پایان زندگی روستایی در ایران

آنزمان که به آسفالت کردن ری به ری جاده ها افتخار میکردید باید فکر این روزها را میکردید

روستای ما از اول تابستان تا حدود دو هفته پیش یک قطره آب آشامیدنی نداشت-هر دفعه باید تانکر پر می کردیم و میاوردیم تو خونه،به هزار و یک مسئول نهاد گفتیم هیچکدام پیگیری نکردند در نهایت با پول خودم 150 میلیون هزینه کردم تا چاه جدید بزنیم،با این وضعیت توقع دارد مردم تو روستا بمونند

ایران نابود شد وشما مسیول بی لیاقت نابود کردی ایندگان به ننگی از شما یاد می کنند

با مداخلات نابجا در مدیریت وزندگی وفرهنگ روستایی وعشایری وترویج فردگرایی سوداگرانه واز بین بردن ساختارها ونهادهای بومی تولیدی همچون نسق های زراعی وبنه بندی وتغییر الگوهای کشت وتغییر کاربری زمینهای کشاورزی وباغی ونابودی دامداری سنتی جنب کار کشاورزی وطرحهای هادی وعدم توجه به در آمدهای روستا نشینان فکر کردیم با ساخت یک حمام ومدرسه وچند کیلومتر اسفالت کار تمام است .تا بخود آمدیم 70 ، 80 درصد جمعیت روستایی که محور تولیدات غذایی کشور به شهرها وحاشیه شهرها هجوم آوردند