۱۰ پرسش برای تشخیص اوتیسم پنهان در خانه

منبع این پرسش‌ها آزمون AQ-19 است؛ یک ابزار غربالگری که برای افراد بالای ۱۶ سال به کار می‌رود و به پزشکان کمک می‌کند که تصمیم بگیرند آیا انجام ارزیابی کامل اوتیسم ضروری است یا خیر.

دکتر سرمد مزهر، پزشک عمومی ساکن لندن، در ویدیویی که در تیک‌تاک بیش از ۵۶ هزار بار دیده شده، توضیح داده که اگر امتیاز فرد ۶ یا کمتر باشد، احتمال اوتیسم پایین است. این آزمون به‌صورت خوداظهاری انجام می‌شود و از شرکت‌کنندگان می‌خواهد مجموعه‌ای از جملات را با گزینه‌هایی مانند «کاملاً موافقم»، «کمی موافقم» یا «کاملاً مخالفم» ارزیابی کنند. موضوعاتی که این آزمون بررسی می‌کند، شامل پردازش حسی، تعاملات اجتماعی، نیاز به پیروی از روال ثابت و توانایی سازگاری با تغییرات است.

انتشار این ویدیو در شرایطی بوده که فهرست انتظار NHS برای تشخیص اوتیسم به شدت طولانی شده و بعضی بیماران مجبورند سال‌ها برای دریافت نوبت صبر کنند. بر اساس آخرین آمار NHS، تا دسامبر سال گذشته بیش از ۲۱۲ هزار نفر در انتظار انجام ارزیابی اوتیسم بوده‌اند.

برخی از منتقدان معتقدند که اوتیسم این روزها بیش از حد واقعی تشخیص داده می‌شود، اما عده‌ای دیگر بر این باورند که افزایش آمار به دلیل آگاهی بیشتر از علائم این اختلال است، به‌ویژه در میان دختران و زنانی که در گذشته کمتر از حد واقعی شناسایی می‌شدند.

پرسش‌های آزمون AQ-10

• اغلب متوجه صداهایی می‌شوم که دیگران آن‌ها را نمی‌شنوند.
• هنگام خواندن داستان، درک نیت شخصیت‌ها برایم دشوار است.
• وقتی کسی با من حرف می‌زند، به‌راحتی می‌توانم مفهوم پنهان گفته‌هایش را بفهمم.
• معمولاً به تصویر کلی بیشتر توجه می‌کنم تا جزئیات.
• می‌توانم بفهمم که آیا شنونده در حال خسته شدن است یا نه.
• انجام هم‌زمان چند کار برایم آسان است.
• تنها با نگاه به چهره فرد می‌توانم حدس بزنم به چه فکر می‌کند یا چه احساسی دارد.
• اگر کاری متوقف شود، به‌سرعت می‌توانم به آن برگردم.
• از جمع‌آوری اطلاعات درباره دسته‌بندی‌های مختلف چیزها لذت می‌برم.
• تشخیص نیت دیگران برایم سخت است.

نمره‌دهی: اگر پاسخ‌ها به ترتیب زیر باشد، برای هر مورد یک امتیاز دریافت می‌کنید:
موافقم، موافقم، مخالفم، مخالفم، مخالفم، مخالفم، مخالفم، مخالفم، موافقم، موافقم.

اوتیسم در زنان و دختران

برای سال‌ها اوتیسم به‌عنوان اختلالی عمدتاً مردانه شناخته می‌شد و پژوهش‌های اولیه نسبت تشخیص مرد به زن را سه به یک گزارش کرده بودند. با این حال، شواهد تازه نشان می‌دهند که این اختلاف می‌تواند ناشی از سوگیری جنسیتی در شیوه شناسایی و ارزیابی این اختلال باشد. یک تحلیل جدید برآورد کرده که اگر این سوگیری در نظر گرفته شود، نسبت واقعی ممکن است به حدود ۱.۸ به ۱ نزدیک‌تر باشد.

کارشناسان بر این باورند که بسیاری از دختران و زنان از روند تشخیص جا می‌مانند، زیرا توانایی بیشتری در پنهان کردن علائم خود دارند؛ چه آگاهانه و چه ناخودآگاه، برای اینکه بتوانند از نظر اجتماعی پذیرفته شوند. این پنهان‌کاری شامل تقلید از نشانه‌های اجتماعی، سرکوب رفتارهای خودتحریکی (استیمینگ) و تمرین پاسخ‌های آماده برای موقعیت‌های مختلف است؛ عواملی که تشخیص اوتیسم را دشوارتر می‌کند.

پنج نشانه رایج اوتیسم در زنان

اوایل امسال، پروفسور احمد هنکیر، استاد دانشگاه در بریتانیا و روان‌پزشک مشاور که در کانادا فعالیت می‌کند، در ویدیویی که در تیک‌تاک وایرال شد، پنج نشانه رایج اوتیسم در زنان را معرفی کرد.

نخستین نشانه، «استیمینگ» یا حرکات تکراری و آیینی است که می‌تواند شامل کندن پوست، تکان خوردن به جلو و عقب مالیدن پا یا بازی با موها باشد.

دومین مورد، تنظیم‌نشدگی هیجانی و فروپاشی عصبی است که ممکن است برای فرد بسیار طاقت‌فرسا باشد. فروپاشی عصبی واکنشی فیزیکی به تجربه‌ای بسیار شدید از نظر احساسی یا حسی است و تمام بزرگسالان در طیف اوتیسم می‌توانند آن را تجربه کنند. از دست دادن کنترل در این شرایط می‌تواند با گریه، فریاد یا حتی رفتارهای پرخاشگرانه بروز پیدا کند.

سومین نشانه، پنهان‌کاری است که پیش‌تر به آن اشاره شد. این رفتار می‌تواند باعث کاهش شدید انرژی اجتماعی فرد و ایجاد خستگی عاطفی، جسمی و ذهنی شود که در نهایت به فرسودگی می‌انجامد.

چهارمین ویژگی، حساسیت حسی است که می‌تواند شامل واکنش شدید به بوها، طعم‌ها، لمس با فشار یا صداها باشد.

پنجمین نشانه، علاقه‌های شدید است که ممکن است در ظاهر طبیعی به نظر برسند، اما برای فرد اوتیستیک، این علاقه‌ها تقریباً جنبه ضروری پیدا می‌کنند و انتخابی نیستند.

در حالی که مردان اوتیستیک اغلب به موضوعات خاص و تخصصی مانند مسیرهای حمل‌ونقل علاقه‌مند می‌شوند، علاقه‌های شدید دختران معمولاً از نظر اجتماعی پذیرفتنی‌تر است.