می‌ترسم امروز هم مانند حکومت پهلوی دیر صدای مردم شنیده شود

بیژن عبدالکریمی ضمن مقایسه تطبیقی رخدادهای اعتراضی آبان 98 و 1401 راهکارهای عملی برای عبور از بحران اخیر ارایه کرده است.

 بخش‌های مهم این گفت‌وگو را در ادامه بخوانید:

*سیستم؛ مطبوعات داخلی را خفه کرده است.

*فرزندان کشور را به دامان رسانه‌های بیرونی انداخته است.

*بعد از انقلاب سال57 بخش زیادی از افراد جامعه این حس را دارند که مطالبات‌شان تحقق پیدا نکرده است.

*از این به بعد سیستم باید منتظر اعتراضاتی مستمر باشد.

*سرشت اعتراضات تغییر کرده و رادیکال‌تر شده‌اند.

*اگر اعتراضات سال88، اعتراضاتی در درون نظام جمهوری اسلامی بود امروز اعتراضات و مطالباتِ «در ساختار » بدل به اعتراضات و مطالباتِ «بر ساختار» شده است.

*من می‌ترسم همان‌گونه که در ساختار قبلی (حکومت پهلوی) دیر صدای مردم شنیده شد چنین رخدادی نیز برای گفتمان انقلاب شکل بگیرد.

*سکوت اقشاری از مردم را نباید به معنای موافقت نسبت به وضع موجود تلقی کرد.

*اعتبار ایران اینترنشنال به دلیل بی‌اعتباری صدا و سیماست. 

*جامعه ایرانی شبیه آتش زیر خاکستر است که هر لحظه ممکن است به بهانه‌های مختلف شعله‌ور شود.