راهکارهایی برای رضایت از زندگی
از نخستین چیزهایی که باید برای کنار آمدن با دنیا باور کنیم این است که بسیاری از امور دنیا مطابق میل ما پیش نمیرود و خیلی از کارها آن طور که دلمان میخواهد نمیشود.
اکثرا افراد برای بیان مشکلات خود میگویند: «من چکار کنم که او...». در حالی که مشکل ما اینطور است: «من چکار کنم که من...» برای مثال به جای اینکه بگوییم: «من چکار کنم که او بیشتر درس بخواند؟» باید فکر کنیم و ببینیم مشکل واقعی «من» در زندگی چیست؟ آن وقت به اینجا میرسیم که حاصل نگرانی و دلسوزی مان برای دیگران تماما بحث و ایراد و اصرار و اجبار بوده است.
راههای رسیدن به آنچه که در زندگی میخواهیم به قرار زیر است:
از بعضی خواستهها بگذر
از نخستین چیزهایی که باید برای کنار آمدن با دنیا باور کنیم این است که بسیاری از امور دنیا مطابق میل ما پیش نمیرود و خیلی از کارها آن طور که دلمان میخواهد نمیشود. لذا حکمت اقتضا میکند که با اختیار و انتخاب خود از بعضی خواسته ها، برای مصلحت بالاتری بگذریم. در پرورش فرزندمان نیز اگر چه لازم است به بسیاری از نیازهای آنان پاسخ دهیم تا بخل و لجبازی در آنان شکل نگیرد، اما برخی از خواستهها را باید بگوییم، نمیشود یا نمیتوانیم. اگر همه خواستهها را بیدرنگ تامین کردیم، گمان میکند دیگران هم باید هر چه او خواست فورا انجام دهند.
صبر داشته باش
هر چه به ذهنت رسید راهحل نیست. چه بسیار تلاشها که نتیجه عکس میدهند. تا خواستی هیجان زده شوی و گوشی تلفن را برداشته هر چه در دلت مانده یک جا تحویل بدهی، صبر کن. تا تصمیم گرفتی با گله و شکایت فضا را تیره کنی، تا به فکر تلافی کردن افتادی یا به تو گفتند: «با هر کس باید مثل خودش رفتار کرد» دست نگهدار. شاید بتوانی با لحظهای درنگ، بفهمی که اگر این کارها را بکنی، از تلاشت نتیجه عکس میگیری. چه بارهای اضافی را به دوش کشیده و روز و شب ات را به مرور خاطرات تلخ و مقصر نامیدن دیگری گذرانده ای؟ چقدر سعی کردهای که افراد را مطابق میل خود تغییر دهی، بدون اینکه با نگاهی به گذشته، نتیجههای عکس را ببینی؟رسول اکرم(ص) از جبرئیل سوال کردند که تفسیر صبر چیست؟ عرضه داشت: یعنی روحیه انسان در موقع گرفتاری همانند زمان آسایش قوی و شاداب باشد و در زمان فقر و تهیدستی همانند زمان غنا و بینیازی و در موقع بلا و مصیبت همانند زمان عافیت باشد و مصائب و ناراحتیهای خود را نزد مردم بازگو ننماید و شکایت نکند(1). حضرت صادق(ع) فرمود: آن کس که در برابر مشکلات و شداید صبر کند، مدت کوتاهی صبر خواهد کرد و همچنین اگر بیتابی نماید، آن هم مدتش کوتاه است. سپس فرمود: بر تو باد که در تمام کارهای خود صبر را پیشه کنی(2). به هر اندازه که قبل از هر اقدام، عاقبت اندیشی کنی، تجربههای خطا را مرور کرده و درس بگیری و با اهل خرد نشست و برخاست داشته باشی، مهارت پیدا میکنی که به هر قیمت دست به هر اقدامی نزنی.
خوش اخلاق باش
اینکه میگویند حلم زینت علم است، یعنی هر چه داناتر شدی بیشتر باور میکنی که مردم، دارای هوش، امکانات و دریافتهای فکری متفاوتی هستند لذا انتظاراتت از آنها کم میشود. اگر از ایده آل گرایی دست برداری؛ آن وقت از هر اشتباه دیگران حتی خودت، درس میگیری برای بهتر شدن. خوش اخلاقی نشانه سازگاری است. آدم خوش اخلاق هم نشاط درونی دارد و هم توانایی ارتباط خوب با مردم. به این دلیل که اولا برنامه و هدف خودش را در زندگی دنبال میکند و ثانیا به خاطر کج فهمی دیگران، خود را درگیر هر موضوع و مسالهای نمیکند و نمیخواهد که همه مشکلات را یک تنه حل کند و خیال نمیکند که همه مردم باید درست و عالی بفهمند و عمل کنند. کسی که امور خود و دیگران را به خدا میسپارد و تلاش میکند تا سهم و وظیفه خودش را درهر ماجرا پیدا کند عاقل است. پس خوش اخلاقی غصهها را کم میکند. بنابراین در صورتی که بتوانیم از بسیاری موضوعات با سلامتی عبور کنیم(اغماض و گذشت)، گفتار و رفتار اطرافیان را زیباتر معنا کنیم و تهدیدها را تبدیل به فرصت کنیم؛ در این صورت مشکلات قابل حل و نیاز به بررسی معلوم میشود و آنگاه ریشه یابی، خلاقیت و پیگیری میخواهد.
منبع: اقتصاد آنلاین
1980