«آهای دیلماج بدنهاد! به اربابانت بگو که بعد از این، اگر میخواهند با ما حرف بزنند، بروند فارسی یاد بگیرند. چشمشان کور! ما بعد از این با جمیع بیگانگان به زبانی که میدانیم حرف میزنیم ـ بدون واسطه ـ و هیچ زبانی هم به جز فارسی نمیدانیم.» این جمله پرصلابت و غرورآمیز میرمهنا دغابی است.