در ساعات اخیر اظهارنظرهای متقابل میان میثم ظهوریان، نماینده مجلس، و بابک زنجانی، ابعاد تازهای به موضوع تسویه بدهیهای نفتی و همچنین بحث پیرامون وضعیت بانک آینده داده است.
کشورهایی که روزی پادشاه نفت بودند، خودشان را از نو می سازند.
در خاورمیانهای که همیشه با بحرانهای نفتی لرزیده، حالا یک سکوت مرموز به فضا حاکم شده است.
در حالی که رهبر انقلاب بر افزایش تولید نفت تأکید کردهاند، وزارت نفت با سیاستهای انحصاری، نرخگذاری دستوری و بیتفاوتی مدیریتی، صنعت حفاری در حوزه نفت کشور را به مرز توقف کشانده است. بحران کمبود دکل، فرار سرمایهگذاران و مسئولانی که همچنان در پناه واژه تکراری «تحریم» پنهان شده اند.
مسعود پزشکیان، رئیس جمهور در نشست توسعه مدرسه سازی هرمزگان گفت: آنها میگویند ما اسنپبک میکنیم تا شما را تحریم کنیم. ما خودمان خودمان را تحریم کردهایم. انها که نفت و گاز و سوخت ندارند، چه میکنند. ما نفت داریم و گشنهایم! این خود ما هستیم که خودمان را تحریم می کنیم.
مهدی غضنفری، رئیس صندوق توسعه ملی گفت: روی چاه نفت گرسنه میخوابیم چون از مغزمان استفاده نمیکنیم.
در حمله رژیم صهیونیستی به انبارهای نفت شهران و شهر ری، معادل ۶ درصد از مصرف فقط یک روز بنزین و گازوئیل در پیک استفاده ایران دچار آتشسوزی شد.
همه چشمها در جنگ ایران و اسرائیل به موشکها بود، اما بازیگر واقعی جنگ عامل دیگری بود؛ نفت.
برخی میگویند اگر نفت نداشتیم، زندگی بهتری داشتیم و دیگر در طول تاریخ معاصر خبری از این سلسله دسیسههای ابرقدرتها نبود.
اقتصاد ایران در دیماه همچنان در مسیر رشد قرار داشته، اما سرعت آن نسبت به ماه های گذشته کندتر شده است. درحالیکه بخشهای نفت و خدمات نقش پیشران را ایفا میکنند، صنایع و معادن با افت تولید و رکود در ساختوساز، به عاملی بازدارنده تبدیل شدهاند.