هر جریان سیاسی می‌خواهد آنچه در جنگ ۱۲ روزه با اسرائیل پیش آمده را به نفع خود مصادره کند/ دوباره به تنظیمات کارخانه برنگردیم و بدتر از آن در خواب پیروزی نمانیم

روزنامه اطلاعات نوشت: اصطلاح تنظیمات کارخانه خو کردن به همان عادت‌های پیشین و غفلت از ضرورت توجه به اصلاحات ارزی است که اگر به فراموشی سپرده شود و بخواهیم چون گذشته انجام آنها را به تأخیر اندازیم و یا فکری برایشان نکنیم به عمیقتر شدن بحران‌ها کمک کرده‌ایم و البته انسجام به دست آمده را به خطر انداخته‌ایم.

بچه‌های جبهه، اصطلاحی داشته و دارند که البته قدمتی صدها ساله دارد و یک اصل کلی است و آن اینکه نگهداشت سنگر بسی مهمتر از فتح سنگر است. نقطه قوت ما در این جنگ که خود یک فتح اساسی به حساب می‌آید عدم تحقق رویای دشمن در انجام حمله بوده است. در کنار آسیب‌های بزرگی که بر ما وارد آورد اما به نتیجه‌ای که می‌خواست نرسید و البته آسیب‌های قابل توجهی هم دید و آن اینکه در پس این تجاوز و حمله که سطوح بسیار وسیعی هم داشت به جای اینکه انسجام کشور و نظام و ملت فرو بریزد اتحاد بیشتر و نظام تقویت شد و دنیا هم فهمید که ایران و ملت ایران چه کشور و ملتی است و به این سادگی‌ها شکستنی نیست اما نگه‌داشت این انسجام و همبستگی ملی به مراتب سخت‌تر و دشوارتر است.

از منظر سیاسی و اجتماعی اگر احزاب و جریان‌ها و گروه‌های سیاسی بخواهند بدون درک واقعیت‌های میدانی هر کدام ماجرای آنچه در جنگ ۱۲ روزه پیش آمد را به نفع خود و تقویت سنگر قدرت خود مصادره کنند همانقدر مرتکب خطا و حتی خیانت می‌شوند که دشمنان نشاندار  انقلاب و کشور و نظام. راست و چپ و اصولگرا و اصلاح‌طلب هم ندارد. مصادره به مطلوب این غیرت ملی بزرگترین خطر برای حفظ این مولفه اصلی قدرت نرم است.

نکته دیگر این که مراقب خطری که ممکن است قدرت سخت نظام را تضعیف کند هم باید بود. درباره روند حوادث گذشته به همان اندازه که بزرگ نمایی حملات دشمن خطرناک و شکننده‌ی روحیه مقاومت ماست کوچک نمایی آن و اندیشه نکردن به زمینه‌های ضربه‌پذیری و شناسایی شکاف‌ها، نفوذها و نقاط ضعف و از بین بردن آنها هم یک خطای جبران ناپذیر است.

در کنار این‌ها مراقب باشیم که در زمینه ضرورت مقابله با فساد، رانت، حل مشکلات اقتصادی، رفع ناترازی‌ها و کم کردن شکاف‌های طبقاتی و وضع معیشتی مردم و رفع گرانی و تورم مجدداً به اصطلاحِ تنظیمات کارخانه برنگردیم.

تنها به عنوان یک مثال دم دستی به یک آمار اقتصادی توجه کنیم. براساس آخرین آمار اعلام شده میزان و رقم بدهی دولت به سیستم بانکی اعم از بانک مرکزی و بانک‌های دولتی و خصوصی از مرز ۲۲۳۱ همت هم گذشته است و این یعنی کسری بودجه پنهان و آشکار، یعنی چاپ پول بدون پشتوانه، یعنی افزایش نقدینگی و مآلاً استمرار تورم ۴۰درصدی. گرچه تلاشی فراوان صورت گرفته تا در دولت جدید از افزایش نرخ رشد بدهی کاسته شود اما چندان تأثیر محسوسی نداشته است و لذا نمی‌توان مثل گذشته و با تنظیمات کارخانه مألوف نظام مالی دولت، به این روند ادامه داد.

البته سایر ناترازی‌ها هم اوضاعی بهتر از این ندارند. در محیط زیست، نظام بانکی، صندوق‌های بازنشستگی، نظام مالیاتی، آب و انرژی و... مشکلات اساسی داریم که اگر کارخانه فکری حکومت و دولت نخواهد تنظیمات جدیدی ایجاد کند، آش همان خواهد بود و کاسه همان و شاید بدتر... در چنین اوضاع و احوالی جایی برای دعوا و تقسیم غنایم احتمالی یا فرصت جنگ نیست. همه این‌ها نیازمند همدلی، وفاق و همبستگی ملی و همراهی مردم است. 

مردمی که در طول  همین جنگ اخیر صبر و استقامت و فهم و غیرت و وفای خود را به بهترین شکل ممکن نشان دادند و حال منتظر کار و عمل و تدبیر و درایت حاکمان و نخبگان و تصمیم سازان و کار به دستان هستند. مراقب باشیم که خدای ناکرده از ما دلسرد نشوند.  مراقب باشیم.