روز مراسم تحلیف به جای نام بردن از مشروطه خواهان مشهوری چون ستارخان و باقرخان از شیخ فضلالله نوری یاد کرد، حال آنکه شیخ هیچ اعتقادی به مجلس نداشت، چه ملی چه اسلامی.
شیخ فضلالله نوری، پسر ملاعباس نوری مازندرانی معروف به شیخ فضلالله یا حاجی شیخ نوری از روحانیون متنفذ شیعه و منتقدین حکومت مشروطه ایران بود.