روایت ها حکایت از این دارد که بیش از ۶ میلیون ایرانی خارج از کشور زندگی میکنند. اما این فقط یک عدد نیست. پشت این آمار، ثروتی پنهان از نخبگان، دانشمندان و سرمایهگذاران خوابیده که به سادگی از دست رفتهاند.
طبق گزارش دانشگاه MIT آمریکا، ایران از نظر کیفیت نیروی انسانی در رتبه سوم دنیا قرار گرفته است.
نسل نوجوان و حتی کودک ایران حالا به فکر ترک کشور و ادامه تحصیل در خارج از ایران افتاده است. در این میان، برخی والدین حاضرند با تقبل هزینههای سنگین، فرزندانشان را به کالجهای بینالمللی بفرستند. این روند، بحران اجتماعی جدیدی را نشان میدهد، بهویژه در شرایطی که ایران به سمت پیری جمعیت پیش میرود.
در حال از دست دادن گنجینهای بینظیر هستیم و کسی نمیفهمد، این گنجینه تا حالا بیش از ۲۰۰ میلیارد دلار سود عاید کشورهای دیگر کرده است.
برای دههها، ایالات متحده مقصد اصلی برای میزبانی از دانشجویان ایرانی بود. در دوران انقلاب اسلامی نیز، امریکا میزبان ۵۰ هزار دانشجوی ایرانی بود. اما در مقایسه با سایر کشورهای انگلیسیزبان، رشد کمتری در تعداد دانشجویان ایرانی در آمریکا دیده میشود.
مهاجرت و فرار مغزها به مثابه خروج سرمایه انسانی میتواند اثرات اقتصادی و اجتماعی منفی بسیاری برای کشور داشته باشد.
برآورد ۲۰۱۷ بانک جهانی هزینه فرار مغزها را ۵۰ میلیارد دلار در سال نشان میدهد این رقم بیش از دو برابر ارزش صادرات نفت ایران است که در سال ۲۰۱۹ کمتر از ۲۰ میلیارد دلار بوده.
تورم و فشار اقتصادی در ترکیه روز به روز افراد بیشتری را به ترک این کشور سوق میدهد.
مردم ترکیه در دوران زمامداری طولانیمدت رجب طیب اردوغان هر روز حقوق و آزادیهای بیشتری را از دست میدهند و همزمان با این چالش، باید با تورم بالا و سقوط ارزش پول کشور نیز دست و پنجه نرم کنند.
باهوشترین ذهنهای چین از جمله متخصصان فناوری در حال مهاجرت هستند، اما بسیاری از آنان به امریکا نمیروند. دلیل این موضوع چیست؟