این میدان صحنه شوآف نیست/ آسیایی شدن ظرفیت سازی می خواهد

نایب قهرمانی تیم بسکتبال شهرداری گرگان در لیگ برتر، اولین جواز حضور این تیم در مسابقات غرب آسیا هم محسوب می شود. جوازی که بیش از یک رخداد ورزشی، یک رخداد ارزشی ناشی از 60 سال تلاش جمعی مردم این شهر به مشار می رود.

تلاش برای منتصب کردن موفقیت به دست آمده به یک یا چند نفر، فقط مضحک نیست. بلکه توهین به همه کسانی است که در این شش دهه قدمی برای این ورزش در گرگان برداشته اند و برخی از آنها دیگر در میان ما نیستند. از تماشاچی اش بگیر تا شهروندانی که از مال خویش مایه گذاشتند. از دانش آموزانی که تو جیبی خود را خرج کردند تا حامیانی مانند مرحومان فرهاد واثقی، دکتر حکیمی و ...

شاید بشود تفاوت حضور در لیگ برتر کشور و حضور در مسابقات آسیایی بسکتبال را به تفاوت حضور در لیگ محلات با لیگ برتر تشبیه کرد. گر چه در هر دو بسکتبال بازی می شود و زمین و مقررات یکی است، اما قطعا نمی توان با تدارکات لیگ محلات در لیگ برتر شرکت کرد.

اگر به خودمان دروغ بگوییم، از همین حالا باخته ایم. ظرفیت بازیکن و تماشاچی به تنهایی شرط کافی برای نتیجه گیری نیست. ما آمادگی حضور در این میدان را نداریم. هر که چنین ادعایی می کند مشخصا از کلاس مسابقات مذکور و پروتکلهایش بی اطلاع است. ما باید آمادگی حضور در این میدان را پیدا کنیم.

مسابقات آسیایی کبدی را خاطرتان هست؟ آن همه زحمت، با یک بی توجهی تحت تاثیر قرار گرفت. فقط به خاطر توجیه نبودن چند عامل به ظاهر غیر کلیدی و رده چندم مسابقات نسبت به پروتکلهای مسابقات بین المللی، مضحکه خاص و عام در داخل و خارج شدیم.

خودمان را گول نزنیم. آسیایی شدن، یک تغییر کلاس است. نه تنها تیم محتاج تقویت فنی است، بلکه باید برای هزینه های مادی این حضور چاره اندیشید. هزینه هایی که حداقل دو برابر بودجه فصل گذشته تیم خواهد بود. در جایی که بر سر پاداش به بازیکنان در هیات رییسه شورایش مشاجره شدید می شود، یعنی تیمداری حرفه ای حاکم نیست و مدیریت متناسب وجود ندارد.

خودمان را گول نزنیم. از خبرنگار ما گرفته تا هوادار، از صدا و سیما و کارگردان تلویزیونش گرفته تا ماموران انتظامات، همه نیازمند توجیه این تفاوت ها هستیم. یک حرکت نابه جا، ممکن است همه زحمات را به هدر دهد.

خودمان را گول نزنیم. مضحکه بازاری که از سوی شهرداری در نصب بنرهای متعدد تقدیر و تشکر از شورا و شهردار به راه افتاد در شان یک تیم آسیایی نبود. همه باید درک کنیم که توسعه، با سلفی گرفتن به دست نمی آید. توسعه، نیازمند تغییر است و ابزار خودش را می خواهد. با تاسف باید گفت این شورا و شهردارش فاقد آن است. اما اگر بخواهد، می تواند برای خودش ظرفیت ایجاد کند. با شوآف و توهم هم نمی شود. مسابقات آسیایی، جای حضور دن کیشوت وار نیست.

تنها شاخص آسیایی ما در وضعیت کنونی، شهروندان گرگان هستند. همان هایی که تصاویر شادی دلپذیرشان با فریادهای ایران ایران و گرگان گرگان به سرعت مرزها را در نوردید و از آسیا هم گذشت. گذشت تا دل هموطنانمان را در جای جای کره زمین شاد کند. قدر این شهروندان را بدانیم و شان آسیایی آن ها را با چند بنر تهوع آور و فرمایشی پایین نیاوریم.

یادداشت: رضا عباسی

منبع: خبر فوری

73