زمستان نیویورک سرد بود. خیابانها پر از درشکه، صدای ناقوس کلیساها در هوا و مردم در رفتوآمدی بیوقفه بودند. در میان آن هیاهو، کالسکهای ایستاد و مردی با قبای ایرانی و کلاه بلند از آن پایین آمد. چهرهای آرام، ریشی مرتب، و نگاهی پر از کنجکاوی داشت. حسینقلیخان معتمدالوزاره، پسر هفتم میرزا آقاخان نوری، نخستوزیر پرحاشیه ناصرالدینشاه، نخستین نماینده ایران در ایالات متحده آمریکا بود. مردم رهگذر به او و همراهانش خیره میشدند؛ دنیایی از تفاوت میان دو تمدن که حالا در آستانه نخستین برخورد رسمیشان ایستاده بود.