داستان باورنکردنی نادیا ندیم؛ از خیابان‌های خونین کابل تا شب‌های پاریس

به گزارش خبر فوری ؛ آن چه فوتبال را به یکی از عجیب ترین ورزش های جهان تبدیل می کند، روایت های شنیدنی ستاره های آن است. فوتبال، مردم را از تنگ ترین سیاه چاله ها به دست نیافتنی ترین عناوین می رساند و امید را در سخت ترین روز ها به هوادارانش تقدیم می کند.
نادیا در دومین روز سال 1988 در هرات به دنیا آمد. در کشوری که تحت تاثیر حضور طالبان، ابتدایی ترین حقوق زنان نادیده گرفته می شد، علاقه نادیا به فوتبال زیر نگاه سنگین مردان و چشم های ناامید زنان جایی برای پیشرفت نداشت. او بعد ها به همراه خانواده ای که پدرش عضو ارتش ملی افغانستان بود، به کابل رفت. نادیا درباره نقش پدر در فوتبال بازی کردنش می گوید: «ما تا پیش از آن که او برایمان توپ فوتبال بیاورد، چیزی از فوتبال نشنیده بودیم اما با کمک او با توپ فوتبال بازی می کردیم و همیشه ما را تشویق می کرد تا ورزش کنیم. ما با توپ فوتبال بازی های مختلفی می کردیم.»
ربانی ندیم، پدر نادیا، برای ملاقات با نمایندگان طالبان از خانه بیرون رفت و دیگر هرگز این فرصت را پیدا نکرد تا دخترانش را به آغوش بکشد. پس از شش ماه بی خبری، خانواده ندیم مطلع شدند پدر او توسط طالبان اعدام شده است. نادیا در آن روزها ده ساله بود: «واقعا تجربه دردناکی است. من نمی دانستم فردا زنده هستم یا نه و در این شرایط زندگی پنج دختر و یک زن تنها در جامعه افغانستان شدنی نبود. مادر من بدون همراهی یک مرد نمی‌توانست از خانه خارج شود. حتی مواد غذایی هم نداشتیم، چرا که کسی نبود تا برای ما به خرید برود. زن بودن در افغانستان دشوار بود.»
پس از مرگ پدر در سال 2000، نادیا و خانواده اش دلیلی برای زندگی در افغانستان نداشتند و تصمیم گرفتند این کشور را ترک کنند. او به همراه چهار خواهر و مادرش ابتدا به پاکستان رفت و در آنجا با پاسپورت های جعلی خودش را به ایتالیا رساند. او درباره نقشه فرارشان می گوید: «ما اندکی پول داشتیم و از همه آن استفاده کردیم تا خودمان را به لندن برسانیم، جایی که تعدادی از بستگانمان زندگی می کردند. ما در اتاقکی در یک کامیون مخفی شدیم. نمی دانم چند روز در راه بودیم اما فکر می کنم پس از دو یا سه روز به لندن رسیدیم. حالا پس از مدت ها احساس امنیت می کردم. اما بعد فهمیدم بستگانم از لندن به دانمارک رفته اند. بنابراین مسیر سخت ما هنوز تمام نشده بود. وقتی به دانمارک رسیدیم، شرایط وخیمی داشتیم و مدتی را در بیمارستان ماندیم.»

نادیا حالا در دانمارک زندگی جدیدی را آغاز کرده بود. او درباره زندگی‌اش در افغانستان می گوید: «زندگی من در افغانستان دو مرحله متفاوت داشت. مرحله اول شیرین بود. پدرم کار می کرد، ما درس می خواندیم و زندگی می کردیم. اما مرحله دوم جز خشونت و جنگ چیز دیگری نداشت. ما اصلا نمی خواستیم کشور را ترک کنیم اما شرایط به گونه‌ای رقم خورد که دخالتی در آن نداشتیم. در دانمارک احساس می کردم دوباره از اول متولد شده ام، کودکی ام را احساس می کردم و حالا خوشحال بودم.»
علاقه او به فوتبال در دانمارک جدی تر شده بود. نادیا که به فوتبال بازی کردن در شرایط سخت افغانستان عادت کرده بود، حالا در دانمارک شرایط ایده‌آلی داشت تا رویای کودکی اش را دنبال کند؛ آزادانه فوتبال بازی کردن. او که در کابل فقط در حیاط خانه‌شان فوتبال بازی می کرد، درباره فوتبال در دانمارک می گوید: «اولین بار در دانمارک دیدم که دختران آزادانه ورزش می کنند. من ساعت ها می نشستم و بازی فوتبال دختران هم سن و سالم را با دقت تماشا می کردم.» نادیا تمریناتش را آغاز کرده بود و وقتی توانست به تیم های پایه راه پیدا کند، فوتبال را جدی تر دنبال کرد و تصمیم گرفت تا در پست مهاجم بازی کند.
او درباره سختی های آغاز فوتبال در دانمارک می گوید: «ما پول زیادی نداشتیم و برای خریدن کفش مجبور بودیم به فروشگاه های دسته دوم فروشی برویم. من یک کفش آدیداس بسیار قدیمی پیدا کردم که برایم کوچک بود و انگشت هایم را اذیت می کرد. اما اهمیتی نمی دادم و فقط فوتبال بازی می کردم.» ندیم بعد ها به نخستین زن فوتبال دانمارک تبدیل شد که با برند نایک قرارداد همکاری امضا کرده است.

شش سال حضور در اسکووباکن او را به بزرگترین باشگاه فوتبال زنان دانمارک، فورچونا، رساند. اما نادیا ترجیح داد برای ادامه دوران بازیگری‌اش به ایالات متحده برود و در دو تیم اسکای بلو و پروتلند ترونز بازی کند. او درباره فوتبال زنان در آمریکا می گوید: «در بعضی از بازی ها تا هجده هزار تماشاگر برای دیدن بازی هایمان می آمدند. احساس می کردم یک خواننده مشهور راک هستم. هنوز هم باور نمی کنم آن روز ها را از نزدیک دیده ام و بخشی از آن بوده ام.» نادیا در فوتبال آمریکا مثل یک فوق ستاره عمل کرد و وقتی در پورتلند ترونز به قهرمانی رسید، پیش از آن در اسکای بلو بهترین گلزن لیگ زنان ایالات متحده تبدیل شده بود.
درخشش او در آمریکا، ستاره فوتبال دانمارک که بیش از ده گل ملی هم در کارنامه خود دارد را به انگلیس رساند. او یک فصل در منچسترسیتی بازی کرد و آنقدر گل های حیاتی و مهم برای سیتیزن ها زد که قدرتمندترین لیگ فوتبال زنان جهان به دنبال جذب او باشد. لیگ فرانسه با حضور تیم هایی مثل پاریسن ژرمن و المپیک لیون بخش مهمی از فوتبال زنان اروپا بود و رد کردن پیشنهاد باشگاه پاریسی آسان به نظر نمی رسید. او سوم ژانویه 2019 و در 31 سالگی به پاریسن ژرمن پیوست تا ماجراجویی هایش در اروپا را ادامه دهد. او درباره حضور در پاریسن ژرمن می گوید: «من قبلا هم در لیگ قهرمانان اروپا بازی کرده بودم اما بازی با یک تیم مدعی، چالش جدیدی است که باید تجربه کنم. من عاشق فوتبال هستم و وقتی فوتبال بازی می کنم، عمیقا احساس خوشبختی می کنم.»

31