بازگشت اظهارات بنزینی/ مسئولان دولت برای بنزین برنامه کارشناسی و عملیاتی دارند یا بلند بلند فکر می‌کنند؟

کمتر از دو هفته پیش بود که روزنامه اصلاح طلب آرمان در واکنش به اظهارات جدید وزیر نفت پیرامون قیمت بنزین آن را نشانه جدید افزایش قیمت بنزین قلمداد کرد و نوشت: «اظهارات اخیر وزیر نفت، به صورت خیلی جدی و صریح‌تر بر ضرورت اصلاح و افزایش بنزین تاکید دارد. او با بیان اینکه دیگر فروش بنزین با قیمت 1500 تومان ممکن نیست و کشور توان ادامه مسیر فعلی را ندارد تاکید کرد که در حالی که از سال 1398 تاکنون یعنی حدود شش سال قیمت رسمی بنزین سهمیه‌ای در ایران ثابت مانده و با وجود رشد تورم عمومی در این سال‌ها عملاً بنزین به یکی از ارزان‌ترین اقلام اقتصادی ایران تبدیل شده است، بر بررسی کارشناسی چگونگی اصلاح قیمت بنزین و ممانعت جدی بر قاچاق این محصول تاکید کرد».

 

یک هفته بعد از اظهارات وزیر نفت، رئیس جمهور در جلسه با مدیران رسانه‌ها بحث قیمت بنزین را پیش کشید و گفت: «من نمی خواهم بنزین را برای محرومین گران کنم، اما به کسی که چهار برابر بنزین مصرف می کند؛ چرا باید اینگونه یارانه بدهیم؟ این ها نیاز به کمک شما دارد. نیاز به همراهی و وحدت دارد. اکنون قرار است 4 میلیارد دلار بنزین وارد کنند. برای چه؟ که من بدهم یک عده با نرخ 1500 تومان مصرف کنند.... چرا باید به افرادی که در دهک‌های هشت و نه و ده قرار دارند یارانه بنزین بدهم؟»

سعید آجرلو، مدیرمسئول روزنامه صبح‌نو(نزدیک به رئیس مجلس) در روایت کوتاهی که بعد از جلسه با رئیس جمهور در کانال خود منتشر کرد، ضمن اظهار نگرانی از کلیت جلسه، این اظهارات پزشکیان را به برنامه رئیس جمهور برای بنزین تفسیر کرد و نوشت: «پزشکیان حوصله کرد و نقدها را شنید. از چالش‌های پیش رو گفت. نگران بود و کمک می‌خواست. از کلامش می‌شد دریافت که مذاکره در پیش است.  برای بنزین برنامه دارد . انتظار داشتم رئیس جمهور در یک سالگی دولت اش سرحال تر باشد. بعد از جلسه کمی نگران شدم. باید رییس جمهور را کمک کرد».

اظهارات رئیس جمهور باعث شد تا خبرنگاران از سخنگوی دولت درباره افزایش قیمت بنزین بپرسند که مهاجرانی هم آن را تکذیب کرد و گفت: «در اینکه در موضوع بنزین باید به یک تصمیم برسیم تردیدی وجود ندارد، اما زمان آن الان نیست و تصمیمی برای افزایش قیمت بنزین نداریم».

ماجرای بنزین؛ از قبل انتخابات تا امروز
ماجرای قیمت بنزین و دولت چهاردهم به ایام انتخابات ریاست جمهوری و حتی قبل از آن بر می‌گردد. پزشکیان سه سال قبل یعنی در ایام انتخابات ریاست جمهوری دولت سیزدهم در سال 1400 رقم‌هایی در حدود 20 هزار تومان و 25 هزار تومان را برای بنزین مناسب می‌دانست.

در ایام انتخابات ریاست جمهوری دولت چهاردهم که آقای پزشکیان با تائید شورای نگهبان وارد عرصه رقابت شدند، رئیس ستاد ایشان حتی قیمت 50 هزار تومانی را برای نرخ گذاری بنزین مطرح کرد.

عبدالعلی زاده که این روزها نماینده رئیس جمهور در اقتصاد دریامحور است، گفته بود: «هر قیمتی که برای بنزین کارشناسی شود، خواهید دید که آنچنان با آرامش و همکاری مردم جا می‌افتد، بنزین، گازوئیل، برق و .. که هم موجب رضایت مردم شود و هم موجب آبادانی کشور/ اینها آزمون‌های مدیریتی است که آقای دکتر پزشکیان انجام خواهد داد و من این توان را در آقامسعود می‌بینم».

وی افزود: «دولت اگر تعاملی باشد، به همین کارشناسان می گویند هر شب در تلویزیون حاضر شوید و موافق و مخالف راجع افزایش نرخ حامل‌های انرژی مناظره کنند.... بعد که مردم پذیرفتند و دیدند چاره‌ای نیست که گران شود، می‌آیند دو مطلب را اعلام کنیم که چگونه گران شود؛ آیا یک شبه بشود  ۵۰ هزار تومان  یا در طی یک سال و دو سال این افزایش نرخ صورت بگیرد... بعد بیایند بگویند پول آن را چه کار کنیم؛ بعد بگویند این گران شدن چه فشاری بر اقشار متوسط و ضعیف خواهد آورد و بعد هم برنامه جبرانی ما چیست».

با آغاز به کار به دولت و مشخص شدن کابینه ،در نیمه دوم سال 403 بحث بنزین به نقل و نبات سخنرانی مسئولان دولت تبدیل شده بود. از رئیس جمهور تا معاون اول و ... تا دیگران هر کدام در یک سخنرانی گریزی به بحث قیمت بنزین و ارزانی آن می‌زدند اما همواره گران شدن بنزین و برنامه گرانی از سوی دیگر تکذیب می شد. فقط این جامعه بود که در حالت تعلیق و منتظر شوک اعلام قیمت‌های جدید به سر می‌برد؛ چرا که مسئولان دولت به صورت پُرتکرار درباره قیمت بنزین صحبت می کردند. 

متاسفانه آخرین تجربه مردم هم از گرانی بنزین به آبان 98 بر می‌گردد که تجربه تلخی است چرا که تا روزهای آخر دولتمردان تصمیم گرانی بنزین را منکر می‌شدند! حتی روحانی بعد از گرانی بنزین گفت «خودم صبح جمعه فهمیدم»!

اظهارات بنزینی اخیر مسئولان دولت در چند روز گذشته یادآور پاییز و زمستان گذشته است که مسئولان دولت به جای عمل به وظیفه خود یعنی تزریق آرامش، اضطراب به جامعه وارد می‌کردند.

اینکه بنزین باید گران شود یا نه؛ دو نرخی، سه نرخی یا چند نرخی؛ سهمیه اقشاری از جامعه حذف شود یا خیر؛ قیمت دهک‌هایی باید گران‌تر از سایرین باشد یا نه؛ توزیع آن با کارت سوخت باشد یا کارت بانکی؛ تورم ناشی از افزایش قیمت چه خواهد شد؛ سرمایه ایجاد شده از افزایش قیمت خرج چه مصارفی شود و سوالاتی از این دست که کم هم نیستند همه باید ابتدا در جلسات کارشناسان که رئیس جمهور بر آن تاکید دارند و همچنین جلسات بین قوا که کم‌تعداد هم نیستند حل و فصل شود و بعد برای مردم به طور کامل تبیین و در زمان لازم با اتخاذ تدابیر اقتصادی، اجتماعی، امنیتی و... اجرا شود.

باید امیدوار بود که بحث بنزین که دوباره به ادبیات دولتمردان بازگشته حتما برنامه کارشناسی شده عملیاتی با خود دارد در غیر این صورت یعنی دولتمردان مثل نیمه دوم سال گذشته برنامه مدون، جدی، کارشناسی شده و عملیاتی ندارند و صرفا به‌اصطلاح بلندبلند در حال فکر کردن و بیان دغدغه‌هایشان هستند؛ با این تفاوت که نیاز امروز افکار عمومی به آرامش چندین برابر سال گذشته است و جامعه ایران به تازگی پس از یک جنگ 12 روزه که البته دشمن متجاوز را مقتدرانه تادیب کرد، به آرامش رسیده است.