همه ایران در انتظار و معطل یک اسم بزرگ
مطمئنا مهمترین و حساسترین سوژه این روزهای فوتبال ایران انتخاب سرمربی تیم ملی است. ماجرایی که پیچیده شروع شد و پیچیدهتر ادامه پیدا میکند.
مدتهاست اسامی مختلفی برای جانشینی کارلوس کیروش مطرح میشود اما فدراسیون فوتبال با زیرکی و شاید به دلیل نامشخص بودن برخی مسائل از تایید و تکذیب این اسامی خودداری کرده است.
طی دو ماه گذشته گزینههای نسبتا نامداری برای در اختیار گرفتن تیم ملی مطرح شدهاند اما هیچکس آنها را تایید و تکذیب نکرد. برخی گفتند مطرح شدن این گزینهها کار خود فدراسیون است تا حواسها را از کار اصلیاش پرت کند غافل از اینکه کسی نمیدانست واقعا پشت پرده خبری هست یا نه.
واقعیت این است که روند انتخاب سرمربی تیم ملی در سالهای گذشته و در قبل از انتخاب کیروش باعث شده تا فدراسیوننشینها رویه سکوت را در پیش گیرند غافل از اینکه واسطهها و رسانههای خارجی جلوتر از مردان فدراسیون وارد عمل میشوند و به محض رایزنی فدراسیون با گزینه مورد نظرش اسم فرد مورد نظر بر سر زبانها افتاده است.
بعد از ماجرای لو رفتن مذاکره با مونتلا، داستان مطرح شدن گزینههایی مثل لوران بلان، فوساتی و کلینزمن هم کار رسانههای خارجی بود و البته مهدی تاج در واکنش به این نامها فقط سکوت کرد و تنها به این جمله بسنده کرد که«من هم در رسانهها شنیدم».
طی دو ماه گذشته تقریبا هیچ یک از مسوولان فوتبال کشور درباره انتخاب سرمربی تیم ملی اظهارنظر رسمی و حتی غیر رسمی نکردهاند و کار را به مهدی تاج سپردهاند تا هر از گاهی در مصاحبههای خود با به کار بردن عبارت «به زودی» همه را چشم انتظار انتخاب نهایی فدراسیون نگه دارد. ظاهرا شیوه مدیریتی مهدی تاج به گونهای است که جز خودش کسی در فدراسیون حق اظهارنظر صریح درباره این مورد حساس را ندارد و اعضای هیات رییسه هم به دلیل خصوصیات اخلاقی تاج ترجیح میدهند اطلاع رسانی از زبان خود رییس فدراسیون صورت بگیرد.
ظاهرا در جلسه روز دوشنبه هیات رییسه فدراسیون فوتبال مهدی تاج گزارش خود بابت روند مذاکرات با گزینههایی که مدنظر دارد را ارائه کرده است و حالا باید منتظر سکوت بیشتر اعضای هیات رییسه بود. واقعیت این است آن زمان که آنها اطلاعاتی از گزینهها و نحوه انتخاب سرمربی تیم ملی نداشتند سکوت میکردند چه رسد به اینکه حالا از پروسه انتخاب و گزینههای مد نظر تاج هم خبر دارند.
سیاست سکوت در راس فدراسیون سر جای خود باقی است اما پرسش اینجاست که با وجود این گزارشها و تلاشهای صورت گرفتهای که همه کار میکنند تا رسانهای نشود چرا انتخاب نهایی صورت نمیگیرد؟ در واقع جواب دادن به این پرسش شاید فعلا مهمتر از این باشد که چه کسی گزینه اصلی هدایت تیم ملی است.
از طرفی گفته میشود مهمترین و بزرگترین مشکل فدراسیون فوتبال برای نهایی شدن مذاکرات با گزینه اصلی، مسائل اقتصادی است. دغدغه فدراسیون و اعضایش این است که بتوانند خواستههای مالی طرف مورد نظر را طبق قول و قراری که گذاشته میشود تامین کنند. مسالهای که در مورد کیروش بارها فدراسیون را با این سرمربی دچار چالش کرد. تازه مساله همین است که زمان حضور کیروش و ماندن 8 ساله او در ایران با شرایط فعلی که با تحریمهای ظالمانه آمریکا علیه ایران اوضاع اقتصادی را بدتر کرده، فرق دارد.
فدراسیون در این بازه زمانی که از جام ملتها گذشته با گزینههای مختلفی مذاکره کرده است اما بزرگترین مانع بابت نتیجه گرفتن با این مربیان بحث انتقال پول به این نفرات بوده است. مسالهای که در طول مدت حضور کیروش در ایران هم فدراسیون با آن درگیر بود و اکنون شرایط سختتر از قبل شده است. برای مربیان خارجی که شناختی از وضعیت درونی ایران ندارند پذیرش وعده سخت است و مربیان مطرح خارجی برای داشتن اطمینان خاطر بابت اجرای قرارداد خود ضمانت اجرایی قوی میخواهند. افرادی مثل لوپتگی و کلینزمن ... که از گزینههای فدراسیون هستند و یا بودند با وعده و وعید حاضر نیستند هدایت تیم ملی را برعهده بگیرند. از سوی دیگر انتخاب فردی که بتواند شرایط تیم ملی را از زمان حضور کیروش بهتر و روانتر کند کار چندان سادهای نیست و مطالبه مردم هم از فدراسیون انتخاب گزینهای هست که حداقل از کیروش پایینتر نباشد.
با شرایطی که وجود دارد به نظر میرسد فعلا فدراسیون فوتبال برای انتخاب سرمربی تیم ملی دچار چالش باشد مگر اینکه تا دو هفته بعد با اسمی که از قوطی مهدی تاج در میآید همهمان را شگفت زده کند و به نوعی با عیارها و جیب این فدراسیون تناسب داشته باشد.
منبع: ورزش سه
2034