ماجرای افزایش مستمری بازنشستگان تامین ‌اجتماعی و چند نکته

ماجرای افزایش حقوق و مستمری بازنشستگان تامین‌ اجتماعی، از زوایای مختلف قابل تامل است و خوب است هنوز که دو خان دیگر تا نهایی شدن در پیش دارد، متولیان محترم به این نکات توجه و این زوایا را بهتر و به دقت ببینند تا این قشر محترم، بهره‌ای بیشتر از عدالت ببرند و در سال‌های سخت زندگی، نگاهی تمام نگر را متوجه زندگی خود ببینند.
باید توجه داشته باشیم که در تامین ‌اجتماعی، از حق بیمه‌ای که کارگران در طول خدمت می‌پردازند، حقوق بازنشستگی یا همان مستمری پرداخت می‌شود. یعنی پول خودشان را به خودشان می‌دهیم و عملا این سازمان نقش وکیل و امینِ کاربلد را به عهده دارد که از انباشت پرداختی‌های آنان به ید به تولید سرمایه بپردازد. پس در این پس دادن باید به همان ترازی که گرفته‌ایم، پس بدهیم و این که در حداقل فلان درصد و در دیگر سطوح فلان درصد افزایش دهید، به نظر عادلانه نمی‌آید. کمک به معیشت حداقل بگیران را راهی دیگر باید یافت و از کمک دولت بهره باید جست و در پرداخت‌ها درصد همسان را باید در نظر گرفت. اما اکنون چنین نیست یعنی در سایر سطوح یک مهندس ماهر مثلاً با حقوق 5 برابر یک کارگر عادی بازنشسته می‌شود اما در طول چند سال این میزان به چهار و سه برابر تبدیل می‌شود. یعنی با این که در زمان خدمت، 5 برابر حق بیمه پرداخته است در سال‌های بعد این نسبت فرو کاسته می‌شود. چیزی که از جنبه حق‌الناسی هم باید مورد توجه قرار گیرد. موضوع بعد، حق اولاد و مسکن و بن بازنشسته است که نسبت به افراد شاغل بسیار پایین‌تر است. انگار بچه بازنشسته کمتر می‌خورد و خانه را به بازنشسته، کمتر اجاره می‌دهند و سال بر او راحت‌تر می‌گذرد که حتی سنوات او هم کمتر است! توجه داشته باشیم که اگر دولت در افزایش حقوق، شیوه پلکانی درنظر می‌گیرد برای کارمندان شاغل، از محل بودجه رسمی و ملی پرداخت می‌کند نه از دریافتی خود افراد که به دارایی و سرمایه تبدیل شده است. اما در سازمان تامین ‌اجتماعی پرداخت مستمری به قاعده باید متناسب با پرداخت آنان و به‌گونه‌ای باشد که نسبت دریافت به پرداخت در دوران خدمت، حفظ شود.
نکته دیگر، همسان‌سازی حقوق میان بازنشستگان و شاغلین است که چون یک آرزوی دور و دیر و دراز می‌نماید که معلوم نیست بدان همت شود اما پیشنهاد می‌شود بیاییم و از همسان‌سازی همین سرفصل‌ها‌ی حق اولاد و حق مسکن و حق بن و حق سنوات، شروع کنیم. این می‌تواند یک قدم اعتماد بخش و امید آفرین باشد برای تحقق آن وعده کلان. باور کنید که فرزند فرد بازنشسته هم به اندازه فرد شاغل هزینه دارد. کسی مسکن را ارزان‌تر به بازنشسته اجاره نمی‌دهد. روزگار بر او ارزان‌تر نمی‌گذرد که گران‌تر و گاه استخوان‌شکن‌تر هم می‌گذرد. بیماری او چند برابر فرد شاغل است و سفره او به قاعده طولانی‌تر از جوان شاغل. افراد هم ناظر به همین مسائل است که در طول دوران خدمت، بار چند نفر را برمی‌دارند تا بارشان در بازنشستگی بر زمین نماند اما با رعایت نکردن نسبت‌ها، کم کم بار آنان که دریافتی بیشتری هم داشتند دارد به سمت زمین، شیب پیدا می‌کند. این نکته ظریف ی است که متولیان حتما باید بدان توجه کنند...

منبع: روزنامه جمهوری اسلامی

15