وزیر، پرسپولیسی است یا نه؟

این روزها بحث داغ وزیر پرسپولیسی از روی سکوها به اردوی سرخابی‌های پایتخت کشیده شده و بازیکنان دو تیم در میکس‌زون پس از بازی آخر نیم‌فصل، حسابی از خجالت یکدیگر در آمدند اما سوال اینجاست که آیا واقعا وزیر برای موفقیت پرسپولیس سنگ تمام گذاشته و در مقابل به دنبال ایجاد چالش و بحران برای استقلالی‌هاست؟

هیچکس فحش دوست ندارد!

چه این صحبت به مذاق‌مان خوش بیاید و چه نه، هیچ شخصیتی در سطح وزیر و عضو هیات دولت دوست ندارد در ورزشگاه‌ها فحش بخورد و کارنامه‌اش مملو از نقاط سیاه و منفی باشد. پس در نگاه اول چنین صحبتی در خصوص تاثیر گرایش رنگی وزیر (در پرسپولیسی بودن وزیر ورزش و فرزندش شکی نیست) به مباحث کاری زیرمجموعه‌اش باطل است اما برای اثبات این ادعا بد نیست نگاهی به وضعیت آبی و قرمز در چند سال اخیر بیاندازیم.

2 مدیرعامل سهم آبی، 3 مدیرعامل سهم قرمز!

774 روز قبل، در تاریخ یازدهم آبان‌ماه 1395 مسعود سلطانی‌فر با کسب 193 رای موافق به عنوان وزیر ورزش و جوانان دولت تدبیر و امید از مجلس رای اعتماد گرفت. در این دوران رضا افتخاری و امیرحسین فتحی، مدیرعاملان باشگاه استقلال بوده‌اند، البته افتخاری منصوب دوران وزارت گودرزی بود که توسط سجادی، سرپرست وقت وزارت ورزش و جوانان و سلطانی‌فر تغییر نکرد و تا تیرماه 97 مدیرعامل استقلال باقی ماند. پس از وی تا به امروز امیرحسین فتحی، به عنوان مدیرعامل استقلال فعالیت کرده‌است.
در آن سو اما طاهری در دوران حضور سلطانی‌فر به کارش ادامه داد اما در نهایت 1 آذر 96 گرشاسبی به عنوان سرپرست باشگاه، جایگزین طاهری شد. دوران حضور او اما در پرسپولیس به واسطه قانون منع به کارگیری بازنشستگان در نهایت 15 آذرماه 97 به پایان رسید و چند روزی ست که ایرج عرب کارش را در پرسپولیس آغاز کرده‌است.
پس از نظر ثبات مدیریتی در دوران وزارت سلطانی‌فر، آنچنان تفاوتی در استقلال و پرسپولیس دیده نمی‌شود.

ریخت و پاش ویژه دوران افتخاری

افتخاری وقتی مدیرعامل استقلال شد، علیرضا منصوریان را به عنوان سرمربی برگزید. منصوریان با نتایج درخشانی که در نفت تهران کسب کرده‌بود، موجه‌‎ترین گزینه برای هواداران بود. برخی از هواداران استقلال حتی منتظر آغاز لیگ شانزدهم هم نماندند و در هفته‌های پایانی لیگ پانزدهم به ورزشگاه تختی تهران رفتند و در رقابت خانگی نفت، از منصوریان خواستند هرچه زودتر به خانه‌اش برگردد و استقلال را به دوران طلایی بازگرداند!
استقلال با منصوریان شروع کرد و اتفاقا با خرید دو جین ستاره مثل کاوه رضایی، بختیار رحمانی، فرشید باقری، رابسون جانواریو، کنعانی‌زادگان، لئوناردو پادوانی، علی قربانی، وریا غفوری، آرش افشین و ...حسابی در تابستان 95 سر و صدا به پا کرد.
پس حداقل در لیگ شانزدهم نمی‌توان به وزیر و مدیرعامل منصوب‌شده توسط او خرده‌ای بابت نتایج منصوریان و تیم استقلال گرفت. به واسطه اوج گیری استقلال در نیم‌فصل دوم لیگ شانزدهم، در لیگ هفدهم هم استقلال کار را با منصوریان استارت زد. پنجره بسته آبی‌پوشان باز شد و آنها توانستند جباروف و چشمی را دوباره در کنار خود داشته‌باشند.
منصوریان برای لیگ هفدهم، بازیکنانی مثل آرمین سهرابیان، سرور جباروف، مجتبی جباری، پژمان منتظری، روزبه چشمی، داریوش شجاعیان، مهدی قائدی، حسن بیت‌سعید و ... را جذب کرد و بازیکنانی مثل رحمتی، حسینی، ابراهیمی، حیدری و ... را هم حفظ کرد تا باز هم استقلال با تیمی پرستاره روانه مسابقات شود. نتایج ضعیف در ادامه شفر آلمانی را به تهران آورد. دست شفر هم برای خرید بسته نبود و با اضافه شدن تیام به خط حمله استقلالی‎ها نتایج سیر صعودی گرفت.
در نهایت استقلال با شفر علاوه بر پیروزی در دربی پایتخت، قهرمان حذفی هم شد و در آسیا هم به جمع 8 تیم برتر رسید تا هیچکس صحبتی از پرسپولیسی بودن وزیر - به شکل و شمایلی که امروز می‌شنویم - به میان نیاورد.

تابستان پردردسر 97

وضعیت باشگاه استقلال مثل خیلی از تیم‌ها، تحت تاثیر فضای ملتهب اقتصادی کشور قرار گرفت و آنها در نهایت نتوانستند جباروف و تیام را حفظ کنند. مهاجرت ابراهیمی به لیگ قطر، نورافکن به لیگ بلژیک و مجید حسینی به لیگ ترکیه نیز از دیگر دلایل افت استقلال با شفر در لیگ هجدهم بود. این جدایی هم البته بدون شک ربطی به وزیر پرسپولیس ورزش نداشت. در نهایت این اتفاقات آنقدر جو را ملتهب کرد که افتخاری با اشک باشگاه استقلال را ترک کرد و فتحی، به عنوان نخستین مدیرعامل گماشته شده توسط سلطانی‌فر، مدیرعامل استقلال شد.
بازیکنانی مثل آقاخان، تیموری، سام‌کن، محمدی‌مهر، باقری، دانشگر، صیادمنش و ... در دوران افتخاری به استقلال پیوستند، اما خریدهای اصل کاری استقلال مدل 97، در دوران مدیرعاملی فتحی با حضور پررنگ وزیر ورزش صورت گرفت. صحبت‌‌های نمازی، سرمربی وقت ذوب‌آهن در خصوص چگونگی صدور رضایت تبریزی برای حضور در استقلال گواهی بر تاثیر مثبت وزیر در انجام این انتقال است. به جز تبریزی اما الحاجی گرو، طارق همام و مارکوس نیومایر نیز به تهران آمدند تا جای جباروف و تیام تازه جداشده را پر کنند. به این لیست بلندبالا باید علی کریمی را هم اضافه کنیم که در آخرین روزهای حضور افتخاری به استقلال اضافه شد.
این لیست بازیکنان تازه‌وارد در کنار بازیکنانی مثل وریا، حیدری و ... که در استقلال باقی ماندند نشان می‌دهد که نتیجه نگرفتن آبی‌های تهران در لیگ هجدهم ارتباطی به وزیر ورزش نداشته‌است.

شایعه خنده‌دار

اما عجیب‌ترین شایعه‌ای که در رابطه با تاثیر پرسپولیسی بودن وزیر این روزها بر سر زبان برخی از هواداران استقلال افتاده، اشتباهات داوری اخیر به سود پرسپولیس است. سوال اینجاست که اگر حتی بپذیریم در دو سه سال اخیر، داوری‌ها در مسابقات لیگ برتر به سمت و سویی رفته که پرسپولیس در ایران قهرمان شود، چطور این تیم موفق شده در آسیا برای دو سال متوالی بین چهار تیم برتر باشد و حتی امسال با وجود بسته بودن 2 پنجره نقل و انتقالاتی، برای نخستین بار در تاریخ خود، به فینال آسیا برسد؟
شاید به جرات بتوان گفت اگر قرار بود وزیر ورزش، پرسپولیسی بودن خود را به رخ بکشد و نقشی موثر در این میان ایفا کند، می‌توانست تابستان 97 با پرداخت پولی مناسب به سرخپوشان، دست مدیریت وقت باشگاه را برای حفظ وحید امیری و سایر بازیکنان جداشده باز بگذارد. اتفاقی که نیافتاد و 3 بازیکن تاثیرگذار پرسپولیس در نهایت راهی دیناموزاگرب، ترابوزان‌اسپور و البته شلاسک‌وروتسواف لهستان شدند.

داستان از کجا شروع شد؟

ریشه پرسپولیسی بودن وزیر و شایعه تاثیر آن در نتایج مسابقات لیگ برتر فوتبال ایران اما به ماجرای وساطت روحانی برای پرونده طارمی-ریزه‌اسپور مربوط می‌شود. پرونده‌ای که سبب شد تا علاوه بر محرومیت چندماهه برای طارمی، پرسپولیس هم از حضور در 2 پنجره نقل و انتقالاتی محروم شود. همین دیالوگ مطرح‌شده میان روحانی و اردوغان کافی بود تا حساسیت‌ها بیشتر از قبل شود. البته نباید فراموش کرد پرسپولیسی بودن برخی از اعضای دولت مثل معاون وزیر امورخارجه و اعضای تیم مذاکره‌‍کننده هسته‌ای کشورمان نیز در دامن زدن به این ماجراها و اتفاقات بی‌تاثیر نبوده‌است.

شروین رمضانی

منبع: جایگاه ویژه

2034