در روزهایی که ایران با تهدیدات جدی منطقهای مواجه است، شاهد یکی از نادرترین پدیدههای اجتماعی-سیاسی هستیم، یکپارچگی مثالزدنی ملت ایران، فارغ از قومیت، دین، مذهب و گرایشهای سیاسی، در حمایت از موجودیت کشور و دفاع از کیان ملی. جنگ دوازدهروزه اخیر نهتنها عاملی برای تنش نبود، بلکه باعث تقویت پیوندهای ملی و روشن شدن خطوط مرز میان "ملت" و "اقلیت بیپروا" شد.
«حاکمیت باید تکلیف خود را با طیفهای تندرو و افراطی روشن کند. اینها نه یک جریان اثرگذار اجتماعی و سیاسی هستند و نه کمکی به پیشبرد امور کشور میکنند. بررسی عملکرد آنها هم طی سالها و دهههای اخیر نشان میدهد این گروهها جز ضربه به نظام هیچ فایده دیگری نداشتهاند.»
درباره ماهیت رفتار تندروهایی که شب و روز دنبال تحریک داخل و خارج به درگیری و جنگ هستند، چه میتوان گفت که تاکنون نگفته باشیم؟ آنان به اندازهای بیپروا هستند که حتی خواستار اعدام رئیس آژانس بینالمللی انرژی اتمی شدهاند و چنان هزینهای برای کشور بار کردند که نماینده دائم ایران در سازمان ملل متحد را مجبور به تکذیب کردند و جالب است دادستان محترم تهران هم اصلاً خلافی در این رفتار ندیده است که حداقل تذکری دهد.
تندروها چون مانعی پیش روی خود نمی بینند، روزی به سفارت عربستان حمله می کنند و روز دیگر در برنامه صدا و سیما مجری می شوند تا مشخص شود مشکل، مشکلی بنیادین است. در واقع رها شدن تندروها کشور را با بحران های زیادی روبرو کرده است.
با رفتن مایک والتز از کاخ سفید، نام های مختلفی برای جانشینی او معرفی شدهاند. برخی تندروهایی که ایران را نه شریک دیپلماسی، بلکه هدفی برای فشار میدانند. اما سوال اصلی اینجاست: چه کسی نقشه نهایی را میکشد؟
تحلیلگر مسایل سیاسی و عضو ادوار کمیسیون امنیت ملی و سیاستخارجه مجلس گفت: تفکرات رادیکالِ تندرو همواره در سیاستخارجه هم در سیاست داخلی نشان داده که آنها بهدنبال ماجراجویی هستند و همچنین میبینیم که همواره بر طبل جنگ با کشورهای غربی میکوبند بدون هیچ دستآوردی. تحرکاتشان باعث شده تا تنشهای دیپلماسی گریبان مردم را بگیرد.
تحلیلگر اصلاحطلب معتقد است که میدان دادن برای حضور یک جریان معتدل در انتخابات ریاستجمهوری، پایانی برای تندروها در ایران بود.
امروز همه می دانیم که حرفها و بازیهای انقلابی نمایانه و ظاهراً دلسوزانه، شرط کاسبی و تابلوی دکان تندروهاست؛ اما قدرت مالی و در اختیار داشتن نهادهای عظیم تبلیغاتی و مهره چینی در برخی نهادهای اقتصادی مهم که جملگی بار خاطر دولت و ملت بوده و هستند، هر اصلاح و برنامه ای را به نفع مملکت به زمین می زند و هر مذاکره و معاهده ای را کأن لم یکن و بلااجرا خواهد کرد.
صنم وکیل، مدیر برنامه خاورمیانه و شمال آفریقا در اندیشکده چتمهاوس، گفت: البته بخش سخت ماجرا تازه آغاز شده. یک توافق جدی، پیچیده و فنی خواهد بود و زمانبر است. این توافق باید در برابر تلاشهای تندروهای هر دو کشور و اسرائیل برای تضعیف آن مقاومت کند. اسرائیل که با توافق ۲۰۱۵ مخالف بود، خواهان خلع سلاح ایران است و مدام درباره لزوم حمله نظامی صحبت میکند.
اعلام آمادگی ایران برای مذاکره با آمریکا در عُمان، همدلی کمسابقهای میان حکمرانان و مردم به وجود آورده است.