پنج علامت آخر الزمان/ از علائم ظهور كدام يك تا كنون به وقوع پيوسته است؟

چرا امام زمان ما ظهور نمي كند؟   دكتر عليرضا فيروزيان سالها بود که مانند بسیاری از مردم جهان از خداوند مهربان ، در خواست ظهور امام زمان (ع) را می کردم و از اینکه ظهور نمی کند ناراحت بودم تا شبی با خود اندیشیدم که شاید مانعی وجود دارد و من به آن فکر نکرده ام ، با خود گفتم نکند تمام راههای ورودی به شهر را بسته و افرادی را نیز بر دروازه ها گمارده ایم که کسی به شهر وارد نشود و بعد در خانه نشسته و انتظار ورود مهمان عزیزی را می کشیم . کمی دقیق تر شدم و خود را جای تک تک افراد جامعه که ظهور امام زمان (ع) را انتظار می کشند قرار دادم و در آئینه وجدان به قضاوت خود پرداختم .  در مرحله اول خود را جای یک حاکم قرار دادم و دیدم فرد قدرت طلب و  گاهی پول پرستم و دوست دارم مردم در جلو پایم زانو بزنند و به خاک بیافتند و مرا کرنش کنند و اگر چنین نکنند به زندانشان می افکنم .در این حال و هوا تصور نمودم که اگر امام زمان (ع) ظهور کند و بخواهد این مقام و شوکت را از من بگیرد تحملش برایم مشکل است و با فراهم کردن لشکری از افراد جاهل در مقابل او می ایستم ، همچون معاویه که با عزلش از حکومت توسط علی(ع) مخالفت نمود و به جنگ با علی (ع) پرداخت . بعد خود را جای یک عالم دینی قرار دادم و دیدم علم و فهمم از دین بسیار  کم است و نمی توانم مانند شهید مطهری ( ره ) و علمای بزرگ دین باشم و چون تقوی ندارم از فرقان الهی و امداد غیبی نیز بی بهره ام و در نتیجه هر حکمی که می دهم مطلبی است که اطرافیانم به من دیکته کرده اند و من نیز قادر نیستم دست رد به سینه آنها زده و از دستوراتشان سرپیچی کنم ، چون اگر چنین کنم آنها با توطعه و افشاگری ، بی علمی مرا به نمایش می گذارند ،از آن بدتر اینکه دیدم در لوای نام من ، به ظلم و خیانت و چپاولگری مشغولند . در یک کلام وقتی به خود در این منصب نگریستم وحشت زده شدم و دامنه خوف آنقدر گسترده بود که ترسیدم قبل از مرگ در این افکارم بسوزم لذا فوراًَ از این وضعیت خارج شده و نفسی تازه کشیدم ، چون بدترین شغل دین را نان دانی قرار دادن است . خود را جای بزرگان اقتصاد و تجار عمده گذاردم و دیدم چیزی از اقتصاد  نمی دانم لذا مجبورم به احتکار ، رانت خواری ، ربا خواری ، رشوه دادن ، گرانفروشی ، کم فروشی ، و...... پناه ببرم و گاهی هم حاضرم برای درآمد بیشتر ، دینم ، آبرویم ، خانواده ام ، ملتم ، میهنم را نیز حراج کنم مثلاً اجناس بنجل کشورهای دیگر را وارد کشور کنم و با حیله و نیرنگ به مردم بفروشم و بعبارتی برای درآمد بیشتر نوکری شرکتهای خارجی را در ایران بپذیرم و به تبلیغ اجناس نه چندان خوب آنها بپردازم و با این کار تولیدات و اقتصاد کشور را نابود کرده و به مرد م ظلم کنم. البته در این میان گاهی برای ربودن گوی نوکری بیگانگان از دست رقبا مجبورم دست به هر جنایتی بزنم. خود را جای بزرگان علم جدید قرار دادم و دیدم از خود خلاقیت و نبوغی  ندارم و هنری جز چشم دوختن به لبان اجنبیان نیاموخته ام و آنچه آنها می گویند را ، وحی منزل می دانم و جالب آنکه استعمارگران این مطلب را فهمیده اند و بوسیله من افکارشان را در جامعه رواج می دهند و مردم نیز که مرا صاحب علم و تفکر می دانند ناآگاهانه پیروی می کنند . در این میان گاهی آنقدر به من مقام علمی کاذب می دهند که نمی توانم تصور کنم که علمی ندارم و گاهی هم که به بی علمی خود پی می برم مجبورم برای آنکه کسی از من پیشی نگیرد ، افراد بی علم تر را  دور خود جمع کنم و با پتک جهالت بر سر دانایان بکوبم تا جان نگیرند . خود را جای اعضای اصلی و هواداران نزدیک باندهای سیاسی قرار دادم و  دیدم تا گروهم حاکم است و منافع شخصی ام بطرق شرعی و غیر شرعی تامین است همه چیز را در جامعه مثبت می دانم ولی موقعیکه باند سیاسی ام در انتخابات شکست می خورد دائم این مطلب را تکرار می کنم : در انتخابات تخلف صورت گرفته است ، وضع جامعه بد شده یا بد خواهد شد ، اسلام در خطر است و ......... و در نهایت اگر نتوانم با شایعه سازی و ایجاد رعب و وحشت نظر مردم را به گروه خود مثبت کنم به فکر انتقام از مردم می افتم ، و از سرمایه داران و افراد خائن داخلی مدد می گیرم و اگر باز موفق نشدم از بیگانگان استعمارگر درخواست کمک می کنم که آنها بیایند و با همکاریم کودتا کنند ، تا گروهم را حاکم سازند . بعبارتی بندگی اجنبیان را می پذیرم تا گروهم با خواری بر مردم حکومت کند . به اجتماع عام آمدم و خودرا جای افراد مختلف قرار دادم ، مثلاً خود را جای روسای اداره ها قرار دادم و دیدم چون لیاقت ندارم مجبورم برای حفظ  آبرویم ، باج بدهم ، در مقابل بی نظمی و خلافکاری سکوت کنم ، و بعد از مدتی هم مجبورم در خلافهای آنها شریک شده و گاهی هم پیشی بگیرم ، نان قرض بدهم و نان قرض بگیرم و با باند قدرتی که تشکیل داده ام هر کار خلافی را که می خواهم انجام می دهم و کسی نمی تواند به من اعتراض کند و هر کس اعتراض کند ، ریشه اش را از بن می کنم . خود را جای معاونان و مدیران میانی قرار دادم و دیدم چون لیاقت این  منصب را ندارم ، حیاتم در باند بازی است و برای آنکه بتوانم موقعیتی داشته باشم مجبورم با هم رتبه ائی هایم باند و شبکه ای درست کنم تا بتوانم بر ریاست اداره نیز نفوذ داشته و او را وادار به انجام خواسته هایم گردانم و اگر چنین نکرد ، کمر همت به تضعیف و نابودی او ببندم خود را جای کارمندان جزء قرار دادم و دیدم احساس عجز و ناتوانی می کنم  و در حالی که رزاق را فراموش کرده ام دنبال گرفتن روزی خود از دست بندگان خدا هستم و حاضرم برای بدست آوردن آن هر کاری بکنم و هر دستوری را ( هرچند خلافی آشکار باشد ) انجام دهم و در نهایت اگر وجدانم مرا آزار داد با گفتن این جمله که مامورم و معذور وجدانم را سرجایش بنشانم . گاهی  هم به خود ارتقاء درجه می دهم و آتش بیار معرکه و شریک در خلافکاری آنها می شوم و برای خود سهام می خرم و البته پارتی بازی را نیز از شیر مادر حلالتر می دانم و رشوه خواری را نیز با توجه به شرایط موجود در جامعه حکم به حلال بودن می دهم . خود را جای افراد در مشاغل آزاد قرار دادم ، مثلاً خود را جای نانوا قرار دادم و دیدم بهترین نانها مربوط به خودم و آشنایانم است ، نوبت را رعایت  نمی کنم ، در پخت نان دقت ندارم و آرد مرغوب را به نان نامرغوب تبدیل می کنم و عذاب وجدان نیز ندارم ، ولی موقعیکه به مغازه قصابی مراجعه می کنم توقع دارم او عادل باشد و گوشتها را درست تقسیم کند و از اینکه عدالت را در عمل او نمی بینم نارحتم و امام زمان (ع) را جاهلانه صدا می زنم و می گویم چرا نمی آئی تا سر این افراد ظالم را بزنی ؟!! خود را جای قصاب گذاردم و دیدم اگر بتوانم برای درآمد بیشتر کشتار خلاف انجام می دهم و سالم بودن حیوان برایم اهمیتی ندارد و از اینکه سلامت مردم را به خطر می اندازم ترس از خدا ندارم و در موقع فروش نیز گوشت سالم و خوب را به دوستان و آشنایانم می دهم ، اما در مراجعه به کسبه دیگر ، همچون نانوا  می اندیشم و امام زمان (ع) را برای اجرای عدالت صدا می زنم . خلاصه آنکه خود را جای افراد مختلف جامعه با شغلها و موقعیتهای متفاوت قرار دادم و دیدم هر جا منافع دنیوی ام تامین بود خرسند بودم و برای کسب منافع بیشتر از هیچ خلافی کوتاهی نمی کردم و البته در این میان اگر کسی جلوم را سد می نمود و نمی توانستم به هیچ طریقی اهدافم را دنبال کنم و یا ظالمی قدرتمندتر حقم را پایمال می کرد ، دست به دعا بر می داشتم و می گفتم ای خدا تو ظلم را نمی بینی ؟!! پس چرا امام زمان (ع) را به دادمان نمی فرستی تا حقمان را باز ستاند؟! و بعبارتی دیگر وقتی به خود رجوع کردم دیدم بنده همیشه امام زمان (ع) را نمی خواهم و او را گاهی صدا می زنم ، یعنی تا دنیا بر کام است و خود قدرت غالبم و ظلم می کنم مثلاً پارتی بازی می کنم ، اختلاس می کنم ، رانت خواری می کنم ، امام زمان (ع) را نمی خواهم ولی موقعیکه حقم را پایمال می کنند یا حتی منافع ناحقم  به خطر می افتد چون به آن عادت کرده و آن را حق خود می دانم ، فکر می کنم به من ظلم شده و دوست دارم فریاد رسی بیاید تا حقم را باز ستاند .  گاهی از این نیز اوضاع وخیم تر است و با آنکه می دانم حقم نیست ، از خدا می خواهم که امام زمان (ع) را بفرستد تا آن چیزی را که حقم نیست برایم بستاند و البته کلاه شرعی آن را نیز بافته ام و می گویم چون آن چیز را فلانی که حقش نیست گرفته ، بنده نیز باید بگیرم و با این صحبت وجدان خود را فریب داده و حامی افکارم می گردانم . مثلاً رئیس اداره  ساعات کار مقرررا رعایت نمی کند ، من نیز آن را دلیل شرعی برای رعایت نکردن ساعات کار اداری خود در نظر می گیرم یا مثلاً در جامعه چند گرانفروش می بینم و آن را دلیل موجه برای گرانفروشی در شغلم قرار می دهم و اگر کسی یا ارگانی جلوم را بگیرد ناراحت می شوم و احساس می کنم که آنها ظالمند و حقم را پایمال کرده اند و در نتیجه از خدا فریاد رس می طلبم !! گاهی هم دیدم همه چیز را می دانم و از اینکه خلاف شرع عمل می نمایم بسیار ناراحت و ترسانم ولی راهی برای خلاصی ندارم چون عقلم اسیر است و این اسارت مرا به اعمال خلاف وا می دارد . مثلاً برای رفاه بیشتر و پز دادن خانواده ام کلاهبرداری می کنم . در نهایت جمع بندی کردم و دیدم اگر امام زمان (ع) ظهور کند و بخواهد کسی را مجازات کند ، اولین فردی که دارای بیشترین خبائث و رزائل است و باید به دار مجازات آویخته شود کسی جز من نیست !! و تعجب کردم که برای مرگ و نابودی خود دعا می کنم !! والبته باید بگویم که مانند من در جهان بسیارند !! بنابراین مدتی است که دعایم عوض شده و می گویم خداوندا در زمان ظهور ، عقلها آزادند ، پس ای خدا ، عقل مرا از اسارت مال ، مقام ، خانواده ، دوست ، گروه ، باند و هزاران بند دیگر رها گردان . خدایا می ترسم او بیاید و دینی را ارائه دهد که با آرمانها و دین ساخته دست خودم تطابق نداشته باشد و در نتیجه در مقابل او با کمک جاهلان صف آرائی کنم !! پس ای خدا آنگونه که خود صلاح می دانی ما را هدایت و لایق دولت کریمه بگردان . حضرت علی (ع) در سال 35 هجری به امتی مانند من که برای بیعت با او آمده بودند می فرماید : من شما را برای خدا می خواهم و شما مرا برای خود می خواهید !! ای مردم برای اصلاح خودتان مرا یاری کنید !!                                                                                                     والسلام                                                                                                    دکتر علیرضا فیروزیان                                                                   

منکه متوجه هیچکدام از اینها نمیشوم خیلی مبهم است