در فاصله حدودی صد کیلومتر از تهران و در دل استان قزوین، روستایی نهچندان بزرگ ولی با هویتی عجیب و متفاوت میآید که هر بینندهای را به خود میخواند: روستای زرگر. شاید مهمترین چیزی که درباره این روستا به چشم میآید، ترکیبی از ظاهری اروپایی با فرهنگی عمیق ایرانی و اسلامی است. ترکیبی که مشاهدهگر را وادار به بازاندیشی در چیستی مفهوم «هویت» میکند.
روستایی بی نظیر که سقف خانه یکی حیات خانه بالایی است.
هم ایرانی اند، هم اروپایی، هم فارسی می دانند، هم ترکی؛ صورتشان، هم شبیه آریایی هاست، هم شبیه گلادیاتورها و وایکنیگ ها، قدشان بلند است