 
                             
            بر اساس گزارش کلنل چارلز استودارت، مستشار نظامی بریتانیا در تهران، ارتش ایران در دوره محمدشاه قاجار شامل بیش از ۴۰ هزار نیروی منظم و ۶۰ هزار نیروی نامنظم بود. این نیروها از مناطق مختلف کشور تأمین میشدند و واحدهای مستقر در تهران نقش پشتیبان اصلی قدرت مرکزی را ایفا میکردند.
 
                             
            یک هنرمند انگلیسی با نام جی. اچ تویگ (J. H. Twigg) پرترهای از محمدشاه قاجار ترسیم میکند و محمدشاه قاجار نیز یک قطعه نشان اول سلطانی بهاو اهدا میکند.
 
                             
            از سمت خیابان مولوی که به سمت جنوب تهران می روی به محل می رسی بنام میدان محمدیه که فضای سبزی دارد و در وسط آن سازه ای هلالی شکل می بینی. این میدان که در منطقه 12 تهران واقع شده جزو پنج میدان مهمی بود که در زمان قاجار ساخته شده بود.
 
                             
            در پس پردهی تاریخ قاجار، چهرهای مغفول مانده که داستانش مملو از جاهطلبی، فرصتطلبی و فرجامی تلخ است: علیشاه ظلالسلطان، دهمین پسر فتحعلیشاه و برادر تنی عباس میرزا، ولیعهد نامدار. پس از مرگ پدر، علیشاه با غصب تاج و تخت، خود را پادشاه خواند، اما حکومتش تنها ۴۰ روز دوام آورد. تاریخ قاجار اما با او مهربان نبود؛ نامش را از فهرست پادشاهان حذف کرد و سرنوشتش را به تبعید و تنگدستی گره زد.