دختر رابین ویلیامز: ویدئوهایی که با هوش مصنوعی از پدرم می‌سازید چندش‌آور است
زِلدا ویلیامز، دختر رابین ویلیامز و کارگردان کمدی رمانتیک «لیزا فرانکنشتاین»، به‌تازگی در استوری اینستاگرام خود از مردم خواست تا ارسال ویدئوهای تولیدشده با هوش مصنوعی از پدرش را که در سال ۲۰۱۴ در ۶۳ سالگی درگذشت، متوقف کنند.
او نوشت: «لطفاً دیگر برایم ویدیوهای هوش مصنوعی از پدرم نفرستید. باور نکنید که دلم می‌خواهد آن را ببینم یا می‌فهمم. نه، نمی‌خواهم و نخواهم فهمید. اگر هدفتان فقط اذیت‌کردن من است، چیزهای خیلی بدتری هم دیده‌ام، شما را محدود می‌کنم و می‌روم. اما خواهش می‌کنم، اگر ذره‌ای نجابت در شما هست، این کار را با او و با من و حتی با همه نکنید، تمامش کنید. این کار احمقانه است، اتلاف وقت و انرژی است، و باور کنید، این چیزی نیست که او می‌خواست.»
او ادامه داد: «دیدن اینکه میراث واقعی انسان‌ها به این تقلیل پیدا می‌کند که "خب، کمی شبیه اوست و صدایش هم شبیه است، همین کافی‌ست"، فقط برای اینکه دیگران بتوانند در تیک‌تاک آشغال‌های نفرت‌انگیزی بسازند و با عروسک‌گردانی آن‌ها را پخش کنند، دیوانه‌کننده است. شما هنر نمی‌سازید، بلکه از زندگی انسان‌ها و از تاریخ هنر و موسیقی سوسیس‌های بیش‌ازحد فرآوری‌شده و تهوع‌آوری درست می‌کنید و آن را به زور در گلوی دیگران فرو می‌کنید به امید اینکه برایتان یک لایک بفرستند. چندش‌آور است.»
زِلدا در پایان نوشت: «و به خاطر خدا و همه چیز، لطفاً دیگر به این کار نگویید "آینده". هوش مصنوعی فقط دارد گذشته را با بدترین شکل ممکن بازیافت و بازتولید می‌کند تا دوباره مصرف شود. شما دارید محتوایی را مصرف می‌کنید که مثل فیلم "هزارپای انسان" است، و در انتهای صف ایستاده‌اید، در حالی که کسانی که در جلوی صف هستند فقط می‌خندند و می‌خندند و بیشتر مصرف می‌کنند.»
این نخستین باری نیست که زلدا از بازسازی‌های هوش مصنوعی پدر فقیدش انتقاد می‌کند. در سال ۲۰۲۳، زمانی که اتحادیه SAG-AFTRA بازآفرینی‌های هوش مصنوعی را «موضوعی الزامی در مذاکرات» در جریان اعتصاب خود اعلام کرد، زِلدا نسخه‌های مصنوعی رابین ویلیامز را «از نظر شخصی آزاردهنده» توصیف کرد.
او آن زمان در اینستاگرام نوشت: «من در مبارزه اتحادیه بازیگران با هوش مصنوعی، صدایی بی‌طرف نیستم. سال‌هاست شاهد بوده‌ام که بسیاری از افراد می‌خواهند این مدل‌ها را آموزش دهند تا بازیگرانی را خلق یا بازآفرینی کنند که نمی‌توانند رضایت بدهند، مثل پدرم. این مسئله فرضی نیست، کاملاً واقعی است.»
او ادامه داد: «من همین حالا هم شنیده‌ام که از هوش مصنوعی استفاده شده تا صدای او را طوری بازسازی کنند که هر چه مردم بخواهند بگوید، و در حالی که از نظر شخصی برایم آزاردهنده است، پیامدهای آن بسیار فراتر از احساسات شخصی من است. بازیگران زنده حق دارند با انتخاب‌های خودشان شخصیت خلق کنند، صداپیشگی کنند و تلاش انسانی و وقت خود را صرف اجرای واقعی کنند. این بازآفرینی‌ها، در بهترین حالت، تقلیدی ضعیف از انسان‌های بزرگ‌ترند، و در بدترین حالت، هیولایی فرانکنشتاینی و هولناک‌اند که از بدترین بخش‌های این صنعت ساخته شده‌اند، نه از آنچه باید مایه افتخار آن باشد.»
ای کسانی که ترجمه می‌کنید، محض رضای خدا کمی فارسی بیاموزید!