در پیچ و تابهای کوههای زاگرس، جایی که بادهای تند خوزستان با آوازهای ایلی بختیاری درهم میآمیزد، پدیدهای عجیب و غریب در اواخر دهه ۱۳۲۰ شمسی رخ داد: جنبشی به نام “طلوعیان” یا “سروشیان”. این فرقه شبهمذهبی، که با شعارهای آسمانی و مناسک رمزآلود، هزاران نفر از عشایر بختیاری، بویراحمدی و لرهای جنوب غربی ایران را به سوی خود کشاند، بیش از یک جریان عرفانی بود؛ ابزاری سیاسی برای خنثی کردن یکی از بزرگترین دستاوردهای ملی ایران – ملی شدن صنعت نفت.