شاعر ایرانی

  • احمد شاملو در مخالف کم ندارد، موافق هم کم ندارد اما از عاشق‌ترین‌هایش تا آنان که چشم دیدنش را نداشتند و امروز نمی‌خواهند حتی نامش را بشوند بر یک گزاره اتفاق نظر دارند؛ آنکه شاملو شاعر بزرگی است؛ آنقدر بزرگ و بی‌رقیب که اگر کسی بخواهد او را انکار کند، کم‌سوادی خودش را عیان کرده است.

  • هرچند در سال‌های اخیر شائبه‌هایی درباره غزل معروف شهریار ایراد شده، اما این شائبه‌ها از ارزش کار او اندکی کم نمی‌کند.

  • در یکی از زمستانی‌ترین روزهای شعر فارسی، فروغ فرخزاد، شاعری که واژه‌ها را با جان می‌نوشت، در بازگشتی بی‌بازگشت از استودیو گلستان، در تصادفی تلخ جان باخت. روز ۲۴ بهمن ۱۳۴۵، میان تدوین یک فیلم و دل‌نگرانی برای خانه، سرنوشت در خیابان دروس مسیر زندگی او را برید؛ شاعری که نوار صدای ناتمامش، برای همیشه ناتمام ماند.

  • این تصویر متعلق به ۱۲ دی ۱۳۳۲ در منزل نیما یوشیج در دزاشیب است. در این تصویر بهمن محصص و نیکلاس بوویه در کنار نیما یوشیج دیده می‌شوند.

  • تصویری جالب و کمتر دیده شده از احمد شاملو را به همراه احمد کریمی حکاکی و در حومه واشنگتن آمریکا مشاهده می کنید. این تصویر در سال 55 به ثبت رسیده است.

  • روستای پاژ، زادگاه ابوالقاسم فردوسی، شاعر بلندآوازه و خالق شاهنامه، در ۱۵ کیلومتری شمال شرق مشهد و در تقاطع جاده‌های منتهی به کلات و سد کارده قرار دارد.

  • سعید سلطان‌پور، در شمار نخستین هنرمندانی بود که بازداشت و زندانی شد. او در شب عروسی اش بازداشت شده بود با این تضمین که او را تا دو ساعت بعد سالم باز خواهند گرداند. اما او هیچ‌گاه بازنگشت.

  • پروین به روایت سیمین:

    پروین بدون شک نخستین زنی بود که نشان داد در میدان سخنوری از مردان فراتر می‌تازد و شعرش از شعر مردان برجسته‌ی معاصر دست‌کمی ندارد... بی‌شک او مظهری است از یک زن عفیف و نمونه و هرگز آن شوخ و شنگی که در خلال اشعار دیگر شاعره‌ها و من‌جمله من به چشم می‌خورد در دیوان او وجود ندارد

  • سیمین بهبهانی از مهم ترین شاعران معاصر ایران زمانی که در قید حیات بود گفته بود: هنگامی که از ایران دور می شوم هرگز نمی توانم شعر بگویم، من شاعرم و بیش از هر چیزی شعر برایم مهم است، همین موضوع عامل مهمی است که هرگز به مهاجرت فکر نکنم.

  • عَمعَق بُخاری ملقب به شهاب الدین و امیرالشعراء، از شاعران پارسی گوی سدهٔ پنجم و ششم قمری در ماوراءالنهر است. او به درگاه پادشاهان آل افراسیاب تعلق داشت و چند تن از امیران آن را مدح نموده‌ است. اشعار او سرشار از صنایع بدیعی است. وی به ویژه در تشبیه چیره‌دست است. عمعق عمری طولانی (بیشتر از صد سال) داشت.