اینجا خلوتگه امن شکفتن غنچه‌ گریه‌ها است

به گزارش مشهد فوری ،بارها و بارها نام روزهای زیارتی امام رضا(ع) را شنیده‌ام و برای تبرک جستن از بارگاه مطهر رضوی همواره شاهد بوده‌ام که مشهدی‌ها در روزهای چهارشنبه هر هفته که مزین به‌روز زیارتی حضرت است، قدم به‌میعادگاه عشق و دلدادگی می‌گذارند، اما امروز ۲۳ ذی‌القعده عطر و بوی دیگری دارد و آن روز زیارتی توصیه شده به‌نام حضرت رضا(ع) است که در روایات هم از آن به‌عنوان روز شهادت ایشان ذکر شده و از این جهت زیارت در این روز ثواب و اجر بالایی دارد.

همه مهمان عالم آل‌محمد(ص) هستند
تصمیم گرفتم تا این حال خوب را با زائران و مجاوران حضرت شریک شوم ، پس قصد عظیمت به‌سمت بارگاه مطهر رضوی کردم و از ورودی باب‌الرضا(ع) وارد صحن باشکوه رضوی شدم، زمزمه‌های «یا رضا یا رضا» و «یا غریب الغرباء» زائران و مجاوران حضرت در ورودی‌های صحن به‌گوشم می‌رسید، از هر طیفی که بخواهی آمده بودند، فارس، کرد، لر، بلوچ و عرب همه و همه مهمان امام مهربانی‌ها بودند و چه سعادتی بالاتر از اینکه در روز زیارتی خاص ایشان مشرف به این بارگاه مقدس شده بودند، به‌راستی که عالم آل محمد(ص) امام همه انسان‌ها از هر قوم و نژادی است و کرامت ایشان پرتوی بی‌نهایت را شامل می‌شود.

این دست تهی، لبریز دعا است
از صحن قدس وارد صحن گوهرشاد می‌شوم و چشمم به‌گنبد زیبای طلایی و نورانی خورشید هشتم گره می‌خورد، بی‌اختیار در حال تماشای جلال و عظمت و کرامات ایشان بودم و تصمیم گرفتم به‌سمت پنجره روضه منوره حرکت کنم، مردم با‌صفایی را متشکل از زنان و مردان میانسال دیدم که هر یک حاجت و دعایی داشتند و با زبان شیرینشان در حال درد و دل در محضر امام مهربانی‌ها بودند، آنچنان به‌پنجره‌های روضه منوره خود را گره زده بودند که گویی از بدو تولد تا این سنین محبوب خود را می‌شناسند، باید گفت اینجا هیچ کس دست خالی آستان مقدس ابالحسن الرضا(ع) را ترک نمی‌کند، ناخودآگاه یاد شعری افتادم که در وصف حضرت رضا(ع) سروده شده است:
این دسته تهی لبریز دعاست، دامان شما گل باغ اجابت و التجاست
آغوش شما لبریزه خداست، خلوتگه امن شکفتن غنچه گریه‌هاست

آمدم ای شاه، سلامت کنم
در یک دورانی به‌دلیل همجواری با مرقد مطهر حضرت ثامن الحجج(ع) در زیارت بارگاه ایشان کوتاهی می‌کردم و چه بسا زیارت را فدای گرفتاری‌ها و مشغله‌ها می‌کردم، اما امروز قدر وجود ایشان را لمس کردم، دیدم زائرانی را که از راه‌های دور و نزدیک به این آستان مقدس مشرف شده بودند و با ذوق و شوق فراوان به‌دیدار محبوب می‌رفتند، مریضانی را دیدم که با ویلچر و همراهی بستگانشان هر طور شده بود خود را برای دیدار با خورشید هشتم به‌مشهد رسانده بودند، دیدم دسته‌های عزاداری را که با پای پیاده از راه‌های دور با سیمای گریان و قامت سیاه‌پوش «رضا رضا» می‌گفتند و اندکی خودم را نظاره کردم، من کجا و زائران حریم حرمت کجا آقا جان؟ آمدم ای شاه، سلامت کنم.

روضه منوره؛ همه نگاه‌ها به اینجا ختم می‌شود
وارد روضه منوره می‌شوم، جمعیت از تمامی رواق‌ها سرازیر این بخش نورانی حرم مطهر رضوی شده‌اند، ضریح حضرت رضا(ع) به‌مانند نگینی درخشان در آغوش زائران و مجاوران حضرت محاصره شده است و خدام مشغول هدایت زائران هستند، طنین صلوات‌های پیاپی فضا را عطرآگین کرده است، به‌راستی همه در اینجا عاشق هستند.
هر زائری گوشه‌ای ایستاده یا به‌دلیل مشکل جسمانی‌اش در سمت و سویی نشسته و کتاب زیارت حضرت را به‌دست گرفته است، در این «محفل عاشقی»، فضا آنقدر روحانی و زیباست که خود را فراموش می‌کنی و به‌یاد مظلومیت، بزرگی و کرامات عالم آل محمد‌(ع)، حضرت علی ابن موسی الرضا(ع) اشک از سیمایت جاری می‌شود، ساعت‌ها آنجا خیره به‌ضریح زیبایش ایستادم و هم پای زائران و مجاورانش این موج عاشقی را مشاهده کردم، آری این آقای بزرگ و رئوف ولی نعمت ایرانیان و مسلمانان جهان اسلام است.

منبع: فارس

2222