نهضت پارکینگ سازی در مشهد راه اندازی شود

شهناز رمارم در گفت وگو با مشهد فوری اظهارداشت:اتفاق بزرگی سال 57 در کشور ما افتاده است اینکه نظام حکومتی ما از سلطنتی به جمهوریت تغییر پیدا کرده به این معنا که تصمیم گیری و نقش مردم در حکومت پر رنگ شود و جمهور مردم تصمیم بگیرند نه اینکه نظام ارباب رعیتی باشد این نقش مردم را نمی توان تنها به پای صندوق های ر ای خلاصه کرد و یا در ایامی که نیاز به حضورشان داریم یسنه سپر کنند و جوانیشان را در جبهه های جنگ سپری کنند.مردم به واقع ازمون خوبی پس داده اند اما از سمت حاکمیتی، نظام های تصمیم ساز و تصمیم گیر برای مردم چه کاری انجام داده اند؟

وی افزود: آتیا مردم ما ارزش و نقششان تنها این است که یک طرفه با انها برخورد شود و یا وقتی مردم می خواهند نقش تصمیم سازی ایفا کنند حرف های انها را نادیده بگیریم. وقتی ارتباط مردم با مسئولین و نمایندگانشان یک طرفه شود این رابطه به یک رابطه انتقادی دوستانه وسپس تند و نارضایتی و بی اعتمادی مردم به نماینده هاشون، در نظام شورایی و پارلمانی که نشات گرفته از رای مردم است اولین لایه ارتباط مردم با شوراهاست و اولین نهاد مدنی و تصمیم گیری مردمی در کشور نظام شورایی است.

رمارم تصریح کرد: این نظام شورایی که بر خواسته از رای مردم است پس از انتخابات چقدر حرف مردم را می شنود و چقدر برای رفاه و آبادانی مردم تلاش می کند؟ دستاورد شوراها باید آبادانی شهرها و روستاهای کشور باشد اما شاید هر دوره از شوراها بگویند ما تصمیم گیری هایمان در جهت رفاه حال مردم است اما چرا مردم بی اعتماد شده اند و رضایت لازم را ندارند؟ ادعا خوب است اما باید با شاخص حرف بزنیم.

عضو شورای شهر مشهد عنوان کرد: سرانه رفاه مردم را با سرانه رفاه کشورهای همجوار و کشورهای هم سطح ایران مقایسه کرد و مردم ما سطح رفاهشان با کشورهایی که حتی به اندازه یک شهر ما تمدن ندارند قابل مقایسه نیست. ما خدمات رفاهی میدهیم در شهرداری پل، پارک، راه و جاده و ... ساختیم که در تمام دوره ها داده می شود این خدمات اما وقتی رضایت مردمی را به دنبال ندارد یعنی یک جای کار مشکل دارد آن هم جایی که نسخه یک طرفه می پیچیم و تصمیمات سلبی میگیریم نه ایجابی.

وی گفت: در شهر ما که حرف از حمل و نقل عمومی می زنیم اما وقتی من عضو شورای شهر یک روز با اتوبوس سفر می کنم و 22 دقیقه معطل می شوم در صورتی که اتوبوسران ما ادعا دارد اتوبوس هر 10 دقیقه می آید و نمی خواهد بپذیزد توی خط یک نفر امروز غیبت دارد یا کمکی برای یک مسیر دیگر رفته است و طبیعتا من فردا انگیزه ای برای استفاده از حمل و نقل عمومی ندارم، در کلان شهرهای کشور میزان استفاده از حمل و نقل های عمومی بویژه اتوبوس در کلانشهرها کاهش یافته است. قطار شهری مشهد نیز در طراحی خط یک و دو اصلا پیش بینی نشده است که بخشی از شهروندان این شهر جامعه توان یابان و معلولین و جانبازان هستند و ما این افراد به دلیل نداشتن خدمات مناسب برایشان از حمل و نقل عمومی حذف کرده ایم.هرچند وسایل نقلیه مخصوص توان یابان مجهز شده اما با جامعه مخاطب و نیازشان برابری نمی کند.

رمارم عنوان کرد: اگر بخواهیم تصمیماتی بگیریم که رفاه مردمی و عمومی را در برداشته باشد باید در عینی که مردم را منع و یاتشویق می کنیم باید زیرساخت های ان را نیز فراهم کنیم. از طرفی می گوییم از وسیله حمل و نقل شخصی استفاده نکنید اگر بگوییم بخشی از شهر پیاده راه بشود باید قبل پیاده راه ها پارکینگ وجود داشته باشدو در شورای همتا تصویب می شود که در مسیرهای منتهی به حرم از وسایل شخصی استفاده نشود و طرح ترافیک اجرا کنیم شهروند می خواهد از مسیر بی آرتی استفاده کند اما خودروی خود را کجا پارک کند؟ کنار خیابان؟ تا کی باید خیابان های ما پارکینگ های بزرگ شهری باشند خیابان هایی که ظرفیت معمولیشان برای این میزان خودرو نقلیه پاسخگو نیست.

مسئول شورای اسلامی شهرستان مشهد بیان کرد:الیت اینجا تعریف می شود که قانون بازدارنده یاشد اما همین قانون سبب ناراحتی مردم می شود و به جای اینکه رفاته به دنبال داشته یاشد برای آیندگان اما همین امروز موجب نارضایتی شده ایم شاید بگوییم 2 هزار تومان که عددی نیست اما نفس ماهیت پول و عدد نیست بلکه نوع برخورد پاکبان است مردم به اصل الیت اعتراض دارند بعد پاکبان انتظار شارژ از شهروند دارد.شما وقتی دلت می خواهد برای رفاه خودت خرج کنی و این اعتماد بین شما و تصمیم گیرندگان و قانون گذاران شهر ایجاد می شود 200 هزار تومان هم حاضری شارژ کنی اما وقتی اعتماد نیست 2 ریال هم حاضر نیستی شارژ کنید.

وی گفت: تصمیماتی که می گوییم به نفع مردم است را خوب اطلاع رسانی نمی کنیم و جلسات اقناعی و گفت و شنود با مردم برگزار نمی کنیم تا از دل گفت وگوی ما تصمیمی بیرون بیاید که خواسته خود مردم است وقتی مردم در تصمیم گیری دخیل باشند در اجرا همکاری می کنند. مردم ما درخصوص الیت تصور درستی ندارند و معتقدند شهرداری یک مانع سلبی ایجاد کرده که در کنار تمامی مشکلات روزمره مسئله الیت هم اضافه شده است و این تنش ها سبب می شود ضریب روحی و روانی شهروند پایین بیاید و پرخاشگری افزایش می یابد و ما می شویم از جمله شهرهای پرخاشگر و رتبه دوم را در اینران داریم.

رمارم با بیان این مطلب که الیت مسکن ی بوده در دوره خود برای ساماندهی پارک های حاشیه ای اما جواب نداده و مردم فکر می کنند شهرداری مانند یک قلک روی الیت حساب باز کرده است و می خواهد درآمدزایی کند در حالی که الیت زیان ده است خاطرنشان کرد: ساماندهی تا حدی جواب می دهد در همه دنیا بحث پارکینگ سازی داریم و معبر را نمی سازند و تنها برای رفت و آمد و عبور و مرور است شهرداری گزارش بدهد که چند هزار رای صادر شده که مردم ملزم به تامین پارکینگ شده اند این یعنی نیاز پارکینگ شهر؛ چندهزار پارکینگ صادر شده که بابت پارکینگ جریمه شده اند و شهرداری اعلام کند و با هزینه این جریمه پارکینگ ساخته است ما باید نهضت پارکینگ سازی را در معابر منتهی به مرکز شهر شروع کنیم و تعداد وسایل حمل و نقل عمومی مرکز شهر را افزایش دهیم. معبر محل عبور است نه محل پارک خودرو و بزرگترین نیاز شهر مشهد پارکینگ سازی است چرا ملک تجاری رشد منفی داشته؟ چون در مشهد اشباع شده وسازنده در مسکونی ورود پیدا می کند اما اگر بداند وقتی ملکی را تبدیل به پارکینگ کند می تواند آن را بفروش برساند سود می کند شهرداری باید لوایح ساخت پارکینگ را به کمک مردم و از محل جریمه های پارکینگ تامین کند بعد حق دارد که اجازه ندهد مردم خودرویشان را در معابر پارک کنند و یا الیت را فعال کند و به جای 2 هزار تومان 20 هزار تومان جریمه کند.

در بعد نظارتی نظارت را به پارلمان محلی و شورای شهر داده ایم و به مجموعه ای نظارت داریم که دستمان توی جیبش است یکی از عوامل بازدارندگی در حوزه نظارت وابستگی مالی شوراها به شهرداری ها است و عوامل متعدد دیگر که سبب می شود عضو شورا به دلیل سرانجام رساندن پروند های مردم بعد نظارتی خود را زیر سوال ببرد.اولین راهکار برای برون رفت از این معضل مجلس همانطور که خود نظارت بر انتخابات شوراها دارد برای بودجه شوراها نیز قانونی بگذارد مثلا ار محل مالیاتی که مردم پرداخت می کنند بودجه ای را برای شوراها در نظر بگیرد و شوراها خود مستقیم نیرو داشته باشند نه کارمند شهرداری در شورا .

2222