ایران، ناکامی در برجام را با روی آودن به چین جبران می کند؟
در دولت رئیسی احتمال دارد نگاه به برجام و به تبع آن دیپلماسی، به‌خصوص با همسایگان، در یک سیاست و استراتژی خلاصه شود و آن راهبرد نگاه به شرق است.
در حوزه امنیتی، جمهوری اسلامی ایران، به‌خصوص با تماشای وضع کنونی اوکراین، امنیت و منافع وجودی‌اش را به مساله دیگری گره نخواهد زد و به دنبال ایجاد حداکثر بازدارندگی امکان‌پذیر براساس شرایط است.
در بخش اقتصادی اما، تهران روی کمک پکن حساب ویژه‌ای باز کرده و در واقع اینجا صحنه تماشای برجام با لنز اقتصادی دولت است، به طوری‌که با حصول توافق، فروش نفت به‌خصوص به چین بیشتر شده و به دنبال آن درآمد دولت افزایش خواهد یافت.
همچنین با احیای برجام، گفت‌وگو در سطح منطقه‌ای که هم‌اکنون با عربستان در جریان است، سبب تنش‌زایی و دورشدن منطقه از بحران و زمینه‌ساز سرمایه‌گذاری چینی‌ها در ایران خواهد شد؛ موضوعی که به دلیل وضع مبهم کنونی ثبات در خاورمیانه، انجام نپذیرفته است.مشخص نیست که منظور دولت ایران از مزایای اقتصادی برجام، توسعه اقتصادی با اولویت بالا همزمان با ادغام بیشتر در اقتصاد جهانی است یا تاثیر اقتصادی ساده مبتنی بر افزایش درآمدهای حاصل از فروش نفت و برخی قراردادهای تجاری با چین.
مشخصا توسعه اقتصادی پایدار و ادغام در اقتصاد جهانی، با تحریم‌های غیربرجامی، قرار داشتن در سازمان‌هایی نظیر شانگهای و حتی بریکس، قرار داشتن در لیست سیاه اف‌ای‌تی‌اف و بدون جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی به سبب ریسک تحریم یا بازگشت جمهوری‌خواهان به قدرت در سال ۲۰۲۴ میلادی، اتفاق نمی‌افتد. به این سبب است که نگاه دولت به برجام اقتصادی است و با هدف تاثیرات اقتصادی حداقلی برای کشور و در راستای هموار کردن مسیر راهبرد نگاه به شرق خواهد بود.
