قیمت بنزین و سوالی بزرگ

این روزها زمزمه سهمیه بندی و رشد قیمت بنزین مسئله اول کشور ومردم است .همه بالحنی آمیخته بانگرانی می پرسند که چه خواهدشد وچه باید کرد.
بااین حال جمع بندی که بااحتیاط وجویده اززبان مقامات دولتی بیان می شود، گویای این است که دولت وحاکمیت برای افزایش قیمت وسهمیه بندی مصر است .
اما رشد قیمت وسهمیه بندی سوخت دراین شرایط صحیح است؟ به نظرم جواب، یک «نه» محکم است .به عبارت دیگر باید به هرگونه تصمیم دولت وحاکمیت برای سهمیه بندی یاافزایش قیمت بنزین ونفت وگاز دراین شرایط به شدت اعتراض کنیم.
علت هم این است که شرایط قیمت ها، رشد تورم و بخصوص اثرروانی، آستانه تحمل مردم را طاق کرده و مردم تحمل افزایش قیمت دیگری راندارند واگرخدای نکرده براثر فشار بیش از حد برمردم وبخصوص اقشاری چون معلمان، کارگران وغیره اتفاقی رخ دهد تروخشک‌باهم خواهند سوخت.
بدین ترتیب تحلیل هایی که به یارانه سنگین و پنهان سوخت، بی عدالتی دربرخورداری اقشارمردم از قیمت پایین سوخت، قاچاق، آلودگی هوا وغیره وغیره اشاره دارد ودرجای خود درست هم هست، دراین شرایط بغرنج که فشار زندگی برمردم خردکننده شده، فانتزی است.
درواقع این تحلیل ها متعلق به شرایط عادی ونسبتا نرمال اقتصادی است نه مال امروز که اقتصاد مادرکما فرورفته است.
واقعیت این است که کوچکترین دستکاری درقیمت سوخت بلافاصله محلی برای رشد قیمت سایر کالاها شده وفشار زندگی برمردم را افزایش می دهد.
لذا به صراحت باید گفت حاکمیت چاره ای جز ادامه دادن همین قیمت ها ی سوخت تاعادی شدن شرایط سیاسی راندارد. باید هشدارداد رشد قیمت سوخت دراین شرایط بازی باآتش است. حاکمیت باید بااین واقعیت کناربیاید که فعلا مشکلات اقتصادی کشور راه حل متعارف اقتصادی ندارد وراه آن صرفا سیاسی ودرگروتصمیمات سخت است. هرچند قابل درک است که حتما دولت دلایل قابل قبولی برای رشد احتمالی قیمت و سهمیه بندی سوخت دارد اما فعلا مصلحتی بزرگتر ودلایلی مهمتر از کاهش شدید تحمل مردم زیر فشارهای اقتصادی موجود و پایین آمدن آستانه تحریک آنان وجودندارد. لذا باید دستکاری قیمت سوخت رابه آینده ای دور موکول کرد که پافشاری برآن فعلا بازی درزمین دشمن وتن دادن به بازی روانی پرهزینه است.

18