زمامداران بین خیر و شر مخیر نیستند. به ناچار از بین شرور مختلف، آن را که زیان کمتری برای ایران دارد، باید انتخاب کنند. برای شناخت این موضوع همهٔ احتمالات و سناریوها باید بدون ملاحظه و در کمال صداقت مطرح شود و آزادانه مورد بحث و بررسی قرار گیرد تا عموم مردم بدانند که کشور با چه گزینههای ممکنی روبروست و عواقب هر یک از آنها چیست.
زیدآبادی گفت: حملهٔ شخصی به گروسی و تهدید و تحقیر او در این شرایط نه فقط هیچ کمکی به ایران نمیکند، بلکه سبب تشدید موضع آژانس و شورای حکام و شورای امنیت علیه کشور میشود.
متأسفانه عدهای از محافل تندرو همبستگی ملی و میهنی را به نفع خود مصادره کرده و آن را به رضایت عموم از رفتار خود نسبت میدهند، در حالی که داستان به کلی چیز دیگری است. اصولاً افکار عمومی در اغلب جوامع بخصوص جامعۀ ایران، امری سیال و متغیر است و متناسب با وقایع، تغییر جهت میدهد.
وضعیت بینهایت تراژیکی پیش آمده است. من نمیدانم انتخاب زمامداران در مقابل اولتیماتوم ترامپ چه خواهد بود، اما چنین تراژدی بزرگی در تاریخ ایران به ندرت پیش آمده است.
دونالد ترامپ از «دخالت ایران در مذاکرات گستردۀ میان آمریکا، حماس و اسرائیل بر سر غزه» سخن به میان آورده است. آیا او دچار لغزش زبان شده است؟ و اگر نشده باشد، معنی سخن او چیست؟
زیدآبادی: نتانیاهو به دست و پا افتاده است تا راهی برای حل این اختلاف پیدا کند، اما خلاص شدن از این مخمصه بینهایت دشوار است.
چرا مقامهای رسمی دو کشور ایران و آمریکا به طور مستقیم اطلاعاتی دربارۀ مذاکرات و پیشنهادهای متقابل، به مردم خود ارائه نمیکنند؟ آیا این میزان از محرمانگی در این باره موجه است؟
فعال سیاسی اصلاح طلب در مطلبی به معرفی وزیر اقتصاد از سوی دولت واکنش نشان داد.
یک روزنامه نگار نوشت: بعد از مدتی نه چندان طولانی هر شهری صاحب یک یا چند جهنم و دوزخِ مخصوصِ به خود و بحث و مشاجره بر سر مشخصات ویژۀ هر یک از آنها مایۀ سرگرمی و نقل محفل جماعتهای مختلف خواهد شد.
رسانههای آمریکایی و اسرائیلی این روزها سرشار از گزارشهایی است که از اختلافات عمیق بین دونالد ترامپ و بنیامین نتانیاهو خبر میدهند.