محمود احمدي‌نژاد و اصرار بر تکرار يک «اشتباه»
به نظر مي رسد مواضع، سياست ها و عملکرد محمود احمدي نژاد هشت سال رياست جمهوري با احمدي نژاد در آستانه انتخابات رياست جمهوري 96 هيچ تفاوتي نکرده است.
به گزارش نامه نيوز، چندي پيش دختربچه اي 7 ساله از انگلستان نامه اي به مديرعامل گوگل نوشته و در آن از علاقه شخصي اش براي استخدام در اين شرکت گفته و تاکيد کرده دوست دارد علاوه بر آن در يک کارخانه توليد شکلات هم کار کند، مديرعامل گوگل علاوه بر آنکه نامه اين دختربچه را رسانه اي کرد به نامه اش پاسخ و آن را به خانه اش ارسال کرد.
اين خبر در حالي در رسانه ها منتشر و دست به دست شد که هنوز مدت زمان زيادي از نامه نگاري محمود احمدي نژاد رئيس جمهور سابق ايران به دونالد ترامپ رئيس جمهور جديد آمريکا نمي گذرد، نامه نگاري که نه تنها همانند ديگر نامه هاي احمدي نژاد پاسخي دريافت نکرد، بلکه با روشن شدن سرنوشت آن احتملا تاسف بسياري از شهروندان و مقامات ايراني شد.
هرچند نامه نگاري در گذشته يکي از ابزارهاي قدرتمند ارتباطي به شمار مي رفت و اکنون نيز در بعد محرمانه آن، به قوت خود جايگاهش را حفظ کرده است اما نامه نگاري در عصرِ شبکه هاي مجازي و راه هاي ارتباطي اينترنتي گسترده، معناي ديگري يافته است، نامه نگاري ديگر نه به آن شيوه گذشته بلکه با شيوه هاي جديد امروز انجام مي گيرد.
گفته مي شود نامه احمدي نژاد که نخست در يکي از وب سايت هاي جريان هاي نزديک به وي رسانه اي شده بود، به نگهبانِ سفارت سوئيس در تهران به عنوان حافظ منافع آمريکا در ايران تحويل داده شده است و بعدها مقامات سفارت سوئيس به وزارت خارجه کشورمان عنوان کرده اند که نقش نامه رسان ندارد و هيچ مسئوليتي را در اين زمينه متحمل نمي شود.
اين نخستين باري نيست که رئيس دولت هاي نهم و دهم به مقامات غربي نامه مي نويسد، وي نه تنها اکنون که هيچ مقام اجرايي برعهده ندارد بلکه آن زمان که در مقام رياست جمهوري بود نيز به روساي جمهور آمريکا و فرانسه نامه نوشته بود، نامه نگاري هايي که البته همگي نه تنها بي پاسخ ماندند بلکه کوچکترين اشاره اي از سوي اين مقامات به نامه هاي ارسال شده نيز صورت نگرفت.
اما سوالي که اينجا مطرح مي شود اين است که چرا رئيس دولت هاي نهم و دهم اصرار به تکرار يک اقدام اشتباه دارد؟ اگر احمدي نژاد و مشاورانش قصد نامه نگاري به ترامپ را داشتند چرا صرفا به رسانه اي کردن آن اکتفا نکردند، چه تدبيري پشت سر ارسال نامه مکتوب به سفارت سوئيس وجود داشت، اقدامي که در نهايت با بي تفاوت طرف مقابل و تاسف و شرمساري وزارت خارجه به پايان رسيد؟ اگر هم آقايان قصد نامه نگاري محرمانه داشتند پس چرا اين نامه را رسانه اي کردند؟
سوال ديگر اين است که نامه نگاري هاي اين چنيني آن هم در شرايطي که محمود احمدي نژاد در دوران هشت ساله رياست جمهوري اش کمترين رابطه ديپلماتيک با دولت هاي غربي و اروپايي داشت، چه کمکي مي تواند به دستگاه ديپلماسي کشور و يا مانور دولت در عرصه سياست خارجي داشته باشد؟ آن هم در شرايطي که وضعيت دولت جديد آمريکا و رئيس جمهور جديد اين کشور با مواضع کاملا ضدايراني کارخود را در کاخ سفيد آغاز کرده و تقابل با تهران در دستور کار واشنگتن قرار گرفته است.
به نظر مي رسد مواضع، سياست ها و عملکرد محمود احمدي نژاد هشت سال رياست جمهوري با احمدي نژاد در آستانه انتخابات رياست جمهوري 96 هيچ تفاوتي نکرده است، احمدي نژاد در حالي خود و يارانش را براي انتخابات پيش رو آماده مي کند که همچنان اشتباهات و ناآگاهي هاي گذشته را تکرار مي کند و مي تواند اقدامات اخير او را در راستاي فضاسازي رسانه اي در استانه انتخابات دانست تا اقدامي فراتر از آن.
منبع: آخرین خبر
15
باسپاس از روشنگریتان.
سلام آقای دکتر خسته نباشید.خدای اگر به صحنه نیای.هیچ کس به فکر ما بیچاره نیست خدای بعضی کسا از کمیته ای یا بهزیستی ها بدتر هستن هیچ کس بفکر شون نیست بجز شما دکتر انشاالله دوباره با آمدنت دل همه ایرونی ها را شاد کنی.
چرا بعضی دولتها شعار میدن مگه مردم نمیدانند میگن دولت یازدهم هیچ تلاطم در بازار نبود ولاه مردم تو این دولت دیگه فلج شدن بس ما دیگه مگر خدا کمک کنه وبس.ما دیگه نون خشک هم نمیتونیم بخوریم.