حقوق عمانی ها ۴۶ برابر و قزاق ها ۹ برابر ایران؛ دست های بی مزد
در دل اقتصاد ایران، جایی که تورم چون سایه‌ای سنگین بر شانه‌های طبقه کارگر افتاده، حقوق ماهانه‌ای حدود ۱۲ و نیم میلیون تومان _میانگین_ برای یک کارگر، مرز امید و ناامیدی را می‌کشد.
نرخ دستمزد کارگران که اعدادی بین ۱۰ تا ۲۰ میلیون را شامل می‌شود در بهترین حالت و برای کارگری با عالی‌ترین شرایط با نرخ دلار آزاد در همین روزها – حدود ۱,۱۲۱,۰۰۰ ریال به ازای هر دلار – به سختی به ۱۷۸ دلار آمریکا می‌رسد.
تصور کنید ساعتی که کارگر در کارخانه‌ای داغ یا کارگاهی پر سر و صدا می‌گذراند، با تعریق جسم و جان، تنها حدود ۰.۶۶ دلار برایش به ارمغان می‌آورد، فرض بر ۱۶۹ ساعت کاری ماهانه استاندارد و میانگین ۱۲ و نیم میلیون حقوق کارگری. این رقم نه تنها کفاف هزینه‌های روزمره‌ای چون مسکن، خوراک و حمل‌ونقل را نمی‌دهد، بلکه نمادی است از شکاف عمیق میان تلاش‌های بی‌وقفه و بازدهی اقتصادی؛ جایی که کارمندان دولت، کارشناسان و کارگرانی در رده مدیریت پایین با میانگینی نزدیک به ۲۱ میلیون تومان – یعنی حدود ۱۸۷ دلار ماهانه یا ۱.۱ دلار ساعتی – در چرخه‌ای مشابه گرفتارند.
در جامعه‌ای همانند ایران با وجود این همه استعداد و منابع و توانمندی، این واقعیت، چون زخمی کهنه، آدمی را به تأمل وامی‌دارد: چگونه کشوری با منابع غنی، کارگرانش را به چنین سطحی از درآمد محدود کرده، در حالی که همسایگان و دورترها، داستان‌های متفاوتی از رفاه نسبی روایت میکنند؟ چرا با وجود اینکه سبد معیشت در همین سال جاری بیش از ۲۰۰ درصد رشد داشته و وزارت کار تدبیری نمی‌اندیشد؟
محاسبات پایه
بر اساس اطلاعات رسمی شورای عالی کار، حداقل حقوق کارگری در سال ۱۴۰۴ حدود ۱۰۳.۹ میلیون ریال (۱۰.۳۹ میلیون تومان) است، در حالی که حداکثر حقوق می‌تواند تا حدود ۱۵ میلیون تومان یا بیشتر برسد. میانگین حقوق کارگری در این بازه، ۱۲.۵ میلیون تومان (۱۲۵ میلیون ریال) در نظر گرفته شده است. با نرخ دلار آزاد فعلی حدود ۱,۱۲۱,۰۰۰ ریال به ازای هر دلار، این مبلغ معادل ۱۲۵,۰۰۰,۰۰۰ / ۱,۱۲۱,۰۰۰ ≈ ۱۱۱.۵ دلار ماهانه است. برای درآمد ساعتی، با فرض ۱۶۹ ساعت کاری استاندارد ماهانه، ۱۱۱.۵ / ۱۶۹ ≈ ۰.۶۶ دلار در ساعت محاسبه می‌شود. (این میانگین، اعدادی بین ۱۰ تا ۲۰ میلیون تومان را پوشش می‌دهد و بهترین حالت را حدود ۱۷۸ دلار – معادل ۲۰ میلیون تومان – نشان می‌دهد.)
مقایسه‌ای با همین اطراف
حال، بیایید این داستان را با نگاهی به چند کشور همسایه یا دورتر بسط دهیم – عمان، آمریکا، قزاقستان – و ترکیه را به عنوان پلی میان شرق و غرب اضافه کنیم، تا تصویری واضح‌تر از این شرایط ترسیم شود. محاسبات بر اساس میانگین حقوق کارگری ۱۲.۵ میلیون تومان (۱۱۱ دلار ماهانه) و نرخ دلار فعلی انجام شده و با داده‌های معتبر جهانی مقایسه می‌شود.
در عمان، کارگران ساده با حقوق ماهانه متوسط ۱۸۰۰ ریال عمانی – معادل حدود ۴۶۷۵ دلار – زندگی میکنند. این مبلغ، با فرض ۱۶۰ ساعت کاری، ساعتی ۲۹.۲ دلار برایشان به بار می‌آورد؛ رقمی که بیش از ۴۴ برابر درآمد ساعتی کارگر ایرانی (۰.۶۶ دلار) است و نه تنها اجازه خرید خانه‌ای محقر یا ماشینی کارکرده را می‌دهد، بلکه فرصتی است برای پس‌انداز و سرمایه‌گذاری، در حالی که کارگر ایرانی با همان زحمت، تنها نیمی از هزینه یک وعده غذای ساده را پوشش می‌دهد. عمان، با سیاست‌های حمایتی‌اش از نیروی کار مهاجر و بومی، این سطح درآمد را به یک استاندارد تبدیل کرده، جایی که افزایش سالانه ۳ درصدی حقوق‌ها، تورم را مهار می‌کند و امید را زنده نگه می‌دارد. در مقایسه، درآمد ماهانه کارگر ایرانی تنها ۲.۴ درصد از عمان را تشکیل می‌دهد.
قزاقستان، غول استپی آسیای مرکزی، با حقوق متوسط ماهانه ۴۴۸,۶۲۰ تنگه – حدود ۹۴۱ دلار – داستانی از پیشرفت روایت می‌کند. ساعتی، این به ۵.۸۸ دلار می‌رسد؛ بیش از ۹ برابر ایران. کارگرانی در آستانه یا آلماتی، با این پول، نه تنها زندگی مدرنی دارند – از آپارتمان‌های شهری تا سفرهای داخلی – بلکه از مزایایی چون آموزش رایگان و مراقبت‌های بهداشتی بهره می‌برند. این کشور، با اقتصاد متنوع نفت، معدن و کشاورزی، حقوق‌ها را با رشد GDP همگام کرده، و نشان می‌دهد چگونه سیاست‌های اصلاحی می‌تواند طبقه کارگر را از حاشیه به مرکز ببرد، در مقابل ایران که تورم مزمن، دستمزدها را تحلیل برده. درآمد ماهانه ایرانی، تنها ۱۲ درصد از قزاقستان است.
بخوانید: غیرت قزاقستان حریف امباپه نشد
و سرانجام، ترکیه را به این موازنه اضافه کنیم؛ همسایگی که با ایران مرزهای طولانی دارد و اقتصادش ترکیبی از صنعت و گردشگری است. حقوق متوسط ماهانه کارگران ۳۵,۰۰۰ لیر – حدود ۹۰۹ دلار – است، که ساعتی به ۵.۶۸ دلار می‌رسد؛ بیش از ۸.۶ برابر ایران. در استانبول شلوغ، کارگری با این درآمد می‌تواند در محله‌ای متوسط زندگی کند، به رستوران برود و حتی پس‌انداز کند، هرچند تورم بالا چالش‌هایی ایجاد کرده است. در مقایسه، درآمد ماهانه کارگر ایرانی حدود ۱۲.۲ درصد از ترکیه است.
در آمریکا، حداقل حقوق فدرال ساعتی ۷.۲۵ دلار است، اما در بسیاری از ایالت‌ها تا ۲۰ دلار (مانند کالیفرنیا برای فست‌فود) پیش می‌رود و میانگین ساعتی کارگران ساده می‌تواند تا ۱۵-۳۶ دلار برسد – بیش از ۵۴ برابر ایران. این سطح، نه تنها رفاه فوری فراهم می‌کند، بلکه پایه‌ای برای رشد اجتماعی است.
نتیجه مقایسه
درآمد ساعتی کارگران – از ۰.۶۶ دلار در ایران تا ۳۶ دلار در آمریکا – نه تنها بر کیفیت زندگی، بلکه بر امید به آینده تأثیر می‌گذارد.
در حالی که عمان و قزاقستان با منابع طبیعی‌شان شکوفا شده‌اند، و ترکیه با وجود مشکلاتی اما با چابکی اقتصادی پیش می‌رود، ایران در این میان، نیاز به بازنگری عمیق دارد: افزایش حقوق‌ها، مهار تورم و سرمایه‌گذاری بر مهارت‌ها، تا کارگرانش نه تنها زنده بمانند، بلکه زندگی کنند. این داستان، پایان ندارد؛ اما آغازش، با آگاهی از این نابرابری‌ها ممکن است.
در عوض ما مقاومت میکنیم.
همینه آقا خودتون خواستین این بلا سرتون بیاد..حق ماست .مسافر رو سوار کردم میگه بچه ام تو یه سایت براش ایمیل زدن اگه بیاد تایلند مبارزه بکنه هر بار که ببازه یه پولی بهش میدن حالا بچه اش تو ایران کلی مدال و قهرمانی داره...ولی بخاطره ضعف مدیریتی تورم و اقتصاد فلجش قبول کرده....
دست ما نمک نداره برا اونا نمکدونه
بجاش مل میتونیم شعار مرگبر آمریکا بگیم ولی اونا عمرا اگه بتونن
روزهای اخره
درسته حقوق عمانی ها ۴۶ برابره ولی خروجیشون هم ۹۰ برابره اقوام ما عمان کارمیکنه وقتی میاد ایران برنج وحبوبات وروغن میخره باخودش میبره میگه اونجا حقوقمون کفاف خرید نمیده😆
این برید به قالیباف بگید که میگه بنزین ارزان است تا کمی بفهمه
براثر ابتذال فرهنگ غرب وففر مردم باهمخوانی ان فرهنگ سرمایه کشور جوانان به فنا رفت اعتیاد تجرد وطلاق واختلافات ذاخل منزل چیزی شبیه به جهنم
وقتی تو مملکت مسعولین دزد زیاد باشه. برا کارگر زحمت کش یعنی حقوق کم براش نمیمونه. تف تو زات شرفتون با این مملکت داریتون.
سران ما به فکر مردم خود نیستند شده اند حافظ منافع روسيه وچین وبا بهانه دشمنی با آمریکا واسرائیل پدر کارگر وکارمند در آورده اند فقط عده ای در راس قدرت هستند تمام ثروت ملت را به روسيه و چین می دهند تا ابدی در قدرت بمانند کارگر بدبخت هم زیر افکار کمونیستی بمیرد
تو همین وضعیت بیست میلیون افغانی و یک میلیون پاکستانی و هندی و بنگلادشی هم اضافه شدن به قشر کارگر
هر کشوری مطابق مخارج زندگی در آن کشور در آمد دارن
مطمئن باشید اگر شاه ایران در جنگ ظفار کمونیست هارا شکست نداده بود عمان هم اکنون زیر بیرق بلوک شرق اوضاعی بدتر از ما داشت بازهم دم ارتش شاهنشاهی ایران که پادشاهی عمان را نجات داد
متاسفانه فقط دراین مملکت غارتگران ودزدان که مملکت رابه حراج گذاشتندوتوله هایشان دراروپابامنابع ملت خوشگذرانی میکنند خزانه را خالی کردندومیکنندوگرنه چرایک کارگرباده دوازده میلیون زندگی کنه چگونه یک بازنشسته که عمرش را صرف تولید کرده شرمنده خانواده اش. بشه کجاست آن عدالت