شهادت دختر بیتا فرهی درباره مرگ مادرش: چرا مادرم به این سرعت از پا در آمد؟
دختر بیتا فرهی با تاکید بر اینکه قصد ندارد فرد خاصی را متهم کند، اما در عین حال نمی‌تواند غم از دست دادن مادر را به راحتی بپذیرد، پرسش هایی را در قالب یک یادداشت مطرح کرد.
مهسا قریشی متنش را اینگونه آغاز کرده است: «با قلبی آکنده از درد و سوگ می‌نویسم؛
غم از دست دادن مادر به خودی خود غم بزرگی‌ست اما وقتی این سوگ با سوالاتی بی‌پاسخ نیز همراه شود بهت و اندوه مرا دوچندان می‌کند و ای کاش برای سوالاتم جوابی داشتم .
مادرم، سال‌ها درگیر یک بیماری قلبی و ریوی بود. اما این بیماری کنترل شده بود و مادر بدون مشکل زندگی میکرد. در طول سال‌های بیماری‌اش با توجه به کنترل شدن آن، بیتا فرهی در چندین فیلم و سریال به ایفای نقش پرداخت و به جرات می‌نویسم که هیچ‌کس متوجه بیماری او نشد. حتی بسیاری از دوستان و همکاران مادرم از بیماری او مطلع نشدند چرا که او در وضعیتی کاملاً عادی قرار داشت و مثل تمامی انسان‌ها به زندگی روزمره‌اش مشغول بود.
مادرم حدوداً یک سال پیش ما در پاریس اقامت داشت و تحت آزمایشات کامل پزشکی بود. اما تمایل زیادی داشت به خانه اش و ایران برگردد، بنابراین با تایید پزشک اش در فرانسه اجازه پرواز گرفت و 6 آبان ماه به ایران برگشت. پیش از سفر حالش خوب بود و در شرایط جسمانی عادی به ایران سفر کرد و تمام آزمایشات شرایط پایدارش را تایید می کند.”
مهسا قریشی در بخش دیگری از این یادداشت مراحل درمان مادرش را اینگونه شرح می دهد: “مادرم دو روز پس از رسیدن به ایران دچار عفونت ریه و به اورژانس بیمارستان منتقل شد و سپس با اکسیژن پایین و دی اکسیدکربن بالا به ای سیو رفت و دو روز بعد در اوج بیماری برای یک نصفه روز از ای سی یو به بخش منتقل شد و سپس به دلیل اصرار مادر برای ترخیص از بیمارستان، در کمال ناباوری از آنجا مرخص شد! همراهان مادر اعتراض کردند و پاسخ این بود که حق بیمار است که نظر بدهد!
مادرم در شرایط نامساعد با آمبولانس به منزل منتقل شد و سه روز بعد با حالی وخیم تر مجددا به بیمارستان و بخش مراقبت های ویژه برگشت. سوالم این است که بیمار با عفونت ریه کنترل نشده به چه علت باید به منزل منتقل شود؟ آیا این ضمانت وجود دارد که وضعیت او در منزل تهدید کننده نشود و حیاتش به خطر نیفتد؟ سوال من این است که این بیمار است که باید راجع به ترخیص تصمیم بگیرد یا پزشک ؟ روند انتقال مکرر مادرم از بخشی به بخش دیگر در بیمارستان مدام تکرار می شد. چند روز آی سیو بعد سی سی یو و در حالی که هنوز عفونت و مشکلات دیگر سرجایشان بود.
همزمان به تعدادی از دوستان پزشک مادرم که پزشک های معالجش نیز بودند، زنگ زدم و از آنها خواهش کردم که او را ویزیت کنند، آنها نپذیرفتند. درخواست کردیم یک گروه پزشکی برای هم فکری تشکیل شود تا روند درمان تغییر کند اما این اتفاق هم نیفتاد. آنچه اندوه و افسوس من را بیشتر می کند این است که مادرم رفتنی نبود. او بیمار بود اما پیش از سفر به ایران توسط پزشکان در فرانسه مکرر چکاب می شد.
در روزهای پایانی وضعیت ریه رو به بهبود رفته بود که صبح روز ۴ آذر ماه گفتند که او خونریزی داخلی کرده است! با این حال همچنان حرف می زد و هوشیار بود. بیتا فرهی وضعیت پایداری داشت. او با پای خودش به ایران آمد اما از دنیا رفت و پزشکان معالجه اش در فرانسه بهت زده هستند.او به این زودی رفتنی نبود.
مهسا قریشی یادداشت اش را اینگونه به پایان برده است: نه تنها من بلکه تعدادی از همکاران، اعضای خانواده و دوستان نزدیک مادرم که در این مدت بی وقفه در کنارش بودند، همچنان نمی دانیم که دقیقا چه اتفاقی برای مادر افتاده است چرا با چنین سرعتی؟ آیا روند درمان مادر به درستی انجام شد؟ چرا عفونت ریه او در طول سه هفته کنترل نشد؟ چرا به ناگاه دچار خونریزی داخلی شد و با چنین سرعتی از پا درآمد! و من پاسخ این پرسش را از چه کسی بگیرم که چرا مادرم در یک وضعیت پایدار جسمانی، با پاهای خودش به این سفر آمد و بر اثر یک عفونت ریوی قابل کنترل در ۶۵ سالگی از دنیا رفت.
خب الان اکثر پزشکان باقی مانده در این دولت از خالصها و سهمیه ایها هستند که با قصاب ها (با عذر خواهی از جامعه قصابها) تفاوتی ندارند! بقیه هم که سرشان به تنشان می ارزیده مهاجرت کرده اند.
ما پزشکای خیلی خوبی هم داریم چرا همه رو زیر سوال میبرید پرونده پزشکی ایشون و بررسی کنن چند تا از متخصصین ببینن بعدا اگه حرفی داشتن مطرح کنن
وقتی پیمانه انسان پر شود فرانسه و ایران نمی شناسد ،مناسفانه در ایران مرگ بد جوری جولان می‌دهد
خب مریضی یهو عود میکنه چ پرسی هست اهه و حاشیه درست میکنی
مادرتون خودش خواسته و از بیمارستان مرخص شده . کسی میدونه الان نرخ دیه اهمال پزشکی به یورو چند میشه ؟
اخه اینم حرف شد
می خواستید نیاریدش
گرفتار شدیمااااااا
باز یه سلبریتی مرد خانواده اش از کل ایران طلب کار شدن...غلط کردی گذاشتی بیاد ایران خب همون جا ور دل خودت نگهش میداشتی
باید ازش پرسید چرا اینقدر اصرار داشت پاشو توی این خراب شده که همه دارن فرار میکنن میخواست بزاره؟ میموند همونجا کیف و حالشو میکرد این خراب شده چی داره آخه؟
خوشی زیر دلشون میزنه
نمیذاشتی بیادایران همون فرانسه میموندوالآن درخدمتش بودی،یک سری به قبرستونهای کشوربزن ومیانگین عمر اموات روببین،۶۵سال خوبه
متاسفانه هر کس که تو بیمارستان های ایران پا بزاره تو این آشفته بازار عدم پزشک و پرستار لایق سالم بیرون نمی یاد و میمیره ولی خوب ایشون نباید ایران میامد از همان فرانسه می بود الان زنده بود...ولی چه میشود کرد عجل انسان سر برسه اومده دیگه
خدا رحمت کنه ایشون رو( بیتا فرهی) بازیگر توانمندی بودند
اگر کسی در امر پزشکی سر رشته دارد مینواند با مراجعه به پرونده پزشکی ایشون نظر دهد ولاغبر
در ضمن برا مرخص شدن از بیمارستان که به درخواست خودشان باشد حتما" از
خود بیمار در صورت به هوش بودن و خانواده
درجه یک بیمار تعهد کتبی و رضایت میگیرند .
برودید در این امر تحقیق کنید .
( از پروفسور حیایی ) هم میتوانید سئوال کنید
فرموده بودند مرگ های این دوره ( مهرجویی ) از افسردگی میباشد
مادرت هزار تا بیماری داشته باید زنده میموند ملت عادت کر ده اند به چرت وپرت گفت
دخترم مادر ما هم اینگونه فوت شد . لعنت به این نظام سلامت که دارند .
دختر جان اینجا قیمت یه تخم مرغ و گوجه و پیاز رو نمیتونن کنترل کنن اون وقت توقع داریم هزار تا درد بی درمون دیگه رو کنترل کنن خودتو عذاب نده مثل ما عادت میکنی
تازه بذار پزشکای سهمیه ای با آیکیو -100کاملا جا گیر بشن ببین چه شود