احمد زیدآبادی و بیژن عبدالکریمی در مورد اعتراض به سیاستهای دولت صحبت میکنند.
یک فعال رسانه ای نوشت: قاعدتاً کشورهای عرب هر کدام با لحن مخصوص به خود این حمله را محکوم خواهند کرد اما بعید است در رویکرد کلان آنها در برابر سیاست آمریکا و اسرائیل تغییری رخ دهد.
نادره رضایی معاون هنری وزارت ارشادِ دولت آقای پزشکیان هم فردی بود که تلاش میکرد در چارچوب آزادتری عمل کند، اما از چند ماه قبل آشکار شد که حضور او در این سمت دیری نخواهد پایید و او به زودی وادار به استعفا یا برکناری خواهد شد!
یک روزنامه نگار به اظهارات برخی نمایندگان مجلس که خواهان «پیشبینیناپذیر» شدن سیاست خارجی اند، واکنش نشان داد.
با این وضع آیا ما واقعاً با یک State در ایران روبروئیم و یا تشکیلات هشلهفی که هر گوشهاش ساز مخصوص خود را مینوازد و کمترین هارمونی و هماهنگی در آن دیده نمیشود؟ این وضعیت با stateless بودن تفاوت دارد؟
آقای لاریجانی! برای یک بار هم که شده به سخن یک منتقد دلبستۀ این آب و خاک و مدافع حقیقی حقوق فلسطینیها و منطق تحلیلش گوش فرا دهید!
فعال رسانه نوشت: آیا آنچه از آقای ابطحی در بارۀ آقای خاتمی خواستهاند، حتی نیاز به رسیدگی هم ندارد؟ با این وضع آخر چطور میتوان انتظار لطف و عنایت پروردگار را داشت؟ امان از آهِ دلی که در زمین رسیدگی نشود و به آسمان رود.
یک روزنامه نگار و تحلیلگر سیاسی نوشت: ماندن در وضعیت "بد" مگر هنر است؟ مردم در پی رهایی از وضعیت بد و بهبود شرایط کشورند بعد مجلسیها حداکثر دلخوشیشان به این است که "بدتر" نخواهد شد!
حال که پزشکیان و همکارانش از توصیف آنچه را که از دولت مرحوم رئیسی به ارث بردند، خودداری کردند، چه خوب که مجلس وزرای کابینه را یکی بعد از دیگری احضار و یا استیضاح کند تا بلکه نطق وزیران باز شود و مردم از این طریق از آنچه که در عمل رخ داده با خبر شوند.
اگر سختتر شدن شرایط نویددهندۀ ظهور است پس همۀ شیعیان باید تلاش کنند که مشکلات هر چه بیشتر و شرایط هر چه سختتر شود؟ با این حساب، بفرمایید که چند بمب اتم به روی کشور منفجر کنند تا شرایط به نهایت سختی برسد!