برخی سازمانهای خیریه و توسعه بینالمللی از تصاویر ساختهشده با هوش مصنوعی برای نمایش فقر، کودکان گرسنه یا قربانیان جنگ استفاده میکنند.
با رسیدن شاخص فقر مستأجران به ۹۰ درصد، بحران مسکن در ایران وارد مرحلهای هشداردهنده شده؛ وضعیتی که نشان میدهد برای بسیاری از خانوارها، اجارهنشینی دیگر نه انتخاب، بلکه مبارزهای روزانه برای بقاست.
بنابر بررسیها، یک میلیون دانشآموز بهدلیل فقر از تحصیل جاماندهاند.
یک جامعه شناس معتقد است که، قتل زنان در جریان سرقتهای مسلحانه و انواع خشونت، تنها یک مشکل امنیتی نیست، بلکه این وضعیت نشانهای از شکست برخی ساختارهاست که در پی پیامدهای تبعیض جنسیتی، نابرابریهای اجتماعی و اقتصادی، فقر و ناکارآمدی برخی نهادها رخ میدهد.
بازار خرید و فروش اعضای بدن به کانال های تلگرامی رسیده و به یک کار و کاسبی عجیب تبدیل شده است. قیمت ها از ۳۵۰ میلیون تا ۳.۵ میلیارد است. احتمالا از هر آنچه که در این ویدئو میشنوید حیرت زده خواهید شد.
آمارها یک فاجعه پنهان را فریاد میزنند؛ هر کس فقیرتر است، نمره کمتری می گیرد.
اگر با این پیشفرض که «فقر احمق میکند» به توحید در فیلم «رها» و هوشنگ در «کاناپه» بنگریم، آنگاه شاید در قضاوتهایمان نسبت به آنها کمی احتیاط به خرج بدهیم.
تورم لجام گسیخته و فقر اقتصادی ، سنت های دیرینه ما را هم به فراموشی می سپارند.
یکی از دلایل اصلی کاهش اهمیت اشتغال برای توضیح دهندگی فقر، این است که در دهه ۹۰ عمده مشاغل ایجاد شده، خود اشتغالی با ماهیت کارکنان مستقل بوده است، به عبارت دیگر، مشاغلی کم کیفیت و با درآمد ناپایدار.
رئیس سابق اداره سرطان وزارت بهداشت میگوید: ۶۸ درصد از مبتلایان به سرطان دچار هزینههای کمرشکن میشوند. هماکنون مردم بیش از ۵۰ درصد هزینههای درمان را از جیبشان پرداخت میکنند.